|
Havaalanına türkü yakışmazKategori: Günün içinden notlar | 2 Yorum | Yazan: Saba Öymen | 06 Ağustos 2013 14:03:51 Eskiden tren istasyonlarıydı, belki otobüs garlarıydı hüznü çağrıştıran, artık havaalanları da var. Mektupların yerini elektronik postaların alması türünden bir gelişme bu. Gelişme sözcüğünü daha iyi olmak anlamında değil, devamlılık anlamında, sıradakinin gelmesi anlamında kullanıyorum. Tayland’a gitmek üzere Sidney havalimanındayız. Kalabalık mı kalabalık.
Bir zamanlar sevdiğim bir şarkı vardı... Bir gariplik çöker vay, bir gariplik çöker vay Vay, vay, vay, vay, vay, vay, vay Oturmuşum Bahnhof’ta oturmuşum Bahnhof’ta Gelir geçer trenler O tren senin vay, bu tren benim vay Say, say, say, say, say, say, say Sanki gelirmiş Kars’tan, sanki gelirmiş Van’dan Sanki gelirmiş İstanbul’dan Eskiden tren istasyonlarıydı, belki otobüs garlarıydı hüznü çağrıştıran, artık havaalanları da var. Mektupların yerini elektronik postaların alması türünden bir gelişme bu. Gelişme sözcüğünü daha iyi olmak anlamında değil, devamlılık anlamında, sıradakinin gelmesi anlamında kullanıyorum. Tayland’a gitmek üzere Sidney havalimanındayız. Kalabalık mı kalabalık. Tatile çıktıkları belli olan çocuklu aileler, çocuklarını büyütüp emekli olmuş, artık rahatça dünyayı gezen orta yaşın çok üstünde çiftler, genç sevgililer, tek başlarına genç kızlar, delikanlılar... İnsan evdeyken herkesi de evde oturuyor sanıyor, havaalanına ne zaman gelsem görüyorum ki, hiç de öyle değil. Sürekli bir yerlere gidiyor geliyor insanlar. Her hangi bir anda dünya üzerinde en az üç yüz bin kişinin uçmakta olduğunu okumuştum bir yerde. Havaalanları başka bir dünya gibi. Yapay bir dünya... Sürecin durduğu, donduğu geçici bir nokta. Herkes buraya bir yerden gelmiş, bir yere gidiyor, yaşamı ve duyguları kesintiye uğramış. Gidecek, gelecek, kaldığı yerden devam edecek. Son yıllarda, uçak şirketlerine ait ücretsiz dergilerde, havaalanına yolu düşmüş kişilerle yapılmış küçük söyleşiler yayınlanıyor. Robyn Morris, Sidney’den Adelaide’e gidiyormuş. Bir şirkette danışmanlık yapıyormuş ve Adelaide’de yaşayan annesini babasını ziyaret edecekmiş. Üzerinde Esprit marka blüz ve General Pants kot pantolon varmış. Samantha Show ile kızkardeşi Tracy, Londra’ya uçuyorlarmış. Çoktandır birlikte bir tatil yapmayı planlıyorlarmış ve işte şimdi vakti gelmiş. Samantha, Paddington pazarından alınma “vintage” sarı bir keten elbise, Tracy ise Banjo & Matilda blüzle Calvin Klein kot pantolon giyiyormuş. Gelip geçen yolculardan burada yaşayan sakinlermiş gibi söz eden, özendirerek tüketime yöneltme amaçlı bu söyleşilerde havaalanı dünyasının yapaylığını seziyorum hep. Hüzün demiştim ama bakıyorum da, belki de bu ara vermiş olma, yaşamı kesintiye uğratmış olma hali nedeniyle, bir mekanla başka bir mekan arasındaki bu mekansız noktada herkes mutlu görünüyor. Canlı, kıpır kıpır... Bir çeşit “güzel günler” beklentisi yüklü... Öyle olduğu için de, zaman zaman hüzünlü olsa da aslında oldukça neşeli bir yer burası. Havaalanlarının tersine, tren istasyonlarında, otobüs garlarında kendimizi hala bir yere ait hissederiz, uğurlasak da, uğurlansak