|
İsteseniz
de istemeseniz de….
“İsteseniz de istemeseniz de Kanal İstanbul'u yapacağız”
dedi her şeye muktedir, Adalet ve Kalkınma Partisi
Başkanı, seçilmiş Cumhurbaşkanı Recep Tayip Erdoğan.
Bazılarının deyimi ile Başkan bazıların deyimi ile Reis.
Reis haklı, madem seçtiniz katlanacaksınız. Kısmet olur da
yapılırsa, yeni seçimlere kadar isteseniz de istemeseniz
de katlanacaksınız… İşte ileri demokrasi!
ekitaplar hediyemizdir
ayorum sitesi sorumlusu Deniz Günal Hanım bu işin tayin
edicisidir. Onun ve Ferruh Dinçkal’ın lokomotifliğinde
yola çıkıyoruz, mola vermeden. Yedi kişiyiz, bir aileyiz.
Bildiğiniz isimler : Önde ve önce lokomotifik görevini
üstlenenler, yukarıda hemen isimlerini andıklarım, sonra
ayorum’un beş yazarı : Aykut YAZGAN, Gündoğdu GENCER,
Mustafa ALAGÖZ, Saba ÖYMEN ve ben. Her birimiz bir
coğrafyada, ..
Dünyanın İlk Destan Kahramanı: Gılgamış
Sümer diyarında, M.Ö. 2600’de, Gılgamış bir efsane oldu.
Ölümünden ancak yüz yıl sonra -Mısır krallarının kendi
tanrısal yetkelerini yerleştirmeye çabaladıkları sırada-
Sümer kralı Gılgamış efsanevi bir kahraman olmuştu. Devi
öldürmüş, Gökyüzünün Boğası’nı saf dışı bırakmış, tanrıça
İnanna’nın romantik girişimlerini geri çevirmiş ve
ölümlülüğünün kokusunun güneş tanrısını bile şaşırttığı
tanrılar bahçesine varmıştı.
Ölüme ve mezarlıklara bakış açınızı değiştirme vakti!
Capsula Mundi projesi iki İtalyan tasarımcı Anna Citelli
ve Raoul Bretzel tarafından ölüm hakkındaki düşüncemize
başka bir bakış açısı kazandıran kültürel ve geniş tabanlı
projeye imza attılar. Projenin orjinal ismi Capsula Mundi
(Yaşam Kapsülü) ; yaşamın üç ana unsurunu oluşturan
mineraller, bitkisel ve hayvansal yapıları ve bunların
vücudumuzla olan yapısal dönüşümünü anlatır.
Anı yakalamak
Ama teknolojide! MIT (Yok bizim MİT değil, bu Maseçuset
Teknoloji Enstitüsü), Bill Gates’e önemli teknolojik
gelişmelerin neler olduğunu sormuş. O da 2019’da, hem
manşetlere çıkabilecek olan hem de teknolojide anı
yakalayacak gelişmeleri seçmiş. Bill Gates’in sağlam
danışmanları, bol da zamanı olduğuna göre seçtiği
gelişmeleri dikkate almamak için benim bir nedenim yok.
Pasaportun yolculuğu
Bugün, pasaportumuz yanımızda olmadan yurtdışı seyahatine
çıkabilmemiz mümkün değil. Peki, pasaport hayatımıza nasıl
ve ne zaman girdi, neden ona ihtiyaç duymaya ya da
kullanmak zorunda kalmaya başladık? Başka ülkelerin
sınırlarından geçmek için bir belgeye ihtiyaç duyma fikri
zihni meşgul edebilir. Devletler kurulur, sınırlar çizilir
ve o çizgiden öteye bir adım atmak için gerekli görülen
bir belgeye...
Tarihsel olan nesnel olmaya kapalı mı?
Politik alan için fikir beyan etmek her insana, her
bilinç durumuna, inanç grubuna ve ideolojik anlayışa
rahatlıkla ve engelsizce yol verir: İstediğiniz konuyu,
tarihsel kişiliği ve dönemi kendinize gündem
yapabilirsiniz. Bunun için istediğiniz argümanı
kullanır, istediğiniz gibi yorum yapar, istediğiniz
yargıda bulunabilirsiniz. Sıkıştığınız noktada bir
argümandan bir başkasına, bir sorundan diğerine
geçebiliriniz.
Narsisizm nedir ve görülme sıklığı neden artıyor?
Sosyal medyada yazılanlara baktığınızda, en azından
dijital dünyada narsisizmin ya da Türk Dil Kurumu'na
(TDK) göre "özseverliğin" arttığı izlenimine
kapılabilirsiniz. Aslında çok da yanlış bir izlenim
değil bu. Ruh sağlığı uzmanları, narsisizmin gündelik
yaşamda çok daha yaygın ve aşikar bir hal aldığını
düşünüyor. Bu eğilimin artmasıyla birlikte son yıllarda
narsisizm alanında yazılan blog ve kitapların sayısı da
arttı.
Hangi inanç bu kanlı elleri temizler?
