Bir zamanlar, benim çocukluk ya da ilk gençlik yıllarımda, evdeki raflar göze hoş görünsün diye ciltlenmiş klasik romanları satın alıp dizen (kültürsüz!) kişilerden söz edilir, gülüşülürdü. Doğru muydu bilmem, belki de birisi hem kendini hem başkalarını eğlendirmek için uydurmuştu ama kitapevini arayıp bana şu kadar liralık kitap gönder diyenlerden söz edildiğini bile duymuştum.

Bir süre önce karşıma çıkan bir yazının başlığı şöyleydi: Kendinizi, hiçbir zaman okuyamayacağınız kadar çok sayıda kitapla kuşatın.
Bir köşeye üst üste yığılmış kitaplardan oluşan küçük bir kule ve üzerinde bir vazo ya da bir kahve fincanı.
Sinema oyuncusu Gwyneth Paltrow, Los Angelas’daki evinin duvardan duvara kütüphanesinin raflarını doldurma işini Thatcher Wine’a sipariş vermiş. Böylece kitabın süs olarak kullanımını olağan kılmış oluyor Gwyneth Paltrow. Ünlülerin davranışları birçok kişiye örnek olduğuna göre, bu tür siparişler yaygınlaşabilir.

•    Kitaplık dolup taşıyor bile olsa, birer birer (ya da ikişer üçer) okuyor olmak. Satın alıp, yığıyor, okumayı sürekli yarına erteliyorsak bu işte bir yanlışlık var.  

•    Bilmekten çok bildiğini göstermek önem kazandı. Okuyor olmaktan çok okuduğunu göstermek… Kültürlü olmaktan çok kültürlü olduğunu göstermek… Yani “olmak”tan çok “olduğunu göstermek”. Neredeyse her yaptığımızı kendimiz için değil dünyaya sergilemek için yaptığımız bu çağda, kitapların da aynı hevese kurban gitmesini nasıl engelleyeceğiz?