A Yorum
  Acilis Sayfasi Yap Sik Kullanilanlara Ekle  

   
A yorum Kurum
iletisim
login
yayin ilkeleri...



yazi dizileri

Yazı karekteri : (+) Büyük | (-) Küçük

Serap yolu sensiz, eylül kadar sessiz

Kategori Kategori: Yaşam | Yorumlar 19 Yorum | Yazar Yazan: Saba Öymen | 27 Kasım 2009 10:17:58

Yolun kumsalı gören yanındaki bankta oturmuştu kadın. Uzaklara bakıyordu. Belki denizin gökle birleştiği çizgiye, çizginin üzerindeki hafifçe kızarmış maviliğe... Fark ediliyordu. Uzaklara baktığı, dalıp gittiği için... Yalnız olduğu için... Buralarda pek kimseyi yalnız göremezsiniz çünkü.

Şimdi eylül... Ege’yle Akdeniz’in birleştiği bu yerlerde hava hala sıcak, geç kalmış tatilcilerle şehre dönmek için ekim sonunu bekleyen emekliler dağla denizin paylaşamadığı bu köşeyi bırakıp gitmemişler henüz.

 

Buralarda pek kimseyi yalnız göremezsiniz.
 
Temmuzun ağustosun deli kalabalığında da göremezsiniz. Anneler, babalar, çocuklarla doludur plaj en çok.
 
Sonra, kocaları şehirde işlerinin başında kadınlar vardır; çığlık çığlığa suya girip çıkan çocuklarını rengarenk havlularla kurularlar; kumda az ötede oturan ve kocaları şehirde olan başka kadınlarla selamlaşırlar, konuşurlar.  
 
Emekli öğretmen hanımlar görürsünüz, emekli avukat hanımlar, bankacı, eczacı hanımlar. Üçer dörder kişilik gruplar oluştururlar, erken gelip ağaçların altlarını kaparak, bir gün önceden bıraktıkları plaj sandalyelerini beğendikleri noktalara taşıyıp, “aman başım güneşte kalmasın, sen de gel Semiha hanım, gel bak burası gölge, gelirim gelirim ama ben önce biraz bacaklarımı güneşe alayım da ısınayım, şu romatizma yok mu” diye çene çalarak. 
 
Akşam üzerleri deniz saatinin bitişinden sonraki zamanla yemek saati henüz başlamadan önceki zaman arasındaki o ara saatlerde kumsala paralel uzayıp giden “piyasa” yoluna çıkarlar kadınlar erkekler iki kişi, üç kişi, dört kişi. Gece çay bahçesinde masaların çevresi her zaman doludur. Akşam yemeğini geç yiyenler erkencilere katılırlar, öbür masalardaki boş sandalyeleri çekerek. Çaycı çocuk askılı çay tepsisini dolaştırır. Masalardaki yarı içilmiş çaylara yenileri katılır hemen.
 
Şimdi eylül... Çocuklu aileler çoktan şehre döndüler. Şehirdeki erkekler geldiler, birkaç gün tatil yapıp aldılar götürdüler eşlerini, çocuklarını. Emekli hanımlarsa hala keyifle çene çalıyorlar sonbaharın ilk günlerinde; emekli beyler kumsalda sabah yürüyüşlerine çıkıyorlar.   
 
                                            ***
 
Banktan kalktığında, kumlarda oturan birkaç kişinin arasında fark edildi kadın. Yalnızlığıyla, sık sık önüne eğdiği başıyla, göğsünün üzerinde kavuşturduğu kollarıyla...Fark edildiğini bilmeden yürüdü. Sonbahar kumu ılıktı, yumuşaktı, uyumluydu ayaklarının altında. Yakmıyordu. Kayıp gidiyordu her adım atışında.
                                       
Kadının uzaklaşmasını, evlerin ağaçların arasında yitişini izliyorum. Belki tek başına tatil yapıyor, diye düşünüyorum.
 
