semra, bu mektubu sen tetikledin ama bu mektup kesinlikle sana karsi yazilmadi. cunku seni cok iyi taniyorum. biliyorum. senin ne demek istedigini de anladigimi saniyorum. yani bu sana bir yanit degil. yalnizca gozlemlerimi icini bosaltma seklinde dile getiriyorum.

**************

bana oyle geliyor ki, once birbirimizi anlamak icin dinlemekle baslamaliyiz ise.

oysa, dinledigimiz okudugumuz her sey, korkularimiz, onyargilarimizla beklentilerimizi dile getirmemiz icin bir firsat olarak algilaniyor.

birbirimizi dinledigimize, anlamaya calistigimiza inanmiyorum. sorun, bence guven, saygi sorunu degil. en buyuk sorunumuz dinlememek, anlamaktan kacmak.

hepimiz cok yaraliyiz ondan olsa gerek.

bunu haykirarak soylemek isterim. ben hala dunyanin her yerinde kendine komunist ya da sosyalist diyen insanlara, dusuncelere buyuk saygi duyuyorum. tkp'nin tarihini bilmem, tkp genel baskani aydemir'i de tanimam. olabilir. benim siyasi cehaletimdir. ama belki de bu yuzden, aydemir'in -yine onemli bir emperyalizm MUHALIFi- gazete olarak gordugum cumhuriyet'deki yazisini anlamak icin okudum. sozcuk bazinda anladigimi saniyorum. ama iste, aydemir'i tanimadigim icin, ne dediginden cok belki ne demeye calistigini kacirmisimdir. olabilir. bu da benim siyasi cehaletime yazilsin.

aydemir'in soylesisinin hic bir yerinde bir suc orgutu olarak kanitlanmis bir 'ergenokon'u savundugunu okumadim. ayrica, soyleside eski darbecilerin yargilanmasi gerektigini soyluyor ki, buna da hic bir aydin karsi cikmiyordur sanirim. solcu olmasalar da.

geleyim, ahmet altan`in yazdiklarina. kendisine herhangi bir saygi duymadigim halde, onun da yazisini tarafsiz okudugumu saniyorum. niye yazdigini degil ne yazdigini anlamaya calisarak.

sapla samani birbirine karistirmamizi saglayan bir yazi. ama bunu da benim siyasi cehaletime vermek isterseniz buyrun.

ben bu ulkede askeri bir rejim altinda, buyruklarla, krokularla yasamak isteyen insanlar oldugunu sanmiyorum. her kosulda yasayabilecek insanlar olduguna eminim o ayri.

sanirim, ortaligi ahmet altan gibi kimselerin, her nedense artik, laf kalabaligina bulamasina aldirmadan, kendi dogrularimizi kendi sesimizle soylememiz gerekiyor.

benim dogrum su: benim icin bu ulke sinirlari icindeki insanlarin -buna turk ulusu, turk halki, turkiye halki... ne derseniz deyin, bir gurup uzay yaratigi, saturn gezegeni artiklari da diyebilirsiniz, hic onemli degil, ben bu sinirlar icindeki insanlardan soz ediyorum- cikarlari, abd, ab ya da rus ya da cin ya da uluslararasi sermaye uyesi herhangi bir bireyin cikarindan once gelir. elbette, bu ulke sinirlari icindeki insanlarin cikarlari, baska ulke insanlarina zarar vermeyi gerektirmedikce.

ben kendi manevi ve maddi cikarlarimi, bu ulke -ve bir de avustralya ulkesi- insanlari ile bir goruyorum.

bu yuzden de, ulus devlet turkiye'nin cikarlarinin, abd ya da ab hegamonyasina girmemek, cikarlarina teslim olmamak oldugunu dusunuyorum.

tum tarih bilgim, himaye altina giren, bagimsizligindan odun veren halklarin somurgelestikleri, kucuk gorulen, cahil, onursuz bireylerden olusan topluluklara donustukleri yolunda.

iste bu yuzden, ben akp 'ye, gulen'e, turban'a, dis sermayeye, kaputulasyonlara karsiyim. iste bu yuzden, abd ya da ab nin kuklasi bir hukumet -ve boyle pek cok hukumetle- kukla devlete donusen turkiye cumhuriyetinin silkelenmesi, kendi halkinin cikarlarina oncelik vermesi, bu cikarlari savunan insanlara sahip cikmasi gerektigini dusunuyorum.

ne demorasi ne laiklik, isletilmeyen bir 'hukuk' ile olasi olabilir.

ama su ergenekon iddianamesini bir okuyun. sonra da elinizi vicdaniniza degil, yalnizca akil hucrelerinize koyup sorun. burada, ciddi bir bicimde HUKUK mu isletiliyor. yoksa, sevr ile basarilamayan, bir ulus devleti, emperyalist cikarlar ugruna parcalamanin komedyasi mi yazilmis. burasi cok slogan oldu ozur dilerim.

