Din temelli eğitimin alternatifi net olarak seküler eğitimdir. Laiklik ile sekülarizm aynı şeyler olmasa da bunu daha fazla kurcalayarak halkın kafasını karıştırmak yerine, Kemal Bey’in “anayasaya aykırı ama destekleyeceğiz” dediği gibi ikisi eş anlamlymış gibi davranıp laik eğitimden söz edelim.

Öncelikle özgür seçim yapacak yaşta olmayan çocuklara, bence 21 yaşının altındakilere din eğitimi vermek Ensar vakfındaki çocuklara yapılan tecavüzden daha büyük bir suçtur. Hele hele ana okulu ya da ilkokul çağındaki çocukların kafalarını cennetle cehennemle, yarılan denizlerle, şaraba dönüşen sularla, uçan atla bir gecede yüzlerce kilometre uçup geri dönme masallarıyla, şeytanlarla, meleklerle, cinlerle perilerle doldurmak geleceğin hastalıklı kuşaklarını yetiştirmenin reçetesidir. Geçenlerde bir haber vardı. Ufacık bir yavrucak annesine ölmek istediğini, çünkü gittiği okulda ölümün çok güzel bir şey olduğunun anlatıldığını söylüyor. Kanım dondu.

Seküler bir eğitim sisteminde çocuklara öğretilmesi gereken temel şeyler aslında çok fazla değil. Bir, her insanın, rengi, ırkı, inancı, cinsiyeti ne olursa olsun eşit olduğu, iki, her canlıya ve doğaya saygıyla yaklaşmak gerektiği, üç, belki de en önemlisi, kendisine yapılmasını istemediği şeyi başkasına yapmamasını, dört, kendisine söylenen her şeyi sorgulamasını, irdelemesini, sorgulamadan hiç bir şeye inanmamasını, beş, uygarlıkta yaratılan her şeyin temelinde insan emeği olduğunu, bunların en önemlilerinin de binyıllardan süzülüp gelen bilgilerin okunup özümsenmesi olduğunu, altı, kimseyi sömürmemesi ve kimseye de kendisini sömürtmemesi gerektiğini öğretmek… Bu kadar basit! Matematik, fizik, kimya, biyoloji falan bunlar hepsi bu ilkelerin ardından gelir. Atatürk’ün ancak 1937 yılında dillendirebildiği gibi ilkemiz “bu prensipler, gökten indiği sanılan kitapların dogmaları ile asla bir tutmamalıdır. Biz, ilhamlarımızı, gökten ve gaipten değil doğrudan doğruya hayattan almış bulunuyoruz” olmalıdır. Bu seküler bir yaklaşımdır ve bunun gerçekleşmesi ancak seküler eğitimle mümkündür.

Şimdi biraz Türkiye’de laikliğin tarihçesine biraz değinmek istiyorum. Elbette Atatürk laikliği temel bir ilke olarak Cumhuriyetin temeline koyan liderdir ama bunun tarihi daha eskilere dayanır. Ülkemizde "Laiklik" düşüncesini ilk kez tanımlayan ilk basımevi kurucusu Macar asıllı İbrahim Müteferrika'dır. 1730'larda Padişah I. Mahmut Müteferrika' ya "küffarın ekser zamanda galebesine ve ehl-i İslâmın mağlubiyetine sebep nedir? Araştır, bildir" buyurmuş. Müteferrika da "Milletlerin Düzeni Üzerine Düşünce Yolları" adlı eserinde başka nedenlerle birlikte şu noktayı da belirtmiştir: "Günümüzde artık devletler dinden ve gelenekten gelen esaslara göre değil, akıl ve bilim ilkelerine göre yönetilmektedir" demiştir. I. Mahmut buna ne denli kulak asmış, bilmyorum. Çünkü o yıllarda Arabistan’da Muhammed bin Abdülvahhab adlı bir adamın ortaya attığı bir dinî akım ortaya çıkmaya başlamıştı. Buna Osmanlı “Hariciler”, kendileri “Selefiler”, karşıtları da “Vehhâbiler” adını vermişti. Bunlar, Zâhiriyye, yani âyetleri kıssa olarak ya da mecazî anlamlarına göre yorumlamayıp olduğu gibi kabul eden bir mezhepten doğmuştur. Selefiler, “selef” yâni “önceden gelen” anlamıyla Muhammed ve 4 halife döneminde ne varsa ona bağlı kalmak gerektiğini savunur. Oysa İslam’ın altın çağı “selefler”in yaşadığı 7. Ve 8. Yüzyıllar değil, Arapların diğer uygarlıklarla temas ettiği 10., 11., 12. yüzyıllardır. O dönemde Türk-Unani-Hint-Arap-Çin-Bizans-Pers uygarlıklarını özümseyen İslam birçok alanda, özellikle matematik ve tıbda öncü konumuna geçmiştir. Bu dönem:

