işte o, hepsinin başkanı olan Melek Tavus’tur.

Pazartesi günü Tanrı, Darda’il adlı meleği yarattı ki o, Şeyh Hasan’dir.

Salı günü, İsrafil’i yarattı ki, Şeyh Şams’tır.

Çarşamba günü, Cibra’il adlı meleği yarattı o da Ebu Bekr’dir.

Perşembe günü, Azazil’i yarattı ki, Sacadin’dir.

Cuma günü, Şemna’il adli meleği yarattı, ki o da Nasru’d ; Din’dir.

Cumartesi günü, Nura’il adlı meleği yarattı, ki o (…). Melek Tavus’u onların başkanı yaptı.

Ondan sonra Tanrı, yedi göğü, yeryüzünü, ve güneşi ve ayı yarattı (…). İnsani, kuşları ve tüm hayvanları yarattı, ve onları pelerinin boşluğuna yerleştirdi, ve İnci’nin üzerinden indi, melekler de yanındaydı. Sonra yüksek sesle İnci’ye doğru haykırdı, o da düşüp dört parçaya ayrıldı, içinden su fişkirdi ve deniz oldu. Dünya yuvarlaktı, üzerinde çatlak yoktu. Sonra Tanrı, bir kuş biçiminde Cibrail’i yarattı, ve dört bucağın yönetimini ona emanet etti. Sonra bir gemi yarattı ve onun içinde otuz bin yıl kaldı, ondan sonra Laliş’e geldi ve konakladı. Dünyanın içinde haykırdı, ve yoğunlaşmayla deniz oluştu, ve dünya yeryüzüne dönüştü ve titremeye devam ettiler.


Sonra Cibrail’e, Beyaz İnci’nin iki parçasını getirmesini buyurdu, parçalardan birini yeryüzünün altına yerleştirdi, öbürünü de Göğün Girişi’ne kapı olarak koydu. Sonra onların içine güneşi ve ayı yerleştirdi, onların kırpıntılarindan da yildizlari yarattı, ve onlari göğe süs olarak astı. Ayrıca yeryüzünü süslemek üzere meyve ağaçlarını, bitkileri ve dağları yarattı. Sonra, dedi ki Ulu Tanrı: “Ey Melekler, Adem’le Havva’yı yaratacağım, onlari insan yapacağım, ve ikisinden, Adem’in belinden gelmek üzere, Şehr bin Cebir doğacak, ve ondan tek bir halk türeyecek yeryüzünde; Azazil’in yani Melek Tavus’un toplumu olan Yezidi halkıdır bu. Sonra Şeyh Adi bin Misafir’i Suriye’den göndereceğım, ve o gelip Laliş’te kalacak.” Sonra Tanrı, kutsal ülkeye indi ve Cibrail’e, dünyanın dört bucağından toprak getirmesini buyurdu: Toprak, hava, ateş

ve su. Onlarla bir adam yaptı; ve kendinden ona bir ruh bağışladı. Sonra Cibrail’e, adem’i Cennet’e yerleştirmesini buyurdu, orada meyveyle bütün yeşil bitkileri yiyebilsin diye; ancak buğday yemesi yasaktı.

Yüz yıl sonra Melek Tavus, Tanrı’ya dedi ki: “Adem nerede ve nasıl üreyip çoğalacak?” Tanrı ona “Yetki ve yönetimi sana bırakıyorum bu konuda” dedi. O zaman Melek Tavus, gidip Adem’e sordu “Hiç buğday yedin mi?” o da yanıtladı: “Hayır, çünkü Tanrı bunu bana yasakladı, ‘ondan yememelisin’ dedi”.

Melek Tavus şöyle dedi ona: “Yesen, senin için çok iyi olur.” Ama Adem’in, yedikten sonra karnı şişti, ve Melek Tavus onu Cennet’ten çıkardı, ve yeryüzüne bıraktı, ve göğe çıktı. O zaman Adem, karnının şişkinliği yüzünden acıyla kıvrandı, çünkü bedeninde çıkış deliği yoktu. Ama Tanrı bir kuş gönderdi, o da Adem’in bedeninde bir çıkış deliği açtı, böylece Adem rahatladı. Ve Cibrail yüzyıl ona görünmedi, ve o mutsuz oldu ağladı.

