A Yorum
  Acilis Sayfasi Yap Sik Kullanilanlara Ekle  

   
A yorum Kurum
iletisim
login
yayin ilkeleri...



yazi dizileri

Yazı karekteri : (+) Büyük | (-) Küçük

Yansımalar - Mutluluk üzerine

Kategori Kategori: Günün içinden notlar | Yorumlar 0 Yorum | Yazar Yazan: Saba Öymen | 20 Haziran 2019 06:40:39

Burayı seviyorum, koruluğun kenarındaki bu bahçeyi, fidanlığı. Çok yürüdüm sonbahar, kış günlerinde botlrımın altında çakıl taşlarının ıslak kıpırtısını duyumsayarak. Yanık yaz günlerinde ağaçların akşam üstü serinliğinde. Sonbaharın kokusu, sesi; yaprakları tutuşturan o bildik yalım, yürekleri sevinçle dolduruyor son günlerde. İçimde uçucu bir coşku.

Hale’yle buluşup fidanlığa gittik. Ağaçlı toprak yolda, gür yeşil tropik bitkilerin, fırça çiçeklerinin arasında yürüdük. Kamelyalar, japongülleri, kasımpatılar, yıldız çiçekleri... İçi içine sığmıyor gibiydi sonbahar bitkilerinin. Tahta sıranın üstündeki desenli seramik saksılara dokunduk. Kendine yeten, içinde çiçek olmasa da olur saksılardı onlar. Almayacağımızı bilsek de, gevezelik ettik. “Ne güzel, ne şirin, bunlardan bir iki tane alsak mı?”

Toprak yolun sonunda küçük bir kafe var. Bir de güzel kahve yapıyor ki beyaz yüzlü, tombul kız. Uzayıp giden kocaman bahçede elinde çapasıyla, küreğiyle hep çalışan, koyu yeşil tulumuyla bitkilere karışmış ihtiyar bahçıvanın kızı olduğunu düşünüyorum onun. Aynı beyaz yüz, aynı kalın, güçlü görünümlü kollar, omuzlar.

İçeri girince taze çekilmiş kahve kokusuyla karışık ılık hava karşılıyor. Tezgâhın ardındaki sergende çiçek desenli demlikler, çaydanlıklar, fincanlar. Camlı bölmedeki kekler, pastalar, seçenin işini güçleştirmek için sözleşmiş gibiler. Çilek açmış bir tepecik. Çikolatadan ırmaklarıyla bir vadi. Kavanozlarda üzümlü, elmalı, portakallı, çikolatalı, cevizli, şam fıstıklı toplar.

Keyifle söyleşen, gülüşenlerle hemen hemen dolu salon. Cumartesi sabahı neşesi sinmiş havaya. Pencerenin yanında, nasılsa boş kalmış masayı hemen kapıyoruz.  

Çabucak yanımıza geliveren önlüklü genç kıza siparişimizi verdikten sonra susuyor, çevremize bakıyoruz bir süre. Camın öte yanı sonbahar renklerine boyanmış. Yeşilin her tonu, sarı, kırmızı, turuncu. Sabah yağıp geçen yağmurun temizlediği ağaçlar ışıl ışıl.  Parlak baskılı, eski bir takvimin sonbahar yaprağındaki gibi her şey.

Kremaya bulanmış yaban mersiniyle karışık kekten bir parça alıp, kahve fincanına uzanan Hale, mırıltıyla söyleniyor.

“İşte hayatın tadı.” Gevşemiş, rahatlamış bir bakışla, soğuktan sıcağa girince al al olmuş yanaklarla söylüyor bunu. “Değil mi?”

Kim sevmez ki, serin bir sonbahar gününde, ılık bir odada olmayı, bir fincan kahveyi, bir dilim pastayı? Elbette ben de seviyorum! Öyle de olsa, yaşamı küçük mutlulukların anlamlı kıldığını işitmekten usandım. Her yerde bunu duyar olduk. Evet bir bakıma anlamlı. Mutlu olmak için büyük hedefleri gerçekleştirmeyi beklemek yerine, “şimdiki zaman”ı haz alarak yaşamak hiç de fena bir düşünce değil! Fakat çay, kahve, lezzetli bir yemek ya da satın alınan yeni bir giysi ne denli keyif verici olsa da mutluluğun tanımı olabilir mi? Hatta kitap okumak, ağaçlı bir yolda yürümek, bir dostla sohbet etmek bile. Hepsi de güzel şeyler, fakat tuvalin yağlı boyadan önce astar boyaya gereksinimi olması gibi bizim de yolumuzun üstündeki çiçeklerle mutlu olabilmemiz için astar bir duyguya gereksinimiz var. Sanırım bu duyguyu en iyi tanımlayan sözcük, esenlik.

