İsteseniz
de istemeseniz de….
“İsteseniz de istemeseniz de Kanal İstanbul'u yapacağız”
dedi her şeye muktedir, Adalet ve Kalkınma Partisi
Başkanı, seçilmiş Cumhurbaşkanı Recep Tayip Erdoğan.
Bazılarının deyimi ile Başkan bazıların deyimi ile Reis.
Reis haklı, madem seçtiniz katlanacaksınız. Kısmet olur da
yapılırsa, yeni seçimlere kadar isteseniz de istemeseniz
de katlanacaksınız… İşte ileri demokrasi!
ekitaplar hediyemizdir
ayorum sitesi sorumlusu Deniz Günal Hanım bu işin tayin
edicisidir. Onun ve Ferruh Dinçkal’ın lokomotifliğinde
yola çıkıyoruz, mola vermeden. Yedi kişiyiz, bir aileyiz.
Bildiğiniz isimler : Önde ve önce lokomotifik görevini
üstlenenler, yukarıda hemen isimlerini andıklarım, sonra
ayorum’un beş yazarı : Aykut YAZGAN, Gündoğdu GENCER,
Mustafa ALAGÖZ, Saba ÖYMEN ve ben. Her birimiz bir
coğrafyada, ..
Dünyanın İlk Destan Kahramanı: Gılgamış
Sümer diyarında, M.Ö. 2600’de, Gılgamış bir efsane oldu.
Ölümünden ancak yüz yıl sonra -Mısır krallarının kendi
tanrısal yetkelerini yerleştirmeye çabaladıkları sırada-
Sümer kralı Gılgamış efsanevi bir kahraman olmuştu. Devi
öldürmüş, Gökyüzünün Boğası’nı saf dışı bırakmış, tanrıça
İnanna’nın romantik girişimlerini geri çevirmiş ve
ölümlülüğünün kokusunun güneş tanrısını bile şaşırttığı
tanrılar bahçesine varmıştı.
Ölüme ve mezarlıklara bakış açınızı değiştirme vakti!
Capsula Mundi projesi iki İtalyan tasarımcı Anna Citelli
ve Raoul Bretzel tarafından ölüm hakkındaki düşüncemize
başka bir bakış açısı kazandıran kültürel ve geniş tabanlı
projeye imza attılar. Projenin orjinal ismi Capsula Mundi
(Yaşam Kapsülü) ; yaşamın üç ana unsurunu oluşturan
mineraller, bitkisel ve hayvansal yapıları ve bunların
vücudumuzla olan yapısal dönüşümünü anlatır.
Anı yakalamak
Ama teknolojide! MIT (Yok bizim MİT değil, bu Maseçuset
Teknoloji Enstitüsü), Bill Gates’e önemli teknolojik
gelişmelerin neler olduğunu sormuş. O da 2019’da, hem
manşetlere çıkabilecek olan hem de teknolojide anı
yakalayacak gelişmeleri seçmiş. Bill Gates’in sağlam
danışmanları, bol da zamanı olduğuna göre seçtiği
gelişmeleri dikkate almamak için benim bir nedenim yok.
Pasaportun yolculuğu
Bugün, pasaportumuz yanımızda olmadan yurtdışı seyahatine
çıkabilmemiz mümkün değil. Peki, pasaport hayatımıza nasıl
ve ne zaman girdi, neden ona ihtiyaç duymaya ya da
kullanmak zorunda kalmaya başladık? Başka ülkelerin
sınırlarından geçmek için bir belgeye ihtiyaç duyma fikri
zihni meşgul edebilir. Devletler kurulur, sınırlar çizilir
ve o çizgiden öteye bir adım atmak için gerekli görülen
bir belgeye...
Tarihsel olan nesnel olmaya kapalı mı?
Politik alan için fikir beyan etmek her insana, her
bilinç durumuna, inanç grubuna ve ideolojik anlayışa
rahatlıkla ve engelsizce yol verir: İstediğiniz konuyu,
tarihsel kişiliği ve dönemi kendinize gündem
yapabilirsiniz. Bunun için istediğiniz argümanı
kullanır, istediğiniz gibi yorum yapar, istediğiniz
yargıda bulunabilirsiniz. Sıkıştığınız noktada bir
argümandan bir başkasına, bir sorundan diğerine
geçebiliriniz.
Narsisizm nedir ve görülme sıklığı neden artıyor?