ama cok iyi biliyorum ki, yurtdusunda ya da yurt icinde, sermaye sahibi henuz olamamis, kendi cikarlarini dogrudan uluslararasi sermayenin cikarlarina endeksleyememiz biz siradan vatandaslarin cikarlari, guclu bir turkiye'den geciyor. ozgurluk, demokrasi, farkliliklarimizla esitlikci adil bir duzen kurabilmek, boyle bir duzende yasamak istiyorsak, bunu bize guclu bir TURKIYE verecek.

ne abd ne ab li bir yasamla bu mumkun degil.

elimizi simdi bir de vicdanimiza koyalim.

su ulusalci dediginiz insanlar, manyak mi? onlar fasit duzende mi yasamak istiyorlar ?

ayni soruyu 'ulusalci' diye tanimlanan -allah kahretsin su tanimlari da, bu tanimlari yaratanlar da umarim, surekli kavramlar uyduracaklari bir cehennemde yasarlar- kisilere de sormak istiyorum.

bu libos olarak gordugunuz insanlar manyak mi, onlar bir somurge duzeninde mi yasamak istiyor?

buyuk cogunlugumuz ayni korkularla hareket ediyor, ayni ferahliklari istiyoruz. bizi saflara bolerek oynuyor, egleniyorlar.

-dan brown'in da vinci sifresi varsa bizim de artik ergenokonumuz var. YASASIN! ha... simdi ben cetelere karsi degilim, onlari savunuyorum degil mi? -

herkes kendi cehennemini bulur. ben de bir agilozu'nun guzelim ogretmeni ve cocuklarini yazmak yerine bir saattir bunlari yazarak kendi cehennemimi buldum.

iste simdi de cikiyorum....

birbirimizi dinleyecegimiz gunlere..........

Aşağıdaki yazı Ahmet Altan'a ait. Ama ben kendi imzamı atabilirim. Sapla samanın iyice karıştığı şu ortamda daha dün gece yine aci dolu idi bizim için...

sevgiyle...


Cevap vermeden mi devam edeceksiniz?

Bazen tek bir soru yetiyor. Ortalık aydınlanıveriyor.

Sessizliğin bu kadar parlak bir ışık saçtığına her zaman rastlayamazsınız.

Her konuda konuşuyorlar, tartışıyorlar, bağırıyorlar ama "neden Susurluk'a karşı çıktınız da Ergenekon'u savunuyorsunuz" sorusunu duyunca susuyorlar.

Bu sorunun iki cevabı olabilir.

Ya, "ben zaten Susurluk'a da karşı çıkmamıştım, çetelere hiç karşı çıkmam" diyebilirler.

Ya da, "Susurluk'a karşıydım, Ergenekon'u ise savunuyorum çünkü..." diye başlayıp bir açıklama yapabilirler.

Ergenekon'u savunanlar, bu ikisinden herhangi birini söylemeden tartışmayı sürdürmekte zorlanacaklar.

Zorlanıyorlar da.

Politikacılarla yazarlar öylesine utandırıcı bir sessizliğe kapılıyorlar ki onları destekleyen okurlar onlar adına cevap vermeye çalışıyorlar.

Ergenekon'u savunan okuyuculardan biri, benim soruma bir soruyla karşılık vermiş mesela.

"Siz de şu soruya cevap verin," diyor, "niye o zaman Susurluk'a gulu gulu dansı diye karşı çıkanlar şimdi Ergenekon'un yakalanmasını istiyor?"

Bu iki tavırdan hangisini doğru bulduğunu söylemiyor.

Ergenekon'a dokunulmamasını savunduğuna göre "gulu gulu dansı" denmesini tercih ediyor herhalde.

Gerçekten de şimdi Ergenekon'a, Erbakan'ın Susurluk'a yaptığı gibi mi davranılmalı?

Talep bu mu?

Küçümsensin mi Ergenekon da?

Ama bence daha önemli bir şey var okuyucunun sorusunda, beni tedirgin eden bir şey.

Kendisine, "laik, demokrat, solcu, çağdaş" diyen insanlar, çeteler konusundaki, hukuk konusundaki, demokrasi konusundaki tutumlarını, iktidardaki partilerin tutumuna göre mi belirliyorlar?

Böyle bir davranış biçimi, epeyce ilkesiz bir davranış biçimi olmaz mı?

"Çağdaş ve laik" kesimlerin, "solcuların", hukuk konusunda ilkeleri, inançları, talepleri yok mu?

"Kim ne derse desin ben hukuktan ve demokrasiden yanayım, çetelere karşıyım" diyemiyorlar mı?

Erbakan önemsemedi diye mi Susurluk'a karşı çıktılar?