Hale’nin gömüldüğü koltukta keyifle oturuşuna bakıyorum. Çatalımın ucundaki elmalı turtanın havaya saldığı tarçın kokusu harika. “Evet, gerçekten öyle,” diyorum, “bunlarsız olmuyor.” Konuyu böyle geçiştirebilirim. Yine de aklımdan geçeni söylemeden duramıyorum.

“Olmuyor da, son zamanlarda çok büyütülmedi mi? Bu tür şeylerin yaşamımızdaki yeri?  Hani dergilerde yazıyorlar... Mutluluğun reçetesi… Hayatınıza mutluluk katacak on küçük şey…. Falan filan… Kış akşamında battaniyeye sarınıp film seyretmek. Dostlarla bir araya gelmek… Tabii ki hoş şeyler bunlar, biliyorum.” Gülümsüyorum. “Neyse boş ver... Bir fincan kahveyle bir dilim pastanın günümüzü güzelleştirdiği kesin.”

Önümdeki tabak incecik porselenden. Minik mavi, pembe, sarı kasımpatı desenlerinde, yüzyıl öncesinin İngiltere’sindeki çay masasını Avustralyalı aşkı uğruna bırakıp gelmiş bir İngiliz kızı zarafeti var. Yanındaki pastel mavi porselen fincan da onun kadar çekici… Biz senin yaşantına haz katıyoruz, farkında değil misin, der gibiler bana.

“Aslında dediğin doğru tabii.” diyor Hale.  “Asıl önemli olan şey başka. Sağlık, huzur, sevgi, aşk… Başarı bile geçici. Geçen yıl, şirkette müdürlüğe yükseldim ya, ne kadar sürdü dersin sevinci? On beş gün, bilemedin bir ay.”

“Benim dediğim de o işte. Hiçbir şey kalıcı değil. Aşk bile.”

“Eh, sığınacak bir tek şey kalıyor o zaman. Elmalı turta.” Gülerek göz kırpıyor.

Ben de gülüyorum. Bir yandan da, mutluluğun yaşantımızdaki tek, ya da en öncelikli amaç olmasının mutlu olmayı belki de güçleştirdiğini düşünüyorum.

Pencereden dışarıya bakıyoruz bir süre.

“Şu reklâm sloganı mesela.” diyorum. “’Çünkü ben buna değerim.’ Yirmi yıldır kullana kullana bitiremediler. Nasıl oluyor da, altında ne yattığı fark edilmiyor?”

“A evet… Ama onun feminist bir slogan olduğunu iddia ediyorlar. İlk kez 1970’lerde başlamış. Bu kadar uzun süre kullanılan başka bir reklâm sloganı yoktur herhalde. Kendine güvenin, meydan okuyuşun simgesi diyorlar.”

“Biliyorum. Bayıldılar o slogana reklamcılar. Önce krem, dudak boyası, makyaj ürünleri… Sonra bir çikolata yapımcısı da kullandı sanırım. İlk çıktığında bir meydan okuma olarak da düşünülebilir belki ama sonuçta bir şeyleri satmak üzere bulunmuş bir reklâm cümlesi.”

“O kadar da kötü değil bence. Ben buna değerim, kendim için yapıyorum diyor. Kocanı, sevgilini mutlu etmek için değil, hak ettiğin için. Fena mı?””  

“Sanki kadınların özgüvenini çok umursuyorlar. Bol bol satış yapmaktan başka bir amaçları var mı sence?”

“Eh reklamcıların işi de bu. Bir hayal yaratarak satış yapmak. Kremle birlikte bir hayali satıyorlar.”

“Evet öyle. Sattıkları her neyse, onu alırsak yaşantımız daha güzel olacak hayalini.”