Sosyal medyada yazılanlara baktığınızda, en azından
dijital dünyada narsisizmin ya da Türk Dil Kurumu'na
(TDK) göre "özseverliğin" arttığı izlenimine
kapılabilirsiniz. Aslında çok da yanlış bir izlenim
değil bu. Ruh sağlığı uzmanları, narsisizmin gündelik
yaşamda çok daha yaygın ve aşikar bir hal aldığını
düşünüyor. Bu eğilimin artmasıyla birlikte son yıllarda
narsisizm alanında yazılan blog ve kitapların sayısı da
arttı.
Hangi inanç bu kanlı elleri temizler?
Acının inanca göre bir çarpanı var mı? Kaç müslüman kaç
müslümanı, kaç müslüman kaç hristiyanı ya da museviyi,
kaç hristıyan kaç müslümanı katletti diye bakıldığı
sürece bu katliamların sonu gelmez. Son on yılda
ibadethanelere yapılan saldırıları araştırdığımda
karşıma Yeni Zelanda saldırısı hariç yirmialtı saldırı
çıktı. Bu dini ya da ırkçı kökenli saldırıların 1300e
yakını ölüm, 1000den fazlası yaralı ile sonuçlanmış.
Bu şiir Ağılözü köyüne yazılmıştır. Ağılözü'nde yaşayan insanları tanıma, yaşamlarından küçük hikayelere ses olma olanağını buldum. Yüreklerini, yemeklerini, dağlarını, sularını sevdim. Yoksulluklarının, alabildiğine zor hayat koşullarının içinde dimdik duruşlarına, dürüstlüklerine tanık oldum. ...Devamı.»
Bu bir veda öyküsü. İnsan yalnızca doğduğu, büyüdüğü yere alışmaz ya... Verdiği emekle, kurduğu düşlerle, yaşadığı düş kırıklıkları ile olgunlaştığı topraklara; yüreğini ısıtıp, şenlendiren, anılarını renklendiren insanlara da alışır. Aslında insan emekle sever. Emekle büyür. Belki de insanın gerçek vatanı emek verdiği topraklar, emek verdiği insanlardır. ...Devamı.»
Edip öğretmeni, Hizan'ın bir dağ köyünde verdiği eğitim mücadelesini, küçük öğrencilerini, köylülerini 2007 Aralık ayından bu yana okuduğumuz öyküleri ile tanıyoruz. Bu öykülerin sonuna yaklaştık artık. Edip öğretmen şimdi asker. Manisa'da askerlik yapıyor. Mayıs ayında askerliği bitecek. ...Devamı.»
Küresel Mali Kriz, küresel ısınma, hava kirliliği, belediye seçimleri, türlü türlü cinayetler, etnik köken deşmeler... . Sanki yaşamıyoruz da sürekli değişen bir takım rolleri kapış kapış oynuyoruz. Bu öykünün bunların hiç biriyle ilgisi yok. Olmasın değil mi? Aman olmasın! ...Devamı.»
Ayşe'nin, İbrahim'in, Ömer'in, Hüseyin, Hasan ve Elif'in babası Ali amcanın, son yolculuğunun tanıklığı olan bir küçük öykü. Ağılözü'nden, uzaklardaki, karlarla kaplı dağlardan bir elem damlası, hayatlarımızdan oluşan büyük okyanusa.... ...Devamı.»
Ağılözü İlkokulu öğretmeni Edip Ceyhan'ın anılarından kurgulanmış iki küçük öykü. Kişilerin tamamı gerçek, olayların büyük kısmı yaşanmış olmakla birlikte, örgüye katılan, duygular, düşünceler ve karşılıklı konuşmalar, yazarın öykünün izinde düşlemlediği gerçeklikler olduğundan, her iki öykünün de kurgu olarak algılanması doğru olur. ...Devamı.»
Ağılözü İlkokulu öğrencilerinden bir küçük demet. Onların yaşamları ne kadar zorluklar yoksunluklarla örülü olsa da, umutları, düşleri ne kadar yaşadıkları zorluklarla sınırlandırılmış olsa da, vatan tuttukları dağların tepeleri gibi temiz yürekleri. Tüm çocuklar gibi, en güzel kitapları, oyuncakları, sevgiyi, barışı hakediyorlar. ...Devamı.»
2008 Şubat ayı... Kara kış. Edip öğretmen bir haftasonunu Hizan'da arkadaşları ile geçirir. Pazar günü köyüne dönmek için yola çıkar. İdealist, inatçı, genç bir öğretmenin okuluna, eli kolu kitaplarla, kafasında binbir tasarı dönme çabasının küçük bir öyküsü. Uzaklarda, köylerde, dağlarda, karda kışta memleketimizin çocuklarına eğitim vermeye çalışan bütün güzel öğretmenlerimize minnetle... ...Devamı.»
