Gazeteci Banu Avar, muhalif tavrından dolayı televizyon programlarına son verilince Türkiye'yi adım adım dolaşmaya başladı. Konferanslar vermek için bu yıl 105 il ve ilçeye gittiğini söyleyen Avar'ın konuşmalarını salonları tıklım tıklım dolduran her siyasi görüşten kalabalıklar dinliyor. Gazeteci ve yapımcı kimliği ile 17 Avrupa ülkesinin yanısıra, Balkanlar, Ortadoğu ve Orta Asya ülkelerini dolaşarak bu kapsamda bir çok belgesel ve tv programına imza atan Avar, bugünlerde Suriye'deki gelişmeleri yakından izlediğini söylüyor.

Avar’a göre Türkiye’nin içinde bulunduğu coğrafyada her şeyin yeniden biçimlendiği bu dönemde en çok dikkat edilmesi gereken konuların başında ‘sahte muhalefet’ kavramı geliyor. 1946’dan beri batının deli gömleğini giyen hükümetler gibi AKP iktidarına verilen sürenin de dolduğunu düşünen Banu Avar’la sahte muhalefetten 19 Mayıs yasaklarına, Suriye’de oynanan oyunlardan halkın sularına ve madenlerine el koyan küresel çetelere uzanan kapsamlı bir söyleşi yaptık. Suriye’de terörü ilk medya devlerinin başlattığını savunan Avar’a gore batılı güçler AKP’nin metal yorgunu olduğunu ve artık gitme zamanının geldiğini düşünüyor…

Sahte muhalefet kavramı üzerinden Türkiye'ye bakarsanız neler görüyorsunuz?

-Sadece Türkiye’ye bakmak yeterli değil aslında.  Çünkü küresel bir çeteden söz ediyoruz. Bütün dünyada bir ‘şekillendirme’ yapılıyor… Seçim adı altında kukla tiyatroları kuruluyor. Ekonomi dışa bağlı, siyaset yargı batının kıskacında. Anayasa’ya bile el atan dış güçler var. Federasyon konuşuluyor… Ve tüm bunlar iktidar ve sözüm ona muhalefet hep bir arada konuşuluyor!

Bunlar konuşulurken ulus devlet ortadan kaldırılacak, eyalet sistemine dayalı bir başkanlık sistemi getirilecek, özerk bölgeler ortaya çıkacak, bir milletin geleceğiyle varlığıyla oynanırken iktidar ve ‘muhalefet’ söylemleri arasında farklılık görülmüyor… Sadece aralarında güç kavgası yapıyorlar,  ama aslında varlıkları birbirlerine dayanak sağlıyor.

Amerikalı siyaset bilimciler bu durumun ‘sistem’in nasıl işine geldiğini yazıp çizmişlerdi… Tek bir parti halk direnişiyle karşılaştığı zaman yıkılır. Ama ikili üçlü teşkilatlar kurar ve bunları birbirine yaslarsanız, o zaman bu yapılar halktan direnç geldiğinde birbirilerine yaslanırlar. Yani sistem içinde iktidar ve muhalefet birbirlerini ayakta tutar… Buradaki hassas durum halkın partiler arası dayanışmayı hissetmemesidir.  Muhalefetin ‘sahteliği’ anlaşılırsa oyun bozulur… O zaman sistemin içine başka sanal muhalifler de oturtulur...

‘MEDYA VE SİVİL TOPLUM SAHTE MUHALEFET İÇİN ÇALIŞIYOR’

Topluma bir dönüşüm tiyatrosu mu sergilenmiş oluyor yani?

-Evet. Lampedusa’nın ünlü bir sözü vardır: Hiçbir şey değişmesin diye bir şeyler değişmeli!’  Sistem böyle işliyor… İktidara geçen her parti ‘sistem’ içinde kalacak şekilde oluşturulur… Partilerde yükselen kişiler seçilmiş değil, atanmış kişilerdir. Seçimler medya gücünü elinde tutan erkler tarafından şekillendirilir. O nedenle bir kukla tiyatrosudur... Halkı gerçekten temsil eden kimse Meclislere adım atamaz… Kazara giren olursa onlar da pasifize edilir ya da bir ikisi bağırsın diye bırakılır ki halk gerçek temsilcisi orada var zannetsin.

İktidar zorba yönetimiyle metal yorgunluğuna girip artık eteklerini toplayamaz hale gelince, birden bire karşınıza bir adam çıkarılır, gerekli şekilde allayıp pullanır. Halkın görmek duymak isteyeceği ne varsa söyletilir, ona göre giydirilir, yürütülür konuşturulur... Halk ona biat eder. Mıknatıs gibi bütün muhalif dalgayı tek bir kişi toplar. Bu aslında bir sisteme eklemlenmiş bir yapıdır. Ama siz ortada bir tane adam görürsünüz. Oysa arkasında koca bir ağ vardır... Bütün medya ve sivil toplum ağları onun için çalışır… Bu adamın arkasına kitleleri takarak fareli köyün kavalcısındaki gibi toplumsal muhalefeti yönlendirir, yanıltır,  toplumun Sistem içinde kalarak oyalanmasını sağlar.

Bu çerçeveye uyan somut örnekler de var sanıyorum yakın zamanda...