*

Masamızdaki küçücük cam vazonun içine birkaç beyaz gül koymuşlar. Burayı, hazırlanmış bir sahnenin parçası da olsa, bu gülleri seviyorum. Öykünmeden öte bir şey bu güller. Doğadan uzaklaştık, doğada daha çok zaman geçirmeliyiz, diyoruz hep... Doğaya kaçsak diyoruz… Kimse kaçmıyor. Yabanıl doğayı kısa, sınırlı bir süre için istiyor herkes. Kır çiçeklerinin arasında dolaştıktan sonra, yine gelip, dalından koparılmış gülün süslediği bu masada oturmak, beyaz yüzlü kızın kahvesini içmek istiyoruz.  

 “Mutluluk tek şeyle olmaz ki.” Fincanını gösteriyor bakışıyla Hale. “Kahve güzel ama yetmiyor, sohbetle daha güzel. Her gün gelip burda tek başıma kahve içsem kaç gün keyif alırım? Sağlık, aile, arkadaşlar, iş, hepsi birlikte... Hiçbiri tek başına yeterli değil.”

Hale’nin alnına dökülen kumral perçemin altında gözlerinde gülücükler.

Doğru sözcüğü arayarak düşünüyorum. Oluşan sessizlikte, yan masadakilerin sesi büyüyor. İçinde iki iri limon dilimi yüzen cam sürahiden su dolduruyorum bardaklarımıza.

“Aslında söylemek istediğim başka bir şey. Gönül rahatlığı. Esenlik. Erinç. Kısacık bir süre rahatlamak uğruna içip kafayı bulmaya benzemiyor mu bu küçük hazlar sevdamız?”

“Dünyada bu kadar sorun varken kolay mı esenliğe ulaşmak?”

“Kimin umurunda dünyadaki sorunlar? Televizyonda ölüm görüyoruz, açlık yoksulluk görüyoruz, bir an sonra unutup kendi yaşantımıza dalıyoruz. Örnek mi? İşte biz. Bugünün sorunu: hangi pastayı seçelim.”

“Aklımızda bin bir düşünce var bizim de. Küçük, büyük bir dolu sorun. Hepimiz ayrı ayrı yaşam kavgası veriyoruz.”

“Aralıklı olarak mutlu olalım yeter öyle mi? Beklentimiz bu mu olsun? Bir doygunluk, bir iyilik hali olamaz mı?”

“Yok böyle bir şey. Gerçekçi değil bunu beklemek.”

“Her üzülüp sıkıldığımızda, acı çektiğimizde yeni bir giysi alalım ya da bir çift ayakkabı. Mutlaka benim olmalı diyerek satın aldığın bir çift pabucun keyfi kaç gün sürüyor, sen söyle lütfen.”

“İyi ama her şeyi tüketim konusuna bağlıyorsun.”

“Evet, bu doyumsuzluk halinin bir nedeni tüketim toplumu haline gelişimiz bence fakat söylemeye çalıştığım yalnızca o değil. Küçük mutluluklar diye tanımladığımız bir şeylerle kendimizi kandırıp gevşiyoruz, oysa asıl önemli olan şey başka gibi geliyor bana. Neyse…”

*

Gökyüzü değişmiş, güneş camda soluk, sarı ışıklı bir yol çizmişti.  

“Karanlık inmeden biraz daha yürüyelim mi?”

“Çok iyi olur.” İskemlesinin arkasındaki ceketine uzanıyor Hale.

Dışarıda koruluğa doğru kıvrılan yola gitmek için geç oldu, akşamın çökmesi yakın. Kahvenin yanında dümdüz uzanan toprak yola sapıyoruz. Kocaman, yeşil, yaprak dökmeyen Güney yarım küre ağaçlarının arasına serpiştirilmiş, kimi kalın kimi çelimsiz sonbahar dalları akşam renklerinin dokunduğu gökyüzüyle birleşiyor. Nemli ağaç kokusunun güzelliği…


Facebook'ta paylaş   |   Twitter'da paylaş


 | Puan: Henüz oy verilmedi / 0 Oy | Yazdırılabilir SayfaYazdır

Yorumlar


Henüz Yorum Yazılmamış

Yorum Yazın



KalınİtalikAltçizgiliLink  
Simge Ekle

    

    

    

    







YILMAZ GÜNEY’E DAİR ekitab
Dünya Sağlık Örgütü: Yeni Kovid-19 varyantı ölümleri arttırabilir.
Yazarlarımızdan Sevgili Aykut Yazgan’ı kaybettik
Yurt dışına göç eden Türk vatandaşları: 2022'de son 7 yılın rekoru kırıldı
Milyonlarca Türkiye Cumhuriyeti vatandaşının bilgileri bir internet sitesinde!