Tek başımıza tatil yapmayı sevmeyiz pek. Tek başımıza sinemaya gitmeyi, tek başımıza bir lokantada oturup yemek yemeyi sevmeyiz. Aslında yalnız kalmayı sevmeyiz. Ancak yalnız olduğumuzda ayırt edeceğimiz, duyumsayacağımız şeylerden korkarız belki, kendimizle başbaşa kalmaktan kaçarız. Birileriyle olmak güvenlik duygusu verir. Oysa insan birbiriyle var olduğu kadar  yalnızlığıyla da var. Yalnızlık, kendini kendine anlatmak, dinlemek, kendini öğrenmek  için gerekli. Güç toplamak için gerekli. İnsan toplumsal olduğu denli yalnız. Yalnızlık yaşam boyu, yaşamın ta kendisi.
 
Üçüncü gün ekmek almış dönerken sitenin kıvrılıp giden sokaklarında yürüyorum yolumu uzatıp. Evler eskimeye yüz tutmuş, ahşap merdivenlerde çatlaklar, duvarlarda yağmur lekeleri. Altı yıl oldu buraya son gelişimden bu yana.Zaman burayı da değiştirmiş.
 
Sonra, kıyıda yalnız dolaşan kadını görüyorum gene. Ufuk çizgisine yaklaşan güneşin önündeki silueti tanıdık değil ilkin. Bulunduğum yöne doğru yürürken bir an duraklıyor, beni fark ediyor sanırım. Yolunun önüne herhangi birinin çıkmasını istemeyen bir hali var, ya da bana öyle geliyor. Geri dönmenin veya yolunu değiştirmenin tuhaf olacağını düşünmüş olmalı, yürümeyi sürdürüyor sonra.
 
Yaklaşan kadının yüzünde, başını yana çevirirken boynunu hafifçe eğmesinde tanıdık birşeyler var. Nereden tanıyorum onu?
 
Yaz ortasında bir sokak oluyor sonra her yer. Yaz ortası güneşinin ışıklı aydınlığında, sıcağında uzayıp giden boş bir sokak, Serap sokağı. Ahmet.  Ahmet’i görüyorum durgun, tozlu sokağın başında. “Eylül gelecek ama o gelmeyecek”, diyor. “Ne diyorsun sen”, diye soruyorum ama ne dediğini biliyorum. Hümeyra Ahmet’i bırakıyor. Üniversiteye başlamak için büyük şehre gidiyor.
 
“Eylülde Gel’i dinleyip durdum yaz boyu”,diyor Ahmet, “bütün bir kasedi o şarkıyla doldurtmuştum biliyor muydun? Geçen yıl eylülde döndü Hümeyra, ama bu yıl gelmeyecek.”
 
Kadının başını öbür yana çevirmesine aldırmıyorum.
 
“Hümeyra, sen misin?”
 
Boynunu hafifçe yana eğerek bana çeviriyor bakışını. Şaşırmış, gülümsüyor.
 
Evet, çökmüş yüzünde koyu gözleri tanıdık bu kadın Hümeyra.  Kaç yıl oldu?
 
“Yirmi sekiz, yirmi dokuz belki”diyor.
 
Ahmet... Ahmet kim bilir nerede?
 
“Biz Ahmet’le evlendik,”diyor, “bilmiyor musun?”
 
Bilmiyordum. Ne zaman? Benim niye haberim olmadı? Çok sonra, ikisinin de izini kaybettiğim yıllarda olmalı.
 
“Ve bitirdik birbirimizi. Keşke... keşke evlenmeseydik.”
 
“Lisedeyken Ahmet eylülü güçlükle beklerdi her yaz”, diyorum alçak sesle. Yirmi sekiz yıl sonra Hümeyra’yı görünce hemen söylenecek şey bu mu? Ama yıllar boyu benimle kalmış, eylül bana hep Ahmet’i Hümeyra’yı anımsatmış.
 
“Yarın benimle kasabaya gelsene”,diyor, “kasaba bu mevsimde çok güzel. Yazın kalabalığı boşaldı. Çok sevdiğim bir çay bahçesi var, orada otururuz.”
 
Ertesi sabah on buçuk sıralarında arabayla beni almaya geliyor. Genç bir kız var arabada, on altı on yedi yaşlarında.
 
