|
İşçilerin Tarihi
1970 e vardığımızda sendikal hareket ve iktidar arasındaki manzara şöyleydi: Birkaç yıldan beri Türk-İş (Türkiye İşçi Sendikaları Konfederasyonu) konfederal (üst) yönetimi, patronlar ve Süleyman Demirel in yönetimindeki AP (Adalet Partisi) hükümeti, 1967 de kurulduğundan beri gittikçe güçlenen ve etkisi Marmara Denizinin eteklerinin çok ötesine yayılan DİSK...
Söz / Sözün Özü
Sözleşmek. Konuşmak. Söyleşmek. Yazmak. Yayınlamak : Tarihe, kendi tarihimize bir iz bırakmak. Bir katkıda bulunmak. Ana, baba, hala, teyze, amca, dayı, nene, dede ve benzeri büyüklerimizle söyleşiler yapmak : -Sözün gösterilmesi- için onları söyleşi yaparken kamerayla ölümsüzleştirmek. Evet Sözlü Tarihi canlandırmak. Sözlü Tarih?in olanaklarından en iyi biçimde yararlanmak mümkün.
İşçi Sınıfı
Var mı(ydı)? Yok mu(ydu)? Uzun çok uzun yıllar tartışması yapıldı: Osmanlı İmparatorluğu?nda ve hemen sonrasında Türkiye Cumhuriyeti de işçi sınıfı var mıydı? Yok muydu? İşçi Hareketi Tarihi konusuna 1960?ların ortasından beri merak, hem de ne merak, sardığım için o tarihten beri bu konu beni de birinci derecede ilgilendirdi.
Değerler Rabbi
İnsan doğayla ayrımını algıladığı andan itibaren algısıyla algıladığı arasında bir bağın olduğunu sezer. İlk elden duyusal bilinç düzeyinde de olsa bunun nedenlerini, gördüklerinin gerisinde neyin var olduğunun arayışına da başlamış olur. Algının kendisi bir üçlemenin birliğidir: algılanan, algılayan ve algı. Algı, şiddeti ve biçimi ne...
Eski bir yanardağı Aborijin hikayesi
Uzun zaman önce, Avustralya?nın güneydoğusuna dört dev yaratık gelmiş. Üçü, kıtanın diğer bölgelerine yürüyüp gitmiş ancak biri yere çömelmiş. Vücudu, Budj Bim adındaki bir yanardağa, dişleri ise yanardağın lavlarına dönüşmüş. Günümüzde bilim insanları, bölgedeki Aborjin Gunditjmara halkı tarafından anlatılan bu masalın aslında geçmişe dayanan bazı temelleri olabileceğini düşünüyor.
Kötülüğün Sıradanlığı
Okullardaki tarih kitaplarının içeriğini hatırlayın; eğitim süreci içinde size öğretilen tarih sanat tarihi ya da bilim tarihi değil, ağırlıklı olarak savaş tarihidir. İnsanlık tarihi gerçekten de büyük savaşlar ve katliamlarla doludur. İnsanlığın tuttuğu kayıtların atılım yapması dolayısıyla yirminci yüzyıl içinde yer alan bu korkunç şiddet olaylarına daha detaylı olarak tanıklık etmekteyiz.
KAOTİKA
-En parlak yıldızlar en büyük kaostan doğar- (Nietzsche.) Evrende var olan her şey olduğu haliyle kendini ortaya koyuş biçimi olarak bir ifadedir, bu haliyle kendinde nasılsa öyledir. İnsan dışındaki her varlık verili haliyle zorunlu-doğal yasalılığın hükmü altındadır. Görünüşler her ne kadar değişiyor olsa da yasalılık değişmeden kalır.
Türk ulusunu Araplaştırma projesi
Amerikalı ünlü siyaset bilimci Samuel P. Huntington 1996 da yayınlanan kötü şöhretli kitabı -Uygarlıklar Çatışması: Dünya Düzeninin Yeniden-İnşası-nda dünyayı şu dokuz uygarlık kümesi arasında paylaştırır: Batı, Latin Amerika, Afrika, İslami, Çini (Sinic), Hindu, Ortodoks, Budist ve Japon. Huntington a göre dört ülke ise, son tahlilde bu kümelerden birinde yer...