da... Tren pencerelerinde buğulanmış gözler, peronlarda hüzünlü el sallayışlar eksik olmaz. Şöyle devam ediyordu o eski şarkı: Benim gözüm sende liebe, benim gözüm sende liebe Rose, Rose, Rose, Rose Marie Yakar sevdan beni, birde vatan hasreti Dar gelir bana Almanya Senin saçın sarı sarı, senin gözün mavi mavi Rose, Rose, Rose, Rose Marie Şu Almanya illeri, çalışır işçileri Hem çalışır sever gönülleri Sidney havalimanında Bir Türk delikanlısı görmek istiyorum bu duygularla dolu. Göremiyorum elbette... Bunu hisseden yok mu acaba? Mutlaka vardır. Sevdiğine liebe diye seslenmeyen, Rose Marie’ye değil de belki Sarah, Julie ya da Kylie’ye aşık Türk gençleri mutlaka olmuştur ama bu duyguyu havaalanında yoğun bir biçimde yaşadıklarını sanmıyorum. Sidney İstanbul arasında tren hattı olsa belki onlar da bir banka oturacak, İstanbul’u ya da Van’ı özleyecek; kollarını Sarah, Julie ya da Kylie’nin omuzuna atmış olmayı düşleyecek, hatta belki türkü yakacaklardı. Havaalanında kimse türkü yakmıyor. İnsanlar gülüyor, konuşuyor, alışveriş yapıyorlar burada. Kahve içiyorlar, Hungry Jack’ın hamburgerlerini, Krispy Kreme’in donutlarını yiyorlar. Eğleniyorlar... Havaalanları bize gelecek birkaç gün ya da birkaç hafta için heyecan, keyif, eğlence sözü veriyor, günlük yaşamın tekdüzeliğini bir süreliğine arkada bıraktığımızı söylüyor. En azından tatile gidiyor olunca böyle oluyor. Sonra Tayland’ın Suvarnabhumi havalimanına varıyoruz. Bir zamanlar kahve falımda, Uzak doğu şehirlerinin havalimanlarının bir gün bana bu denli tanıdık geleceği çıksaydı inanmazdım, güler geçerdim diye düşünüyorum. Birisi falıma bakıp da, (yıllardır her Türkiye yolculuğunda aktarma yaptığım) Singapur’un Changi havalimanını günün birinde çok iyi öğreneceksin deseydi dalga mı geçiyorsun derdim. İlk gençlik yıllarımın meşhur çizgi roman dergisi Tina’da, Uzak doğulu bir kızın serüvenlerini anlatan bir dizi vardı. Adını unutmuştum, geçenlerde Google’dan buldum. Sevgili Chum Yum Yum... Serüvenleri çok çekici, heyecanlı ama bir o kadar da uzak gelirdi bana. Bambaşka bir dünyaydı Uzak doğu. Falımda Avrupa yolculukları çıksa daha inadırıcı olurdu eminim. Güler yüzlü insanlarıyla, tapınaklarıyla, tuk tuk denilen açık hava taksileriyle, her adımda karşımıza çıkan türlü türlü yiyecek tezgahlarıyla, havadaki baharat kokusuyla, travestileriyle Tayland gezisi de bir gün bitiyor elbette. Tatiller, sonunda eve dönülüyor olduğu için de güzel değil mi zaten, insanın içini ısıtan eve? Ve yine Sidney havalimanı... Yok, havaalanları hüzün yüklü değil, türkü yakışmıyor buraya... Türkü tren istasyonlarında yakılır.
YorumlarAfife Ak
{ 18 Ağustos 2013 09:19:59 }
Su gibi okunuyor Sabacığım,su gibi....
pinar ozkan
{ 09 Ağustos 2013 10:09:05 }
beni de etkilerdi bu sarki, Bora Ayanoglu mu soylerdi pek emin degilim.... sevgilisine liebe diye diye asik olan Turk gencleri vardi. Simdi ucak hiziyla yasanip biten iliskilere bakarsak hala var midir ? bilemem...ancak huzun trenlere ait kesinlikle...Su gunlerde elimizden alinan Haydarpasa'yi dusundum, elimizden alinan huzunlerimizi....
Diğer Sayfalar: 1. Tesekkurler Saba ne iyi etmissin...
|
| Tüm Yazarlar |
|