O zaman Tanrı, Cibrail’e buyurdu, ve o gelerek Adem’in sol koltukaltından Havva’yı yarattı. Sonra Melek Tavus, halkimiza – demek istiyorum ki, çok acı çeken Yezidiler’e- yardım etmek üzere yeryüzüne indi ve eski Asurlular’in yanında, bizim de başımıza krallar dikti; Asur kralları Nesrukh (ki o, Nasiru’d –Din’dir) ve Kamuş (o da, Sultan Fakhru’d –Din’dir) ve Artimus (ki Sultan Şamsu’d –Din’dir) adını taşıyorlardı. Bundan sonra iki kral tarafından yönetildik; birinci ve ikinci Şahpur adlı bu kralların yönetimi yüz elli yıl sürdü ve onların soyundan gelen Emirler’imiz bizi bugüne dek yönetmişlerdir, ve biz dört kabileye bölündük. Bize Khass’nın adını anımsatmaktadır; kuru fasulye de haramdir, koyu mavi boya kullanmamız yasaktır; Yunus peygambere saygısızlık etmiş olmamak için balık yememız haramdır; ceylanları da yemeyiniz, çünkü onlar peygamberlerimizden birinin sürüsü olmuşlardır. Ayrıca, Şeyh ve müridleri, tavuskuşuna saygısızlık etmemek için, horoz da yemeyiniz; çünkü tavuskuşu daha önce sözü edilen yedi tanrıdan biridir ve biçimi horozu andırır. Yine, Şeyh ve müridleri, helvacikabağı yemekten sakınınız. Bundan başka ayakta işemek, oturmuş haldeyken giyinmek, müslümanların yaptiği gibi helada taharetlenmek, ya da onların banyolarında gusül etmek bize yasaklanmıştır.

Ayrıca, tanrımız olan Şeytan’in adını ya da onu animsatan Kitan, Şar, Şat gibi adlari ya da mel’un, (…), na’l gibi sözcükleri ağıza almak yasaktır. Önce (…) bizim dinimize putataparlik dediler ve Yahudiler, Hiristiyanlar, Müslümanlar ve İranlılar dinimizden uzak durdular. Kral Ahab ile Amran bizdendi; öyle ki, bizim Pir-bub diye adlandırdığımız Ahab Belzebub’un Tanrı’sından yardim dilerlerdi. Bizim Babil’de Bukti-Nosser (Nebukadnezar) adlı bir kralimiz vardı; İran’da Ahasuerus, İstanbul’da Agrikalus da bizdendi. Gök ve yer var olmadan önce Tanrı, suların üzerinde bir teknenin içindeydi. Sonra yaratmış olduğu inciye kızdı, onu başından defetti; incinin kırılmasından dağlar, çinlamasindan kum tepeleri, dumanından da gökler meydana geldi. Sonra Tanrı, göğe çıktı ve gökleri yoğunlaştırdı; ve onları, altlarına destek koymadan yerleştirdi, ve yeryüzünü her yanından çevirdi. Sonra ellerine kalemı aldı, ve tüm yaratıklarının adlarının listesini çıkardı. Kendi özünden ve nurundan altı tanrı yarattı ki onlarin yaratılması, bir lambanin başka bir yanan lambadan yakılması gibiydi. Sonra birinci tanri, ikinci tanriya dedi ki: “Ben göğü yarattım; sen oraya çık, ve bir şeyler yarat.” Ve o, göğe çıktığı zaman, güneş var oldu. Kendinden sonraki tanrıya “çık” dedi ve ay yaratıldı. Ve ondan sonraki tanrı, gökleri harekete geçirdi; ve ondan sonraki tanrı, yıldızları yarattı; ve ondan sonra gelen tanrı, el –Kuragh’ı, yani Sabah Yıldızı’nı yarattı; ve her şey böyle yaratıldı.

Yazının devamı ...