Güney Afrika daki mağarada 170.000 yıllık küllerde bulunan kömürleşmiş parçalar, şimdiye kadar bilinen en eski pişirilmiş kök sebzeleri çıktı. Bulgular, gerçek -paleo diyetin- modern patateslere benzer şekilde karbonhidrat bakımından zengin birçok kavrulmuş sebzeyi içerdiğini gösteriyor. Araştırma lideri Lyn Wadley, Bence insanlar karbonhidratlar ve proteinlerin bir...
|
Haberler | 
İşçilerin Tarihi
Canım babacığım, geçen seferden yarım kalan mektubumu, bu kez de senin pek hoşuna gideceğine inandığım bir haber ile sürdürmek istiyorum. Gözde'nin Çincesi gerçekten de şaşırtıcı bir boyuta ulaşmış. Dili akıcı kullandığı kadar bölge şivelerini taklitte de çok usta. Böylece öğrencilerine olan bağımlılığı önemli ölçüde azaldığı gibi özgüveni de tavan yapmış. İstese çok daha geliştirebilirdi dilini. Ancak düzenli olarak ders almaya hala sıcak bakmıyor. 
Sarsıntı ile silkelenme arası bir duygu ile gözlerimi araladığımda bir an deprem oluyor sandım, aceleyle tam yerimden fırlıyordum ki, hareket edemediğimi farkettim. Belimi sarıp beni kucaklıyan kemerin de işte o an ayırdına vardım. Evet tangır tungur da olsa sonunda Baiyun Hava Alanı'na inmiştik. 15 saatlik yolu 14 saatte kat eden hızlı pilotumuz sayesinde, gümrükten yıldırım hızıyla geçip bir anda kendimi bir uçak dolusu yolcu ile birlikte nemli bir Gounco gecesine fırlatılmış buldum. Pardon gümrükten mi dedim? 
Sevgili Babam, Bu da sana sürpriz mektubum olsun. Evet, bu mektubumda bambaşka bir konu ve kişilerden söz edeceğim. İçinde pek beni bulamasan da, zaman zaman bana öfkelenip yaptığım hataları kabul etmekte güçlük çeksen de (hani ben senin için dünyanın en akıllı en yetenekli kızıydım ya!!!) yine de ben senin o sonsuz anılar denizinde benden de hızlı kulaçlarla kaybolacağına ve bundan da büyük keyif alacağına eminim. 
Haklısın Babacığım, normalinde bu mektubumda Çin Halk Cumhuriyeti'ne çoktan varmış olmalıydım. Yok yok bir yanlışlık olmadı. Olan, o adına Hondras denilen ülkenin beni böylesine büyülemesi ve bunun sonucu olarak kendimi bir türlü buradan çıkarıp da Gaunco ya atamamam. Ha bir de şu Cortes takıntım var tabii. 
Merhaba Babacığım, Uzun bir aranın ardından seninle yeniden buluşmak ne güzel. Bu kez de seninle neredeyse küçük bir Dünya seyahatinden arta kalan yaşanmışlıklarımı paylaşmayı düşünüyorum. Bakalım hepsini tek bir mektuba sığdırabilmek mümkün olacak mı? Neyse yazıp göreceğiz. 
Şöyle bir geriye dönüp bakıyorum da son 3 yılda Evliya Çelebi`yi bile kıskandıracak ne kadar da çok yol yapmışım babacığım. Hobart, İstanbul, Ankara, İzmir, Datça, Bodrum derken, biraz Liverpool, çokca Sula, azıcık Gonco falan. Hobart ne denli soğuksa, Datça o denli sıcak. İstanbul her ne kadar çocukluğumdan uzaksa Arnavutköy inadına bıraktığımız gibi. 
Sana yazmakta ne kadar geciktim bu kez değil mi? Lütfen bağışla. Hemen öyle gözlüğünün üzerinden ters ters de bakma bana. Şu sıralar senin öfkene değil anlayışına gereksinimim var babacığım. Senin de bildiğin gibi öylesine karışık ve abuk subuk bir yıl geçirdim ki, içinde ne ararsan vardı. Hastalıklar, hastalıklı ilişkiler, acayip ve akıl almaz bir karmaşaya doğru son sürat sürüklenen ana yurdum. Ve elbetteki yurdum insanları. "Balık baştan kokar" öz deyişini haklı çıkaran insanlar insancıklar. 
Sevgili Babacığım, Sana bu mektubu da tıpkı ilkinde olduğu gibi "ay" dan önceki son duraktan, Tasmanya'dan yazıyorum. Mektubumda elimden geldiğince politikaya bulaşmadan sana buraları anlatmaya çalışacağım. Acelesi mi var? Evet var. İlginç olduğu kadar tartışılacak pek çok şeyi de içinde barındıran bu güzel adada geçireceğim günler artık sayılı. 
Sevgili babacığım, nereden esti ise sana bu gün bir mektup yazmaya karar verdim. Mektubuma şimdi başlıyor olsam da, ne zaman bitireceğim hakkında en ufak bir fikrim yok. Sana anlatacak o kadar çok şeyim var ki... 
