Bastonlu fotoğraf heyecanı...
Kategori: Kültür/Sanat | 4 Yorum | Yazan: A Yorum | 11 Aralık 2007 08:56:56
Sevgili Şiirin, yalın, öz, süssüz Türkçenin güzel şairi Nihat Ziyalan'dan taptaze bir şiir. Fotoğraftaki güzel insana, hüzünle, sevgiyle, minnetle arkadaşlık etsin diye sonsuza yolculuğumuzda.
Eşim Nedret, ressam Tayfur Sanlıman’ın İstanbul - Suadiye’deki evinde kahve içerken, duvardaki Bastonlu Fotoğraf’ı görünce çok heyecanlanmış.
Tayfur’la eşi Nimet’in gözdesi bir fotoğraf. Önce vermek istememişler, sonra Nedret’in kabarıp duran heyecanını görünce dayanamamışlar. Ee bir de hemşerilik var.
Tatilden dönüşte bavul boşaltma faslı başlayınca bu da Tayfur’ların duvarından diyerek Bastonlu Fotoğraf’ı çıkardı. Görür görmez büyülendim. O günden beri, yani 8 Ekim’den beri zihnim Bastonlu Fotoğraf’ın şiiriyle yoğrulup durdu.
Fotoğraf çekildiğinde üç aylıkmışım. ( Askere gitmek için mahkeme kararıyla yaşımı büyüttüm. Aslında 26 Şubat. 1936 değil, 1938’dir.) Ama şimdiki yaşımla; o fotoğrafın çekildiği zamanı, sanki oradaymış gibi günlerce yaşadım, yaşıyorum.
12 Aralık’ta Bastonlu Fotoğraf şiiri bitti. Her zamanki gibi, beğendiğim yazar Deniz Günal’a gönderdim. Eleştirini bekliyorum diyerek.
Bastonlu Fotoğraf’ı cok sevmiş Deniz. Sesinden çıkardığım kadarıyla şiirden çok fotoyu beğenmiş. Beğenilmeyecek, heyecanlanmayacak bir foto değil.
AYORUM’u başından beri tutmuş, keşke çorbada tuzum olsa diye düsünmüştüm. Bu görkemli fotoğraf olmasaydı kolay kolay AYORUM’un kapısını aralayamazdım.
Bir gün Bastonlu Fotoğraf’ı karşıma koyup rakı içeceğim.
Umarım tez zamanda gerçekleşir bu isteğim.
Nihat Ziyalan
Sydney. 2007
BASTONLU FOTOĞRAF
Sol altta elyazısıyla:
21 Mayıs. 1938
Mersin- Viranşehir
Yazılı.
Kaya parçası, tümsek
oraya yetiştirilmiş bir sandalye de olabilir.
Pardösüsü, koyu renk kaşkolu
keten takım elbisenin rengini
iyice ortaya çıkarıyor.
Çorabı da açık renk.
Yürüyüş ayakabısı mı
belli değil.
Bastonuna dayanmıyor,
sapı dizine takılı gibi;
bileğinin arkasında kalmış, görünmüyor.
Avuçlarının arasındaki
ter emmiş mendil;
sol paçanın üstüne düşen beyazlığıyla,
elbise kırık beyaz diyor
gömleği tanık göstererek.
Arkasında konvoyla giderken;
hayatı gözünün önünden geçmeye başlayınca,
arabasını durdurup,
yolun kıyısındaki tarlada yalnız kalmak istemiş gibi.
Saçı bulutlu;
gözleri geçmişe bakışlı,
soluklanan bir oturuşta.
Bu yaşımda olmak isterdim o zaman;
hayatını gözünün önünden geçirmeye alışık biri olarak,
tepsiyle yanına varıp,
hazırolda söylerdim:
Kahveniz Paşam!
Nihat Ziyalan
Sydney. 2007
Yorumlar
Sevgili Nihat ağabey,
Bu eşsiz fotoğraf ve onu parlatan, derinleştiren şiiriniz için sağolun. Bizi çok duygulandırdınız.
Atatürk öyle çok sevmiş ki bu ülke topraklarını... Onun için bir tarlada oturmakla bir köşkte oturmak arasında fark yok. Sanırım her şeyden önce bir insan olarak bizim için bu denli değerli oluşunun nedeni de bu... Bir de böyle umutlu bakması dünyaya...
Sevgili dostum, cok degerli yazar Nihat Ziyalan
ayorum ailesine katilmaktan sevincliyim, bununla gurur duyuyorum; belki benim de katkılarim olur.
Ataturk''''un, bu yorgun savascinin kurtardigi topraklara bakarken cekilmis fotografi onunde duygularini nefis bir siirle dile getirmen
cok dokunakli. Hepimizin ortak sevgilisi olan
bu erisilmez kisiye ve onun ideallerine sahip cikamamis olmanin ezikligi altinda kalmayip diri durmanin sevincine dogru yurumeliyiz dimdik; yoksa ustumuze cullanan kabusun altında ezilip gidecegiz.
Birbirimizi kucaklarsak guclu olacagiz.
Ataturk''''un fotografi huzunlu.kim cektiyse olaganustu bir goruntu yakalamis.
Ata''''ya bir kahve ikram etmeyi kim istemez ki!
sevgilerle
cemil
Hem siiri, hem de fotografi, yani hem fotografi, hem de siiri cok begendim. Böylece, sevgili Nihat Ziyalan beni sizinle tanistirmis oldu.
Gurbetimi yakınlastirdiniz, ülkemde gibi duyumsadim kendimi.
Gültekin Emre
"Arkasında konvoyla giderken;
hayatı gözünün önünden geçmeye başlayınca,
arabasını durdurup,
yolun kıyısındaki tarlada yalnız kalmak istemiş gibi."
dizeleri çok güzel. Bu fotograftan 5 ay kadar sonra göçmüş dünyadan Atatürk. Emek emek özgürleştirdiği vatan toprağına bu kadar yakından son bakışı gibi....
Kaleminize sağlık Nihat Abi.
Diğer Sayfalar: 1.
Yorum Yazın