Beni özene bezene yaratan kim? Sen!
Ne yapacağımı da yazmışın önceden.
Demek günah işleten de sensin bana:
Öyleyse nedir o cennet cehennem?" diyen Ömer Hayyam’ın dönemi,

Menenjit, sekonder iltihap ve menenjitin ilk defa ayrı ayrı teşhisini yapan zatürrie, zatülcemp ve interkostal nevralji ve karaciğer apsesi ile, peritonitin, şarbon'un açıklamalarını yapan İbn Sina’nın dönemi,

Yine aynı dönemden Horasan’ın Rey kentinden Ebu Bekir er-Razi şöyle diyor: “Allah’ın verdiği akıl gücü ve adalet duygusu insanlar arasında düzeni sağlayak ve mutlu bir hayat gerçekleştirecektir, bunun için dine ve bir peygamberin rehberliğine gerek yoktur, Allah’ın insanlar arasından peygamber veya ruhani bir şahsiyeti üstün niteliklere donatarak imtiyazlı kılması ve insanlara mürşit olarak göndermesi O’nun hikmet, adalet ve merhametiyle bağdaşmayan bir durumdur, insanlar akıl ve diğer nitelikleri açısından eşit yaratılmış olduğundan üstün niteliklerle donatılmış imtiyazlı birinin varlığının bu eşitliği bozar, tarih boyunca devam eden savaşlar din farklılığından ileri gelmektedir, dolayısıyla insanlığı kurtarma iddiasıyla ortaya çıkan peygamberler insanlığın felâketini hazırlamıştır. Dönem El-Biruni’nin, İbn Hatib’in, Ali İbn Abbas’ın, Ebu'l-Kasım’ın, İbn Nefis'in, Ibn Rüşd’ün devridir. 1332 yılında Tunus da doğan ve sosyolojinin temellerini atan İbn Haldun’un devridir.

Ve bu aydın insanların hiç biri ceza görmemiş, idam edilmemiştir. “Kökten dinci” diye nitelendirilen Müslümanların dönmek istedikleri dönem hangisi acaba? İslamın bu aydınlık dönemi değil, 7. ve 8. Yüzyılda daha çöl ve kabile yaşamının dışına çıkmamış Arabistan döneminin İslamî normları, kurallarıdır.

Şimdi size iki din adamının sağlık ve tıb konusundaki görüşlerini aktaracağım: Birincisi: “Dünyevi ilaçlara, ot ve köklere inanmak, Allah'a karşı bir güvensizliği ifade eder. Eczacılık, her çeşit şekiller içinde, bu nevi iğfalkar sanat ve hareketlerden doğmuştur. İlâhî kudrete başvurma yerine, neden bir köpek gibi otlar; geyik gibi yılanlar; domuz gibi istakozlar; aslan gibi maymunlarla tedavi olmayı tercih ediyorsun?”

Bu da ikincisi: “Erkeğin tenasül uzvu için okunacaklar: Dört tertip vardır: 1. Tertip: Bakara Suresinin 260. Ayet-i kerimesinin bir kısmı bir miktar suya okunur. Sudan biraz alınıp cinsel uzva serpiştirilir, ve suyun kalanı içilir”.  Ne deniyormuş bu ayette? “İbrahim Rabbine: Ey Rabbim! Ölüyü nasıl dirilttiğini bana göster, demişti.  Rabbi: dört tane kuş yakala, onları yanına al, sonra kesip parçala, her dağın başına onlardan bir parça koy.  Sonra da onları kendine çağır; koşarak sana gelirler, buyurdu”. Kuşlar?

Birincisi 2. Yüzyılda yaşamış Asuri Hıristiyan bir yobaza, Tatian’a ait. İkincisi ise Türkiye’de 21. yüzyılda halen hayatta olan bir yobaza… Çağ dışı denildiğinde neden öfkeleniyorlar ki?