|
İsteseniz
de istemeseniz de….
“İsteseniz de istemeseniz de Kanal İstanbul'u yapacağız”
dedi her şeye muktedir, Adalet ve Kalkınma Partisi
Başkanı, seçilmiş Cumhurbaşkanı Recep Tayip Erdoğan.
Bazılarının deyimi ile Başkan bazıların deyimi ile Reis.
Reis haklı, madem seçtiniz katlanacaksınız. Kısmet olur da
yapılırsa, yeni seçimlere kadar isteseniz de istemeseniz
de katlanacaksınız… İşte ileri demokrasi!
ekitaplar hediyemizdir
ayorum sitesi sorumlusu Deniz Günal Hanım bu işin tayin
edicisidir. Onun ve Ferruh Dinçkal’ın lokomotifliğinde
yola çıkıyoruz, mola vermeden. Yedi kişiyiz, bir aileyiz.
Bildiğiniz isimler : Önde ve önce lokomotifik görevini
üstlenenler, yukarıda hemen isimlerini andıklarım, sonra
ayorum’un beş yazarı : Aykut YAZGAN, Gündoğdu GENCER,
Mustafa ALAGÖZ, Saba ÖYMEN ve ben. Her birimiz bir
coğrafyada, ..
Dünyanın İlk Destan Kahramanı: Gılgamış
Sümer diyarında, M.Ö. 2600’de, Gılgamış bir efsane oldu.
Ölümünden ancak yüz yıl sonra -Mısır krallarının kendi
tanrısal yetkelerini yerleştirmeye çabaladıkları sırada-
Sümer kralı Gılgamış efsanevi bir kahraman olmuştu. Devi
öldürmüş, Gökyüzünün Boğası’nı saf dışı bırakmış, tanrıça
İnanna’nın romantik girişimlerini geri çevirmiş ve
ölümlülüğünün kokusunun güneş tanrısını bile şaşırttığı
tanrılar bahçesine varmıştı.
Ölüme ve mezarlıklara bakış açınızı değiştirme vakti!
Capsula Mundi projesi iki İtalyan tasarımcı Anna Citelli
ve Raoul Bretzel tarafından ölüm hakkındaki düşüncemize
başka bir bakış açısı kazandıran kültürel ve geniş tabanlı
projeye imza attılar. Projenin orjinal ismi Capsula Mundi
(Yaşam Kapsülü) ; yaşamın üç ana unsurunu oluşturan
mineraller, bitkisel ve hayvansal yapıları ve bunların
vücudumuzla olan yapısal dönüşümünü anlatır.
Anı yakalamak
Ama teknolojide! MIT (Yok bizim MİT değil, bu Maseçuset
Teknoloji Enstitüsü), Bill Gates’e önemli teknolojik
gelişmelerin neler olduğunu sormuş. O da 2019’da, hem
manşetlere çıkabilecek olan hem de teknolojide anı
yakalayacak gelişmeleri seçmiş. Bill Gates’in sağlam
danışmanları, bol da zamanı olduğuna göre seçtiği
gelişmeleri dikkate almamak için benim bir nedenim yok.
Pasaportun yolculuğu
Bugün, pasaportumuz yanımızda olmadan yurtdışı seyahatine
çıkabilmemiz mümkün değil. Peki, pasaport hayatımıza nasıl
ve ne zaman girdi, neden ona ihtiyaç duymaya ya da
kullanmak zorunda kalmaya başladık? Başka ülkelerin
sınırlarından geçmek için bir belgeye ihtiyaç duyma fikri
zihni meşgul edebilir. Devletler kurulur, sınırlar çizilir
ve o çizgiden öteye bir adım atmak için gerekli görülen
bir belgeye...
Tarihsel olan nesnel olmaya kapalı mı?
Politik alan için fikir beyan etmek her insana, her
bilinç durumuna, inanç grubuna ve ideolojik anlayışa
rahatlıkla ve engelsizce yol verir: İstediğiniz konuyu,
tarihsel kişiliği ve dönemi kendinize gündem
yapabilirsiniz. Bunun için istediğiniz argümanı
kullanır, istediğiniz gibi yorum yapar, istediğiniz
yargıda bulunabilirsiniz. Sıkıştığınız noktada bir
argümandan bir başkasına, bir sorundan diğerine
geçebiliriniz.
Narsisizm nedir ve görülme sıklığı neden artıyor?
Sosyal medyada yazılanlara baktığınızda, en azından
dijital dünyada narsisizmin ya da Türk Dil Kurumu'na
(TDK) göre "özseverliğin" arttığı izlenimine
kapılabilirsiniz. Aslında çok da yanlış bir izlenim
değil bu. Ruh sağlığı uzmanları, narsisizmin gündelik
yaşamda çok daha yaygın ve aşikar bir hal aldığını
düşünüyor. Bu eğilimin artmasıyla birlikte son yıllarda
narsisizm alanında yazılan blog ve kitapların sayısı da
arttı.
Hangi inanç bu kanlı elleri temizler?