Sabah erkenden kapım kırılacak gibi çalındı. Erken kalkmayacaktım,. Bugün tatil öğlene kadar uyumak istiyordum. Köyde kimse kapımı çalmazken ne oldu da sabahın köründe kıracak gibi vuruyorlar. ...Devamı.»
Kış erken gelir Doğu'ya. Sıcak odalarımızda izleriz, karların kapattığı köy yolları haberlerini. Ulaşılamayan köylerde yaşam nasıldır? Kış tatlı bir beyaz mıdır yoksa soğuk bir karanlık mıdır? O ulaşılamayan köylerin kadınları bilir. Ayşe bilir, Hatice bilir. Refika'nın bakışlarında, Nurcan'ın ellerinde anlatır kış kendini. ...Devamı.»
Ağılözü ilkokulunun güzel çocuklarından biri Semra. Utangaç. Hemen sokulmaz insana. Ama kaçmaz da. Uzakta durup tüm sıcaklığı, saf, temiz, meraklı çocuk yüreği ile bekler. Türkçesi çok iyi değil. Kardeşlerine bakıyor, annesine yardım ediyor, dağa keçi sağmaya çıkıyor. O yaşam mücadelesinde annesine babasına omuz vermiş bir küçük kız. ...Devamı.»
Ağılözü, Cumhuriyet tarihinin ilk yıllarında coşkuyla yaşanan devrimler gibi, bir tatlı devrimi gözlerden uzak yaşıyor. Bu yıl Ağılözü'nden, dört kız çocuğu daha ortaokula başladı. Birini babası kendi elleriyle götürüp ortaokula yazdırdı. Diğerlerini Edip öğretmen, zorla aldı köyün elinden. Ağılözü'nün, mutlu kızlarının, mutlu babaların, mutlu ablalarının, atılan tohumları yeşertecek o güzel insanların küçük öyküsüdür. ...Devamı.»
Ağılözü kızlarının, köylerine onlarla tanışmak için gelmiş iki konuğu alıp, dağa, keçi sağmaya çıkışlarının küçük öyküsü. Güneşin ısıttığı, yelin tatlı bir serinlik taşıdığı, dağların görkemle yükseldiği, çocukların yaramaz, kızların şen, konukların heyecanlı olduğu o yaşanmış akşamın anısına... ...Devamı.»
Edip öğretmenin öğrencilerinden biri İbrahim. Bu yıl ortaokula başlayan akıllı, çalışkan Ayşe'nin bir küçüğü. Öğretmeninin, çok sevdiği çok güvendiği bir öğrenci. Bu yıl babasını yitirdi. O yüzden gülümserken bile hüzünlü bakıyor. Öyle temiz, akıllı ki... Onu tanımak, onu yazmak beni daha mutlu bir insan yaptı. ...Devamı.»
Ağılözün'den bir küçük öykü bu. Dağların, gururlu, güçlü, güzel ve çalışkan insanlarının, bizimkinden çok uzakta, çok başka olan, yoksunluklar, yokluklarla örülü yaşamlarından bir inci tanesi. ...Devamı.»
Ağılözü ilkokulunun beşinci sınıf öğrencilerinden Pınar'ı anlatalım mı? Edip öğretmen diyor ki: Bu da politikacı kızım Pınar! Bir soruyu bilmiyorsa 'Efendim öğretmenim, ne sormuştun?' diye beni oyalar. Yaşasın özverili, şefkatli öğretmenlerimiz. Yaşasın kimi şen, sakin kimi gürül gürül Pınar'lar. ...Devamı.»
Bugün size Hizan Ağılözü İlkokulu'nun birinci sınıf öğrencilerinden Yasemin'i anlatmak istiyorum. Ava Berham dağlarının Yasemin'ini o. Tatlı, akıllı bir küçük kız. Bu sıralar en çok hızlı okuma yarışlarını seviyor. ...Devamı.»
Ağılözü İlkokulu'nun onarılışının küçük öyküsünü okuyacaksınız. Dağların tepesinde yıkık dökük bir okulun, emekle, sabırla, küçük eller büyük umutlarla bir eğitim öğretim yuvasına dönüşmesinin öyküsünü... Ve biliyor musunuz bu daha bir başlangıç! Yoksun, uzak köylerde yıldızlar gibi ışıyan bütün öğretmenlerimize selam olsun! ...Devamı.»