“ Kızım,”diyor, “Ahmet’in kızı.”
 
Kasaba, Akdeniz’in simgesi beyaz evleriyle, kıyıda demirlemiş tekneleriyle, tenhalaşmiş ama yaşayan sokaklarıyla hoş.
 
Kıyıdaki çay bahçesine doğru yürüyoruz. “Kendimi toparlamam gerek, “diyor Hümeyra  “düşünebilmem, karar verebilmem gerek, Onun için buradayım.”
 
Kocaman ağaçların altına atılmış tahta masalar, müziğin belli belirsiz sesi, havadaki yeni demlenmiş çay kokusu çağırıyor. Denizi gören bir masaya oturuyoruz.
 
Çay bahçesinin yan duvarını gösteriyor Hümeyra.
 
Serap yolu sensiz, eylül kadar sessiz, yazıyor duvardaki tabelada. Birşey söylemek istiyorum, ne diyeceğimi bilemiyorum. Çok şey var söylenecek.  
 
Kızı, “Anne,”diyor, “eylül geldi, okullar açılalı üç gün oldu, hala buradayız. Gitmek istiyorum.” 
 
Hümeyra gülüyor, çayından bir yudum alıyor. “ Biliyorum niye gitmek istediğini. Pazara gidiyoruz, endişelenme. Pazartesi okul yolunda olacaksın.”
                               
Hümeyra beni eve bıraktıktan sonra, çok sonra, gece, sonbahar rüzgarı Güney’in bu köşesinde bile yaprakları güçle savururken, üzerimdeki hırkaya sarınıp karanlık denizi seyrediyorum.
 

Eylül 2009 Datça – Kasım 2009 Sydney


 

Facebook'ta paylaş   |   Twitter'da paylaş


 | Puan: 10 / 2 Oy | Yazdırılabilir SayfaYazdır

Yorumlar

Levent ÖZTEMİZ { 02 Eylül 2023 15:28:35 }
Gözlerim dolu ellerim boş
Yaşım ilerlemiş ve yine
Boşluk içinde koşuşturmalar
Bir şey eksik kaldı içimde

Sanki keşke diyeceğim
Bir eksiklik ne olabilirdim
Ne yapabilirdim kendimden başka
Neden geldim, bir işe yaradımı

Bir ömür boşa mı geçti
Dünler özlemler nerede
Çocukluğumu saflığımı geri verin bana
Söz her şeyi unutacağım.

Levent ÖZTEMİZ { 27 Mart 2023 19:41:52 }
Hala yaşıyorum ama sanki yıllar ay, aylar hafta, haftalar gün oldu.
Levent ÖZTEMİZ { 29 Kasım 2020 00:04:15 }
Hayatım boyunca yanlızlığımı paylaşabileceğim birini aradım. Onca boşa giden zaman, Ne yazık ki kendimden başka birini bulamadım.
Levent ÖZTEMİZ { 28 Mart 2020 04:40:44 }
Arayıp ta bulamadığımız Tanrı nerede?
Cennet nerede ya aramızdan onca gidenler
Göremediğimiz Tanrı belkide bastığımız topraktır
Kuştur ağaçtır belki de gözümüzdeki yaştır
Sen bu dünyada cennet yok mu sanırsın?
Sakın arama doğmadan öncesi gibi olur hayat
senden sonrada devam eder.

Levent ÖZTEMİZ { 07 Kasım 2019 03:20:46 }
Denize Açılmak
       Denize açılmak, denize açılmak
       Derinliğin hafifliği içinde
       Hayaller gerçek olur.
       İki ruhun birleştiği yerde
       Sadece tek bir dilek gerçek olur.
       
       Bir öpücük yaşamı ateşler,
       Şimşek ve yıldırım ile.
       Bedenim artık benden çıkar,
       Evrenin merkezine ulaşmam ile.
       
       Çocukça bir kucaklaşma
       Öpücüklerin en safı.
       Sonra geriye kalan
       Sadece tek bir arzu.
       
       Senin bakışların ve benimkiler,
       Sürekli yankılanıyor, sessizce tekrarlayarak:
       Derine, daha derine,
       Et ve kanın ötesindeki her şeye..
       