Acının inanca göre bir çarpanı var mı? Kaç müslüman kaç
müslümanı, kaç müslüman kaç hristiyanı ya da museviyi,
kaç hristıyan kaç müslümanı katletti diye bakıldığı
sürece bu katliamların sonu gelmez. Son on yılda
ibadethanelere yapılan saldırıları araştırdığımda
karşıma Yeni Zelanda saldırısı hariç yirmialtı saldırı
çıktı. Bu dini ya da ırkçı kökenli saldırıların 1300e
yakını ölüm, 1000den fazlası yaralı ile sonuçlanmış.
|
Haberler | 
İsteseniz de istemeseniz de
Canım babacığım, geçen seferden yarım kalan mektubumu, bu kez de senin pek hoşuna gideceğine inandığım bir haber ile sürdürmek istiyorum. Gözde'nin Çincesi gerçekten de şaşırtıcı bir boyuta ulaşmış. Dili akıcı kullandığı kadar bölge şivelerini taklitte de çok usta. Böylece öğrencilerine olan bağımlılığı önemli ölçüde azaldığı gibi özgüveni de tavan yapmış. İstese çok daha geliştirebilirdi dilini. Ancak düzenli olarak ders almaya hala sıcak bakmıyor. 
Sarsıntı ile silkelenme arası bir duygu ile gözlerimi araladığımda bir an deprem oluyor sandım, aceleyle tam yerimden fırlıyordum ki, hareket edemediğimi farkettim. Belimi sarıp beni kucaklıyan kemerin de işte o an ayırdına vardım. Evet tangır tungur da olsa sonunda Baiyun Hava Alanı'na inmiştik. 15 saatlik yolu 14 saatte kat eden hızlı pilotumuz sayesinde, gümrükten yıldırım hızıyla geçip bir anda kendimi bir uçak dolusu yolcu ile birlikte nemli bir Gounco gecesine fırlatılmış buldum. Pardon gümrükten mi dedim? 
Sevgili Babam, Bu da sana sürpriz mektubum olsun. Evet, bu mektubumda bambaşka bir konu ve kişilerden söz edeceğim. İçinde pek beni bulamasan da, zaman zaman bana öfkelenip yaptığım hataları kabul etmekte güçlük çeksen de (hani ben senin için dünyanın en akıllı en yetenekli kızıydım ya!!!) yine de ben senin o sonsuz anılar denizinde benden de hızlı kulaçlarla kaybolacağına ve bundan da büyük keyif alacağına eminim. 
Haklısın Babacığım, normalinde bu mektubumda Çin Halk Cumhuriyeti'ne çoktan varmış olmalıydım. Yok yok bir yanlışlık olmadı. Olan, o adına Hondras denilen ülkenin beni böylesine büyülemesi ve bunun sonucu olarak kendimi bir türlü buradan çıkarıp da Gaunco ya atamamam. Ha bir de şu Cortes takıntım var tabii. 
Merhaba Babacığım, Uzun bir aranın ardından seninle yeniden buluşmak ne güzel. Bu kez de seninle neredeyse küçük bir Dünya seyahatinden arta kalan yaşanmışlıklarımı paylaşmayı düşünüyorum. Bakalım hepsini tek bir mektuba sığdırabilmek mümkün olacak mı? Neyse yazıp göreceğiz. 
Şöyle bir geriye dönüp bakıyorum da son 3 yılda Evliya Çelebi`yi bile kıskandıracak ne kadar da çok yol yapmışım babacığım. Hobart, İstanbul, Ankara, İzmir, Datça, Bodrum derken, biraz Liverpool, çokca Sula, azıcık Gonco falan. Hobart ne denli soğuksa, Datça o denli sıcak. İstanbul her ne kadar çocukluğumdan uzaksa Arnavutköy inadına bıraktığımız gibi. 
Sana yazmakta ne kadar geciktim bu kez değil mi? Lütfen bağışla. Hemen öyle gözlüğünün üzerinden ters ters de bakma bana. Şu sıralar senin öfkene değil anlayışına gereksinimim var babacığım. Senin de bildiğin gibi öylesine karışık ve abuk subuk bir yıl geçirdim ki, içinde ne ararsan vardı. Hastalıklar, hastalıklı ilişkiler, acayip ve akıl almaz bir karmaşaya doğru son sürat sürüklenen ana yurdum. Ve elbetteki yurdum insanları. "Balık baştan kokar" öz deyişini haklı çıkaran insanlar insancıklar. 
Sevgili Babacığım, Sana bu mektubu da tıpkı ilkinde olduğu gibi "ay" dan önceki son duraktan, Tasmanya'dan yazıyorum. Mektubumda elimden geldiğince politikaya bulaşmadan sana buraları anlatmaya çalışacağım. Acelesi mi var? Evet var. İlginç olduğu kadar tartışılacak pek çok şeyi de içinde barındıran bu güzel adada geçireceğim günler artık sayılı. 
Sevgili babacığım, nereden esti ise sana bu gün bir mektup yazmaya karar verdim. Mektubuma şimdi başlıyor olsam da, ne zaman bitireceğim hakkında en ufak bir fikrim yok. Sana anlatacak o kadar çok şeyim var ki... 