Sizlere arada Ağılözü İlkokulu`nun çocuklarını da anlatmak istiyorum. Elbette, benim yüreğim, gözüm, kulağım Edip öğretmen. Bütün bunları o, Ava Berham dağları arasında, çocukları, köylüleri ile, köy öğretmeni arkadaşlarıyla, imam Ahmet arkadaşla dolu dolu yaşıyor. ...Devamı.»
Ayşe Çelik ve Meryem Yıldız'ın 1 Nisan 2008 de okula başlayışlarının küçük öyküsü. Sevgili öğretmenimiz Edip Ceyhan heyecanlar içinde yaşadı, coşkuyla anlattı. Her şey çocuklar için diyen bütün öğretmenlerimize selam olsun! ...Devamı.»
Haberler | 
İsteseniz de istemeseniz de
Bu şiir Ağılözü köyüne yazılmıştır. Ağılözü'nde yaşayan insanları tanıma, yaşamlarından küçük hikayelere ses olma olanağını buldum. Yüreklerini, yemeklerini, dağlarını, sularını sevdim. Yoksulluklarının, alabildiğine zor hayat koşullarının içinde dimdik duruşlarına, dürüstlüklerine tanık oldum. 
Bu bir veda öyküsü. İnsan yalnızca doğduğu, büyüdüğü yere alışmaz ya... Verdiği emekle, kurduğu düşlerle, yaşadığı düş kırıklıkları ile olgunlaştığı topraklara; yüreğini ısıtıp, şenlendiren, anılarını renklendiren insanlara da alışır. Aslında insan emekle sever. Emekle büyür. Belki de insanın gerçek vatanı emek verdiği topraklar, emek verdiği insanlardır. 
Edip öğretmeni, Hizan'ın bir dağ köyünde verdiği eğitim mücadelesini, küçük öğrencilerini, köylülerini 2007 Aralık ayından bu yana okuduğumuz öyküleri ile tanıyoruz. Bu öykülerin sonuna yaklaştık artık. Edip öğretmen şimdi asker. Manisa'da askerlik yapıyor. Mayıs ayında askerliği bitecek. 
Küresel Mali Kriz, küresel ısınma, hava kirliliği, belediye seçimleri, türlü türlü cinayetler, etnik köken deşmeler... . Sanki yaşamıyoruz da sürekli değişen bir takım rolleri kapış kapış oynuyoruz. Bu öykünün bunların hiç biriyle ilgisi yok. Olmasın değil mi? Aman olmasın! 
Ayşe'nin, İbrahim'in, Ömer'in, Hüseyin, Hasan ve Elif'in babası Ali amcanın, son yolculuğunun tanıklığı olan bir küçük öykü. Ağılözü'nden, uzaklardaki, karlarla kaplı dağlardan bir elem damlası, hayatlarımızdan oluşan büyük okyanusa.... 
Ağılözü İlkokulu öğretmeni Edip Ceyhan'ın anılarından kurgulanmış iki küçük öykü. Kişilerin tamamı gerçek, olayların büyük kısmı yaşanmış olmakla birlikte, örgüye katılan, duygular, düşünceler ve karşılıklı konuşmalar, yazarın öykünün izinde düşlemlediği gerçeklikler olduğundan, her iki öykünün de kurgu olarak algılanması doğru olur. 
Ağılözü İlkokulu öğrencilerinden bir küçük demet. Onların yaşamları ne kadar zorluklar yoksunluklarla örülü olsa da, umutları, düşleri ne kadar yaşadıkları zorluklarla sınırlandırılmış olsa da, vatan tuttukları dağların tepeleri gibi temiz yürekleri. Tüm çocuklar gibi, en güzel kitapları, oyuncakları, sevgiyi, barışı hakediyorlar. 
2008 Şubat ayı... Kara kış. Edip öğretmen bir haftasonunu Hizan'da arkadaşları ile geçirir. Pazar günü köyüne dönmek için yola çıkar. İdealist, inatçı, genç bir öğretmenin okuluna, eli kolu kitaplarla, kafasında binbir tasarı dönme çabasının küçük bir öyküsü. Uzaklarda, köylerde, dağlarda, karda kışta memleketimizin çocuklarına eğitim vermeye çalışan bütün güzel öğretmenlerimize minnetle... 
Sabah erkenden kapım kırılacak gibi çalındı. Erken kalkmayacaktım,. Bugün tatil öğlene kadar uyumak istiyordum. Köyde kimse kapımı çalmazken ne oldu da sabahın köründe kıracak gibi vuruyorlar. 