       Ama ben her zaman uyanıktım
       Ve her zaman ölümü diledim,
       Dudaklarım sonsuza dek
       Senin saçlarına kenetlenmiş olarak.
       [Ramon Sampedro]
Levent ÖZTEMİZ { 17 Şubat 2019 05:52:17 }
Ömür kısa,
bir rüya sığmaz buna,
gözler kapanır,
bitmeyen hayaller
kalanlara mirastır.
Levent ÖZTEMİZ { 12 Temmuz 2018 18:19:29 }
Denize Açılmak
       
       Denize açılmak,
       Derinliğin hafifliği içinde
       Hayaller gerçek olur.
       İki ruhun birleştiği yerde
       Sadece tek bir dilek gerçek olur.
       
       Bir öpücük yaşamı ateşler,
       Şimşek ve yıldırım ile.
       Bedenim artık benden çıkar,
       Evrenin merkezine ulaşmam ile.
       
       Çocukça bir kucaklaşma
       Öpücüklerin en safı.
       Sonra geriye kalan
       Sadece tek bir arzu.
       
       Senin bakışların ve benimkiler,
       Sürekli yankılanıyor, sessizce
       tekrarlayarak:
       Derine, daha derine,
       Et ve kanın ötesindeki her şeye..
       
       Ama ben her zaman uyanıktım
       Ve her zaman ölümü diledim,
       Dudaklarım sonsuza dek
       Senin saçlarına kenetlenmiş olarak.
       
       Ramon Sampedro
LEVENT ÖZTEMİZ { 16 Nisan 2018 03:43:59 }
Ne de mutluyum seninle
Sanki bütün şarkılar bizim için yazılmış
Sanki güneş bizim için doğuyor
Şiirler bizi anlatıyor
Çiçekler kuşlar bizi selamlıyor
Sakın bu rüya olmasın
Öyleyse eğer uyanmak istemem.
Levent ÖZTEMİZ
LEVENT ÖZTEMİZ { 15 Nisan 2018 23:48:17 }
Şimdi yanlızlığın tam ortasında
İçim yanarken yaptığım hatalarımla
her anım ızdırap doluyken
Sen ise çok uzaklarda
Umutsuz acı dolu günlerimle
Zaman hızla akıp geçse de
yaşlansam da yine bu gözler
Kapanana kadar hep seni arar
Levent ÖZTEMİZ
Levent ÖZTEMİZ { 25 Mart 2018 23:24:53 }
Unutamadığım rü’yâ gibi bir yazdı.
Sen yarattın hevesinle,
Her ânı, her rengi, her şiiri
Hâlâ doludur bahçeler en tatlı sesinle!
Bir gün, bir uzak hatıra özlersen o yazdan

Körfezdeki dalgın suya bir bak, göreceksin:
Geçmiş gecelerden biri durmakta derinde;
Mehtâb, iri güller ve senin en güzel aksinle,
Velhasıl o rü’yâ duruyor yerli yerinde!
Diğer Sayfalar: 1. 2.

 

Yorum Yazın



KalınİtalikAltçizgiliLink  
Simge Ekle

    

    

    

    







'Büyük Osmanlı Soygunu': 10 maddede Eric Adams davası…
İSTİHAB HADDİ
Türbülans vakaları iklim değişikliği etkisi mi?
Dünyanın gözü kulağı Ortadoğuda: İran-İsrail gerilimi tırmanıyor.
İsrail, Gazze'de yardım konvoyunu hedef aldı: Biri Avustralyalı 7 kişi öldürüldü

Seküler Yahudiler rahatsız: "İsrail, İran olacak"
Avusturya seçimleri: Aşırı sağ sandıktan birinci çıktı.
Avustralya binlerce vatandaşına Lübnan'ı terk etmelerini tavsiye etti.
New York Belediye Başkanı Türkiye'den rüşvet mi aldı?
Arnavutluk'ta Bektaşilere Vatikan benzeri oluşum hazırlığı: Bektaşi Tarikatı Egemen Devleti.

