2017’de Emmanuel Macron’un siyaset sahnesine girmesiyle, değişik partilerden siyasetcileri “baştan çıkarması” ve renklerine bağlamasıyla, cumhurbaşkanlığını kazanması üzerine başlayan yeniden oluşum-lar dizisi, partiler arası git-geller sonucu epey değişen siyasi yelpaze, son cumhurbaşkanlığı seçimiyle yeni birkaç dönemeç daha aldı. Partiler arası kümeleşme milletvekili seçimlerine çeyrek kala, bugün DÖRT BLOKLU şu manzarayı sergiliyor:


Melenchon solları biraraya getirmek gibi zor bir işi başardıktan sonra başbakanlığa oturup 5. Cumhuriyeti ve yönetimini Anayasası ile uyuşumlu biçime getirmek niyetinde. Daha önceki bütün cumhurbaşkanlarının BAŞKANLIK SİSTEMİ yöntemleriyle yürüttükleri işleri Cumhurbaşkanı ile Başbakan arasında Anayasa’da belirtilen hükümlere göre paylaşmayı/düzenlemeyi öneriyor : Dışişleri ve Savunma işleri cumhurbaşkanına, ülkenin ve ulusun işlerini yönetmek Başbakan’a... Herşeyi merkezileştirmek meraklısı, her konuda sadece kendisinin karar vermesinden yana Macron’un fiyakasını çizecek şeyler bunlar. Son haftalarda halktan ve hele yoksul tabakalardan tamamen kopuk Saray’da soğuk ter dökülmesi bundan. Ve Sol Birliğin birinci siyasi güç olması olasılığından ve büyük ihtimalle mutlaka muhalefetin BİRİNCİ GÜÇÜ olabileceğinden. Evet Saray’da kuşku ve tedirğinlik sürüyor, 12 Hazirandaki ilk tur yaklaştıkça da artıyor. Belki Macron çoğunluğu kazanamayacak. Belki sınıfta kalacak. Belki Melenchon ile ORTAKLIK KURMAK, COHABİTATİON’A
GİTMEK ZORUNDA KALACAK...


Hiçbir şey kesin değil. Ama günlük siyasi gelişmeler BİRLİK olgusunun SOLU canlandırdığını gösteriyor. Böylece sol siyaset içinde yepyeni ve genç bir kuşağın hak ettiği yerini aldığını da. Oy kullanmayanların oy vermek için hareketlendiğini de. Seçim listelerine kayıtların arttığını da...


Siyasi yelpazenin en uçundaki ırkçı ve aşırı sağçı iki parti biraraya gelemiyor. Aşırı sağda blok yok. Le Pen ailesinin markasını taşıyan “Rassemblement National” yüzde 22,6 ile Eric Zemmour’un orta sınıflara ve aristokratlarla çok zenginlere hitap eden nazi “Reconquête” ismini taşıyan partisinin 5,6 oranını epey aşıyor... Seçim sisteminin özgünlüğü/azizliği sonucu RN’ın “sadece” 50 civarında milletvekili çıkarması bekleniyor... Öbürü ise belki hiç koltuk kazanamayacak. Belki sadece liderini Meclis’e gönderebileck.

İkinci turda ırkçıların nazi yanlılarıın kendi adaylarının katılamadığı her yerde macronist adayların aleyhine oy kullanacakları besbelli. Saray’ı korkutan da bu. İkinci turda Melenchon adaylarının ırkçı  ve nazi yanlılarını oylarıyla milletvekili seçilmeleri olası. Melenchon programı onlara da hitap ediyor çünkü. Irkçı partilere oy verenlerin yüzde otuzdan-kırktan fazlasının çalışan ama ücretiyle geçinemeyen emekçilerden, proleter ve lümpen proterlerden oluştuğunu da, zamanında PS’e ve/veya PCF’e oy verdiklerini de geçerken aımsatayım. Sarı Yelekliler hareketinden kalanlar, otomobiline atlayıp işe gitmek alışkanlıkları ellerinden alınanlar, hergün artan fiyatlar sonucu çocuklarının karnını doyuramayanlar, Macron’dan ve “küçük buyük dağları ben yarattım” havasından yaka silkenler RÖVANŞI BÖYLE ALMAYA ÇALIŞACAK. Başarılı olacaklar mı ? İşte 19 Haziandak ikinci turun bilmecesi.

Burada da yeniden SEÇİME KATILMAYALARIN DÖRDÜCÜ KÜMEYİ OLUŞTURDUĞUNU SAPTIYORUZ : Bu iki yönlü olumsuzluğun ilk YÜZÜ “abstentionistes” olgusudur : Seçim listelerine kayıtlı ama seçim sandığına gitmeyenler. Kamuoyu yoklamaları katılmayacakların oranının yüzde 47 olacağını saptadı... Fransa demokrasisi teklemeyi sürdürüyor... Bu işin ikinci yüzü ise Fransa siyasetinin az bilinen yönlerinden biridir : Öteden beri 3 milyondan fazla yurttaşın SEÇİM LİSTELERİNE YAZILI OLMAMALARIDIR. Oy kullanmamak değil. Seçim listelerine yazılmamak : Resmi rakamlara göre 3-3,5 milyon seçme hakkına sahip yurttaş SEÇİME KATILMAYI REDEDİYOR. BU RAKAM SON BİR YILDA AZALSA BİLE DURUM EPEY GARİP.

İşte Sol Birliğin saptadığı fransız siyasetinin püf noktası da budur: Oy kullanmayanları ve seçim sistemini toptan rededenleri bu sistemi a’dan z’ye değiştiremek üzere OY SANDIKLARINA GİTMEYE TEŞVİK ETMEK. Hele kamuyu yoklamalarının bu iki kümeden geleceklerin daha çok SOLA OY VERECEKLERİNİ GÖSTERMESİNDEN BERİ.

Hemen işe koyuldum : Kayınbiraderim Jean-Roger’nin ve kadim dostum çevirmen Françoise’ın seçim listelerine yazılmalarını birer bira ve birer döner kebabla ve saatler hatta günler süren fikir alış-verişiyle sağladım. 12 ve 19 Haziranda yine de teyakkuz halinde olmak ta şart. Çünkü bu iki alışmışın yine “çok ciddi” bir bahane bulup sıvışmaları mümkün. Bu işler de pek belli olmuyor...

Not : Daha ayrıntılı bilgi partilerin ve adayların sitelerinde. Bir örnek olarak Nupes’ün programına bakılabilir : “Programme partagé de gouvernement de la Nouvelle Union populaire écologique et sociale”.