Kış erken gelir Doğu'ya. Sıcak odalarımızda izleriz, karların kapattığı köy yolları haberlerini. Ulaşılamayan köylerde yaşam nasıldır? Kış tatlı bir beyaz mıdır yoksa soğuk bir karanlık mıdır? O ulaşılamayan köylerin kadınları bilir. Ayşe bilir, Hatice bilir. Refika'nın bakışlarında, Nurcan'ın ellerinde anlatır kış kendini. 
Ağılözü ilkokulunun güzel çocuklarından biri Semra. Utangaç. Hemen sokulmaz insana. Ama kaçmaz da. Uzakta durup tüm sıcaklığı, saf, temiz, meraklı çocuk yüreği ile bekler. Türkçesi çok iyi değil. Kardeşlerine bakıyor, annesine yardım ediyor, dağa keçi sağmaya çıkıyor. O yaşam mücadelesinde annesine babasına omuz vermiş bir küçük kız. 
Ağılözü, Cumhuriyet tarihinin ilk yıllarında coşkuyla yaşanan devrimler gibi, bir tatlı devrimi gözlerden uzak yaşıyor. Bu yıl Ağılözü'nden, dört kız çocuğu daha ortaokula başladı. Birini babası kendi elleriyle götürüp ortaokula yazdırdı. Diğerlerini Edip öğretmen, zorla aldı köyün elinden. Ağılözü'nün, mutlu kızlarının, mutlu babaların, mutlu ablalarının, atılan tohumları yeşertecek o güzel insanların küçük öyküsüdür. 
Ağılözü kızlarının, köylerine onlarla tanışmak için gelmiş iki konuğu alıp, dağa, keçi sağmaya çıkışlarının küçük öyküsü. Güneşin ısıttığı, yelin tatlı bir serinlik taşıdığı, dağların görkemle yükseldiği, çocukların yaramaz, kızların şen, konukların heyecanlı olduğu o yaşanmış akşamın anısına... 
Edip öğretmenin öğrencilerinden biri İbrahim. Bu yıl ortaokula başlayan akıllı, çalışkan Ayşe'nin bir küçüğü. Öğretmeninin, çok sevdiği çok güvendiği bir öğrenci. Bu yıl babasını yitirdi. O yüzden gülümserken bile hüzünlü bakıyor. Öyle temiz, akıllı ki... Onu tanımak, onu yazmak beni daha mutlu bir insan yaptı. 
Ağılözün'den bir küçük öykü bu. Dağların, gururlu, güçlü, güzel ve çalışkan insanlarının, bizimkinden çok uzakta, çok başka olan, yoksunluklar, yokluklarla örülü yaşamlarından bir inci tanesi. 
Ağılözü ilkokulunun beşinci sınıf öğrencilerinden Pınar'ı anlatalım mı? Edip öğretmen diyor ki: Bu da politikacı kızım Pınar! Bir soruyu bilmiyorsa 'Efendim öğretmenim, ne sormuştun?' diye beni oyalar. Yaşasın özverili, şefkatli öğretmenlerimiz. Yaşasın kimi şen, sakin kimi gürül gürül Pınar'lar. 
Bugün size Hizan Ağılözü İlkokulu'nun birinci sınıf öğrencilerinden Yasemin'i anlatmak istiyorum. Ava Berham dağlarının Yasemin'ini o. Tatlı, akıllı bir küçük kız. Bu sıralar en çok hızlı okuma yarışlarını seviyor. 
Ağılözü İlkokulu'nun onarılışının küçük öyküsünü okuyacaksınız. Dağların tepesinde yıkık dökük bir okulun, emekle, sabırla, küçük eller büyük umutlarla bir eğitim öğretim yuvasına dönüşmesinin öyküsünü... Ve biliyor musunuz bu daha bir başlangıç! Yoksun, uzak köylerde yıldızlar gibi ışıyan bütün öğretmenlerimize selam olsun! 
Sizlere arada Ağılözü İlkokulu`nun çocuklarını da anlatmak istiyorum. Elbette, benim yüreğim, gözüm, kulağım Edip öğretmen. Bütün bunları o, Ava Berham dağları arasında, çocukları, köylüleri ile, köy öğretmeni arkadaşlarıyla, imam Ahmet arkadaşla dolu dolu yaşıyor. 
Ayşe Çelik ve Meryem Yıldız'ın 1 Nisan 2008 de okula başlayışlarının küçük öyküsü. Sevgili öğretmenimiz Edip Ceyhan heyecanlar içinde yaşadı, coşkuyla anlattı. Her şey çocuklar için diyen bütün öğretmenlerimize selam olsun! 
