Yeni nesil Türkler, Avustralya’ya olan entegrasyonunu tamamlamış, buraya köklü bir şekilde bağlanmış ve aklının herhangi bir köşesinden dahi Türkiye’ye dönmeyi geçirmeyen insanlardan oluşuyor. Burada yaşamaktan mutlu olan bu insanlar, ileriye yönelik planlarını ve programlarını buraya endeksli olarak yapmaktalar. Türkiye’nin, yeni nesil Türkler için ikinci planda kaldığını söylemek zannedersem yanlış bir tespit olmaz. Türkiye çok cazip bir tatil ülkesi olmanın ötesine geçememekte buradaki genç Türkler için. Zaten, hayatlarının tamamına yakınını burada geçirmiş, dil konusunda hiçbir problemi olmayan ve burada hayatlarını sürdürmekten son derece memnun olan bu topluluk için, normal olanı belki de budur.

Avustralya’daki Türk gençlerinin taktire layık özelliklerinden bir tanesi, buraya olan bağlılıklarının ve adaptasyonlarının yanında, kendi öz kültür ve değerleriyle barışık olmaları ve onları mümkün olduğunca yaşatmaya çalışmalarıdır. Bu bahsettiğim konu, sadece gençlere özgü değil elbette. Bir önceki kuşak da bu konuda elinden geldiğince gençleri desteklemekte. Belki de, kendi dönemlerinde özlemlerini çektikleri ve hayalini kurdukları yaşam tarzını gençlerin yakalamış olduğunu görmek, gençlerin uyum sorunu yaşamadığının farkında olmak, onları yeni nesile destek olma konusunda ikna eden etkenlerden olmuştur. Kim bilir, belki de asimilasyona uğrama kaygısıyla biz gençlere daha fazla sahip çıkılmış ve Türk kültürü, dili ve görenekleri büyük bir titizlikle yeni nesillere aktarılmaya çalışılmıştır.

Yine kendi gözlemlerime dayanarak, buradaki Türk öğrencilerinin yaşamları ve faaliyetleri hakkında kısa bilgileri  sizlerle paylaşmak isterim. Üniversitede öğrenim gören bir genç olarak, üniversitelerdeki gençlerden başlayalım isterseniz. Yazımın başında belirtmiş olduğum, gençlerin Avustralya’ya sağlamış oldukları tam uyumla ilgili belirttiğim tezimle örtüşen bir gözlemim de, üniversitelerdeki Türk öğrencilerinin sayılarındaki yüksek artıştır. Bu artışla doğru orantılı olarak, biz gençlerin kendi aramızda yaptığı faaliyetlerde de artış yaşanmıştır. Melbourne’daki üniversitelerde birkaç yıldır varlığını devam ettiren Türk öğrenci kulüplerinin, Türk gençlerinin birbirleriyle iletişim kurmalarında ve ortak faaliyet düzenlemelerindeki rolü büyük olmuştur. Bu kulüpler, üniversitelerdeki Türk öğrencileri için zaman zaman barbakü partileri, çay partileri organize etmiş, zaman zaman okul dışında geziler düzenlemiş, kimi zaman Türk öğrencilerini bir araya getirmek için sosyal faaliyetler düzenlemiş ve biz Türk öğrencilerinin birbirimizi tanımasına vesile olmuştur. Bu kulüpler, biz öğrenciler tarafından kurulmuş olup, öğrenciler tarafından yönetilen ve tamamen birbirimizi tanıyıp bağlantı kurmamızı sağlayan araçlar olmuşlardır.

 

Farklı üniversitelerdeki Türk kulüpleri, daima birbirleriyle iletişim içerisinde bulunmuş ve bu sayede Melbourne’da okuyan tüm Türk öğrencileri birbirinden haberdar olmuşlardır. Sayıları yüzlerle ifade edilen Türk öğrenci topluluğu oldukça kalabalık, başarılı, birbirini destekleyen ve kendi kültürüne sahip çıkan bir durumdadır.

Kendi kalıbından yeni yeni çıkmaya başlayan bir toplum olarak, elbette bizleri bir arada tutabilecek, tamamen kopmamızın önüne geçebilecek önlemlerden bir tanesi, üniversitelerde örneğine rastladığımız cinsten derneklerin kurulması ve bunların türk toplumuna hizmet etmesidir. Bu derneklerin, Türk kültür ve sanatını yansıtacak türden faaliyetlerde bulunması, burada yaşayan Türklerin kendi kültür ve değerlerini muhafaza edebilmesi açısından hayati önem taşımaktadır.

Türklerin, kendi kültürlerine ve sanatlarına sahip çıktıklarını gözlemlemek, beni olduğu gibi herkesi sevindirmiştir zannedersem. Geçtiğimiz günlerde, gerek tiyatro alanında, gerekse halk oyunları alanında, gençler tarafından organize edilen ve uygulanan faaliyetlerin, Türk toplumunun büyük çoğunluğunun ilgisini çekmesi çok sevindirici bir gelişmedir. Gösteri merkezlerinin Türk yerleşim yerlerine uzak olmasına rağmen,  gösterinin olduğu salonların tıklım tıklım dolması ve katılımcıların büyük çoğunluğunun gençler olması, gençlerin kendi kimliklerine sahip çıkma eğilimlerinin bir kanıtıdır.

Bir yandan milli duygularını içlerinde taşıyıp, diğer yandan Avustralya’ya çok sağlam köklerle bağlananlar sadece gençler değil elbette. İkinci kuşak Türklerinin bir kısmı da, belki biraz gecikmeli olsa da, buraya kök salma konusunda çaba harcamaktalar. Kurdukları dernekler, düzenledikleri spor faaliyetleri ve iş dünyasında gösterdikleri başarılar buna örnektir. Türk iş adamları arasında, özellikle yeni yeni oluşmaya başlayan lobileşme faaliyetleri,  kurdukları derneklerle pekişmekte ve güçlerine güç katmaktadır. Bir yandan Avustralya’ya, diğer yandan kendi toplumlarına daha sıkı bağlanan Türkler, Avustralya’nın geleceğinde daha etkin olacaklarını hissetiriyorlar.

Üçüncü kuşak gençlerinin, önceki kuşakların yapmış oldukları hataları tekrarlamamaları ve kendilerini tamamen yaşadıkları topraklara endekslemeleri hem kendileri açısından, hem de gelecek kuşaklar açısından  avantajlıdır.  Dileğimiz, Türk diline ve kültürüne olan duyarlılığın, gelecek nesillerce de paylaşılması ve Avustralya’da asimile olmamış, ancak yaşadığı topraklarda söz sahibi olan nesillerin yetişmesidir.