AB, çoğunluk sağlanamamasına rağmen Çinli elektrikli araçlara ek gümrük vergisini onayladı.
Türkiye'de ekonomi politikaları konkordato ve iflasları patlattı.
Türkiye'de açlık sınırı 20 bin TL'ye dayandı
Tayland esrarı yeniden yasaklıyor.
İstanbul kirada Avrupa’nın lideri

Türkiye'de Covid-19 salgını yaşam süresini azalttı.
Uzmanlar uyardı: "Uzun yaşayanlardan tavsiye almayın"
Fahri Kiamil
İki annenin başlattığı akıllı telefon karşıtı hareket çığ gibi büyüdü
Afganistan'da onlarca arkeolojik alan buldozerle yıkılarak yağmaya açıldı.

"İNEK BAYRAMI" ekitap
Dünya tarihini şekillendiren 6 içecek türü
Taş Kağıt Makas Oyunu (Jan Ken Pon)
"DUHOK KONUŞUYOR" ekitap
ENTERNASYONAL

Tokyo’dan Hasanlar’a, Kudüs’te bir mahkemeden bizim buralara…
“KADERİMİZ DIŞARDAN YAZILAMAZ - DIŞARI KADERİ BELİRLEYEMEZ…”
Niyetime İlham
KİBİRLİ GÜÇ ZEHİR - ERDEMLİ BİLİM PANZEHİR
KARARLILIK - KİŞİSEL ALTYAPI

Yarasaların azalmasıyla bebek ölümlerinin ilişkili olduğu ortaya çıktı.
AB İklim İzleme Servisi: 2024 yazı kaydedilen en sıcak yaz oldu.
Akdeniz'deki yaşam yok oluşun eşiğine gelmiş.
Su üzerindeki iklim değişikliği baskısı Türkiye'yi su fakiri olmaya sürüklüyor.
Türkiye ve Yunanistan'daki kültürel miras alanlarının en az üçte biri yükselen deniz seviyesinin tehdidi altında.

Türkiye, kişisel verileri en çok sızdırılan 19.ülke
Apple otomobili ABD'de üretime bir adım daha yaklaştı.
Yaşgünün Kutlu Olsun James Webb Uzay Teleskobu
Su ve deterjan olmadan çalışan bir çamaşır makinesi
Akıl okuyabilen robot tasarladılar

İncil'de sözü edilen mistik ağaç 1000 yıllık tohumla yeniden yetiştirildi.
Karıncaların 66 milyon yıldır tarım yaptığı ortaya çıktı.
Antik Mısır'daki popüler masa oyununun şaşırtıcı kökenleri ortaya çıktı.
At binmenin kökenine dair ezber bozuldu.
Stephen Hawking'in ünlü paradoksu çözülmüş olabilir: Kara delikler aslında yok mu?

2023 yılında Türkye’de çocukların cinsel istismarı hakkında 40.000'den fazla dosya açıldı.
Çalışanların geliri son 20 yılda azaldı.
Türkiye’den göç eden Türklerin sayısında 5 yılda %243 artış
BM: Dünya nüfusu 2084'ten itibaren gerileyecek
Dünya nüfusunun ruh sağlığı giderek bozuluyor

“…SEYDİMEN”
BABÜR KUZUCUOĞLU
KIRK YIL OLDU: YILMAZ!
YILMAZ GÜNEY'İ ANMAK
SEYİRCİSİYLE YILMAZ GÜNEY

Uykularım Kaçmakta
AHMAK BİLİMİ
Sen Ne İşe Yararsın?
Ali Hoca’nın Ezanı
Anadolu Yangın Yeri

Mimar Sinan: Bir Dehanın Yükselişi ve Osmanlı Mimarisinin Zirvesi
İskandinav Göçleri ve Vikinglerin Avrupa Üzerindeki Etkisi
Hümanizm Nedir?
Osmanlı’da kahve kültürü, Osmanlı’da kahve isimleri..
Amerika’da Ayrımcı Politikalar ve Siyahi Mücadele Tarihi


kose yazarlari En Cok Okunanlar
Son 30 günde en çok okunanlar
En Cok Okunanlar










Basa git