Acının inanca göre bir çarpanı var mı? Kaç müslüman kaç
müslümanı, kaç müslüman kaç hristiyanı ya da museviyi,
kaç hristıyan kaç müslümanı katletti diye bakıldığı
sürece bu katliamların sonu gelmez. Son on yılda
ibadethanelere yapılan saldırıları araştırdığımda
karşıma Yeni Zelanda saldırısı hariç yirmialtı saldırı
çıktı. Bu dini ya da ırkçı kökenli saldırıların 1300e
yakını ölüm, 1000den fazlası yaralı ile sonuçlanmış.
|
Haberler | 
İsteseniz de istemeseniz de
Akdere Ortaokulu`ndan 29 Ekim Ortaokulu`na nakil olunca okul saatlerimle birlikte okul yolu ve yol arkadaşlarım değişmişti. Okula benim gibi öğlenci olan Hüseyin’le birlikte gidip geliyorduk, arada bizden bir sınıf üstte olan Tuncay ile Başkent Lisesinde okuyan Emir de bize katılıyordu. Biz futbol oynamaya devam ediyorduk ama siyaset, ortaokul ve liselere inmişti. 
Soğuk kış günlerinde fırınlı sobada annemin akşamdan mayaladığı hamurla yaptığı çöreklerin, böreklerin kokusuyla gözlerimizi açardık. Ispanaklı, patatesli, patlıcanlı, peynirli, yumurtalı çörekler kahvaltı soframızda hep yerini alırdı. İçinde sudan başka bir katkısı olmayan çörekler bile çok lezetli gelirdi. 
Bizim kuşak gerek bizden öncekilerden, gerekse sonrakilerden çok daha girişimci ve daha hareketliydi. Elbette bu kadar hareketli çocuklar bir araya gelip ilkokuldan liseye kadar düzenli bir futbol takımı kurup yürütünce, bizden bir kaç yaş büyük ağabeyler antrenörlüğümüze soyunmuştu. O yıllarda üç büyük teknik direktörümüz oldu. Bizden sadece bir kaç yaş büyük olan antrenörlerimizden çizgili pijamaları ile Turgut Abi... 
Tatillerde hava koşulları ne olursa olsun, uyumuyorsak futbol oynardık. Sürekli maç yaparak, maçları kaçırmamak için de hiç bir yere gitmezdik. Kardeşlerimiz dürümlerimizi sahaya getirirdi. Vedat abilerin evinin yandında bulan iki tarafı taş duvarla çevrili küçük sahada dört beş kişilik maçları yapar, sayımız artınca da Yüksellerin evin önündeki sahaya giderdik. Ortaokula kadar bu sahayı kullanmıştık. İlginç bir sahaydı. Bir yanı dere, diğer yanı yarım kalmış inşaat. Bir kaleyi Yüksellerin diğerini Gökşen yengelerin evinden yana kurardık. 
60-70 cm uzunluğunda, parmak kalınlığındaki dal parçasını gerektiğinde at gerektiğinde kılıç yerine kullanırdık. Uzaktan kumandalı arabaları bizim kuşak çocukluğunda görmedi. Naylon arabalarla, kendi yaptığımız sopanın bir ucuna tekerlek takıp çamurda iz bırakararak sürdüğümüz talakadan sonra gördüğümüz en gelişmiş araba Tornet idi. Ne olduğunu bilmiyorsanız sakın Google’da aramaya kalkmayın. Çünkü yok. 
Tek oyunumuz futbol değildi ama bizim mahallede o kadar çok çocuk vardı ki abartmasız iki, belki de üç futbol takımı çıkarabilirdik. Çünkü iki çocuklu aile yok denecek kadar azdı, nerdeyse herkesin dört beş kardeşi vardı. Zaman zaman bizim mahalleye komşu mahallelerden de katılımlar olurdu. Kimi zaman da biz diğer mahalleleri ziyaret ederdik. 
Formamız vardı, zaman zaman Karslı Hasan amacanın bahçesine kaçan topumuzda, ama illahi o İslam Çuphi'nin deyimiyle meşin yuvarlağa gerçek bir futbol topuna dokunmanın hayaline kapılmıştık bir kere. Tuzluçayır Kırtasyesi'nin vitrininde tek bir futbol topu vardı. Fiyatı 52 lira 50 kuruştu. O top vitrinde ne kadar durdu bilmiyorum. 
Sıcak bir bahar günü, 8-10 yaşlarında bir gurup çocuk kırmızı boya karıştırılarak kaynatılan gaz tenekesinin içine beyaz atletlerini atarak beklemeye koyuluyor. Bir heyecan bir koşturmaca, sıcak boyalı sudan çıkarılmış atletlerin kuruması ile mahalle takımı ilk formasına kavuşuyor. Mahalle takmının Cumartesi okul sonrası diğer mahallelerle yapacağı mahalle maçlarında artık rastgele kazak, gömlek yok ne de olsa kırmızıya boyanmış atletler, pardon formalar var. 