Erbakan Susurluk'u ciddiye alsaydı, o zaman Susurluk'un yakalanmasını isteyen insanlar tam aksine mi davranacaktı?

Susurluk'u savunacaklar mıydı?

Eğer öyleyse, bu gerçekten acıklı bir durum.

Kendisine "çağdaş ve laik" diyen insanların hukukla ve demokrasiyle ilgili hiçbir talepleri olmadığına inanmamız gerekecek.

Ama o zaman da şunu soracağız.

"Hukuk ve demokrasi olmadan laiklik ve çağdaşlık nasıl olacak?"

Darbelerle mi, çetelerle mi?

Darbelerle ve çetelerle "laiklik" kavramını birbirinden ayırmayan bir anlayış mı benimseyeceğiz?

"Darbeci bir laiklikten" başka bir laiklik olmadığına mı inanmalıyız?

Beni bağışlasınlar ama ben böyle düşünenlerin "darbe severliklerine" laiklik kılıfı uydurduklarını düşünüyorum.

Onlar halkı "karar mekanizmasının" dışına atmak için bahaneler bulmaya çalışıyorlar.

Sevmiyorlar kendi halklarını, küçümsüyorlar, aşağılıyorlar.

Ama bir çıkmazları var.

Halksız bir laikliğin peşine düşenler "çağdaş" olmayı da istiyorlar.

Peki, halksız bir "çağdaşlığı" nasıl sağlayacaklar?

Toplumun bir bölümünün Batılılar gibi giyinip, Batılılar gibi yemek yemesi, Batılılar gibi yaşaması, toplumun "çağdaş" olmasına yetiyor mu?

Yetmiyor.

Bir toplumun "çağdaş" olması, öncelikle çağdaş bir şekilde üretmesiyle, bunu çağdaş bir biçimde paylaşmasını sağlayacak hukuk ve demokrasiyle mümkün.

Çağdaşlıktan da vazgeçecekler demek ki.

Çeteleri destekleyen, darbeden yana tavır alan, çağdaşlığı unutan, hukuktan nefret eden, demokrasiyi yok sayan bir zümre mi olmanın peşindeler?

Üretimden kopuk küçük bir zümrenin, darbeyle iktidarı ele geçirmesini mi istiyorlar?

"Laiklik" dedikleri bu mu?

Onlar buna laiklik diyebilirler ama laiklik bu değil, çağdaşlık da bu değil.

Bu, tam anlamıyla "gericilik", bu tam anlamıyla faşizm.

Peki ama "sol" olmak, "solcu" olmak isteyen insanların böylesine bir faşizmle ne alakası var?

Farkındalar mı ne yaptıklarının, ne istediklerinin?

Belki de farkındalar, bilmiyorum.

Ben hep onların bir gün "solculuğu", çağdaşlığı keşfedeceklerini ümit ediyorum.

Laikliği, demokrasiden ve hukuktan koparırsanız gideceğiniz yer, faşizmdir.

Ve, oraya gidiyorsunuz.

Eğer asıl istediğiniz buysa gidin... Kendi halkınızla karşı karşıya kalırsınız.

Eğer istediğiniz bu değilse...

Şu soruya daha dürüst bir cevap verin.

"Niye Susurluk'a karşıydınız, niye Ergenekon'dan yanasınız?"

Hep belirleme yapıp orada kalmak sızlanmanın biri biçimidir.
Politik alanda söz etmek; eğer sadece suçlama yapıyorsa, her yerde her durumda duyabileceğimiz şeyler söyleyip duruyorsa geviş getirmekten başka bir şey değil. Eğer bir sorumluluk üstelenmek, sözümona halka hizmet etmek gibi söylemlerle yola çıkılsa da temelde sorun çözmek, yol açıcı öneriler ortaya koymak, ufuk açıcı fikirler üretmek gerekiyor.

Bu yapılamazsa günübirlik olayların ve düzeysiz söylemlerin ortasında oyalanıp durmak zorunda kalınır. Bir söz vardır; "şeytana lanet okumakla Allah'a yaklaşılmaz" diye. Yaşanan tarihsel sorunların üstesinden gelecek dizgesel öneriler yokken sadece "sol" olmak gibi bir kaygı taşımak neyi çözer. Yapılanlara "hayır" demek, her şeyde görünmez bir elin tüm toplumu aptal yerine koyup oynattığı varsayımına göre tepki vermenin etkisi ne olabilir ki?

Pek çok sorun sıralanabilir, en azından şu konuda hangi önerilerimiz vardır: "Her alanda hukukun üstünlüğü tam olarak nasıl sağlanır?" Daha Türkiye'de belli kesimlere yargı doğrudan müdahale edemiyor. Bu durum demokrasi adına ayıplı bir hal değil mi? Devlet geleneği deyip duruyoruz; peki, demokrasi diye bir geleneği de yaratmak gerekmiyor mu?