Türkiye’de 21 yılda 15 bini aşkın arazi, 289 bini aşkın konut ve işyeri yabancılara satıldı
FRANSA İKTİDAR CEPHESİ DERSLERİ HAL VE GİDİŞ: SIFIR
YA HABİBİ... BURASI FRANSA: NANTER’DE BİR POLİS BİR ÇOCUĞU ÖLDÜRDÜ... NAHEL M. 17 YAŞINDAYDI...
Kahovka barajının yıkılmasının vahim sonuçları
Katar Gate: AP'deki rüşvet skandalında Türkiye bağlantısı

Birleşmiş Milletler’den 48 ülke için korkutan rapor
Daron Acemoğlu: Türk halkını zor günler bekliyor
Türkiye’de yıllık et tüketimi 10 kg dan az
Çin Alman otomobillerini tahtından ediyor.
Acemoğlu: 15 yıl Türkiye için fırsat penceresi bunu harcarsa sonu trajik olur

ANA(KADIN)LARIN SESİ
Dünya genelinde kanser vakalarında büyük artış
İnsan vücudu ne kadar sıcağa dayanabilir?
Para, Bir İnsanı Elit Yapar mı?
2023 FIFA Kadınlar Dünya Kupası’nda rekor bekleniyor

"DUHOK KONUŞUYOR" ekitap
ENTERNASYONAL
REMZİ RAŞA’YI ANMAK İÇİN
GREV HAKKI TARTIŞILIYOR, TANINIYOR
“İŞÇİLER SAHAYA İNMELİ”, BÜLENT ECEVİT’LE SÖYLEŞİ

SABİTESİZ GÖRECELİ OLABİLİR Mİ?
Ana gibi yar, Anadolu gibi diyar olmaz
HÜMANİZMANIN KANITLANMASI
YABANCILAŞMA
GERÇEK FELSEFE

Kuzey Denizi'nde sızıntı korkusu
AKBELEN ORMANI DİRENİYOR
Akbelen Ormanı'ndaki çevre direnişi
WMO aşırı sıcaklarda kalp krizi ve ölüm uyarısında bulundu
2023-2027'de dünya genelinde rekor hava sıcaklıkları görülebilir

Yaşgünün Kutlu Olsun James Webb Uzay Teleskobu
Su ve deterjan olmadan çalışan bir çamaşır makinesi
Akıl okuyabilen robot tasarladılar
Sanal Gerçeklik, Artırılmış Gerçeklik , Metaverse, Sanal Uzay Nedir?
Apple'dan iPhone Uygulamalarına Dev Zam: 1 Dolarlık Uygulama 17 TL Oldu

İnsanların ataları 'yeryüzünden silinme noktasına gelmiş olabilir'
Buz adam Ötzi Anadolulu çıktı
Güneş fırtınaları bizim için ne anlama geliyor?
Eratosthenes MÖ 3. Yüzyılda dünya'nın çevresini nasıl ölçtü?
Leonardo da Vinci'nin annesi Çerkes bir köle

Türkiye Avrupa’da lider, dünyada 14. Sırada
Türkiye'de su krizi araştırması yayımlandı
Suudi Arabistan yüzlerce göçmeni öldürdü
Yalan haberlere neden inanıyoruz?
Gençlerin yüzde 63'ü Türkiye'den gitmek istiyor.

Göbeklitepe'deki son keşifler ne anlama geliyor?
AYKUT YAZGAN’I OKUMAK
Megapik “Yeniden” adlı kitabın yazarı Dr. Meltem Hınçal ile bir söyleşi....
Mektub var, Ragip Duran’dan
Türkiye’de farkında olmak ya da olabilmek...

BOTAN ÇAYI
7 Harika
Bir Yabancı Gibi
SOKRATES
EFLATUN

Amerika’da Ayrımcı Politikalar ve Siyahi Mücadele Tarihi
Dünyanın İlk Destan Kahramanı: Gılgamış
Antik Çağlarda Kendi Memleketlerine Karşı Savaşan Paralı Askerler
Sümer Atasözleri ve Özdeyişler
Museviliği benimsemiş tek Türk devleti : Hazarlar


kose yazarlari En Cok Okunanlar
Son 30 günde en çok okunanlar
En Cok Okunanlar










Basa git