-Birçok örnek var. Aslında biz insanlarla konuştuğumuz zaman çok samimiler. Örneğin Kemal Derviş geldiği zaman yakın çevremde bile  ‘ne kadar düzgün bir adam. Her şeyi biliyor. Zaten batıyı da iyi biliyor, her şeyi ne kadar güzel halleder’ düşüncesine kapıldıklarını gördüm. O zaman birçok aydın Kemal Derviş'in Ecevit'in davetiyle 1977'de de geldiğini, küresel çetenin memurlarından biri olduğunu söyledi yazdı çizdi… Ama sesleri duyulmadı… Türkiye’ye bir ‘sessiz darbe’ yapıldı, bir gecede Türkiye’yi mahveden 15 yasa çıkarıldı fakat basın öyle bir algı tıkanması yarattı ki,  dürüst gerçek aydınlar dışında yaygın medyadan hiç ses çıkmadı... Durumun vahameti halkta yankı bulmadı... Bu bir algı tıkanması, bir çeşit tamponlama, körleşmeydi.

‘TGB’NİN 19 MAYIS YÜRÜYÜŞÜ GÖRMEZDEN GELİNDİ’

Buradan 19 Mayıs'la ilgili yasaklamalar ve buna yönelik toplumsal reflekse gelelim dilerseniz. Siz de 19 Mayıs tarihinde Samsun'da bir toplantı yaptınız. Buradan hareketle son muhalif refleksi nasıl değerlendiriyorsunuz?

-19 Mayıs, 29 Ekim ve 23 Nisan gibi milli mücadeleyi temsil eden, geçmişte milli birlik ruhuyla her şeye karşın başlatılan savaşların anımsandığı bu özel günlere karşı bugünlerde bir savaş açıldı. Sözünü ettiğimiz sanal muhalefet burada çok önemli bir rol üslendi. Özellikle Amerika'nın demokrasi projecileri bu olayları çok dikkatle izliyor. Biz bunları sistemin belirli taraflarından biri olan grubun hazırladığı Wikileaks belgelerinden biliyoruz. Bu raporlarda tek tek liderlerin psikolojik durumları tahlil ediliyor. Ya da muhalif hareketlerle ilgili ayrıntılara yer veriliyor. Mesela son zamanlarda Şişli Belediye Başkanı'nın kendini ortaya atan , ‘sanal muhalefete’ örnek tavırları var. Şişli'deki 19 Mayıs etkinliği medya tarafından patlatıldı… Buna karşın birçok kentte gençlik örgütlerinin öğrencilerin halkın katılımıyla düzenlenen büyük çaplı kutlama ve etkinlikler göz ardı edildi, yaygın paylaşıma sokulmadı.   Sanal muhalefet imalatı konusunda pek yetkin olan emperyal odaklar, bu gibi faaliyetleri yönlendirmek için büyük çaba harcamaktadırlar. Bu konuya azami dikkat göstermek gerekmektedir.

‘MUSTAFA SARIGÜL KUVVAYİ MİLLİYE ÖDÜLÜ DAĞITMIŞTI’
 
-Yükselen bir muhalefet dalgasını kontrol etme çabası mı bütün bunlar sizce?

- Küresel odaklar Gerçek Muhalefeti saptırmakla görevli. ‘Demokrasi Projesi’ bunun için devreye sokulmuştu.  Bir olay geldi aklıma... Ergenekon tutuklamaları başlamadan önce 2006 yılında İstanbul Hilton Oteli’nde  Kuvayi Milliye ödülleri verildi. Birçok isim arasında benim de adım vardı. Vedat Yenerer’in düzenlediği bir törendi... Salona girdiğimde ödülümü Mustafa Sarıgül’ün vereceği söylendi, reddettim.

Kuvvayi Milliye nedir?  Sarıgül nerede durur?  Kuvvayi Milliye adı nasıl kullanılır? Bu kullanım sonunda ortaya ne çıkar?  Halkın kalbinde taşıdığı kahramanların örgütlerin adı kullanılarak başka işlerin adamları öne çıkartılıverir, bir güzel slogan birçok pisliği örtmek için kullanılabilir… Kendilerini solun temsilcisi gibi gösteren isimler ortaya çıkar. Söylemlerinin tümü emperyalist söylemlerdir. Geçen gün bunlardan biri bir kanalda saçmalıyordu:  “Bugün artık keskin sınıfsal çatışmalar filan yoktur, bizim yapacağımız kapitalizmle uyum içinde birlikte çalışmanın yollarını bulmaktır” dedi…

 ‘PARTİLER İNSANLARI BÖLER, YEREL ÖRGÜTLER KURMALIYIZ’

-Halkın önemli bir kısmı ‘artık bıçak kemiğe dayandı’ safhasında, ama bir yandan da iktidarın yansıttığı başka bir fotoğraf var. Örneğin Başbakan Erdoğan’ın birkaç gün önce yaptığı kürtaj açıklamaları, ülkeyi yeniden dizayn etme çabaları var. Ne diyorsunuz bu tartışmalara?

-Bunlar bana zırva geliyor. Gündem kaydırma manevraları.. Kürtaj gibi bir konuyu ortaya atıp laik- Müslüman ayrımını derinleştirmek,  toplumu daha fazla kutuplaştırmak,  ekranları bu zırvalarla kaplamak. Amaç bu… Kürtaj konuşulurken, ulus devleti yok eden yasalar sessiz sedasız çıkarılıyor. Türkiye’nin bekasını ilgilendiren konularda kararlar alınıyor. Ve kimsenin bunlardan haberi olmuyor. Biraz önce konuştuğumuz konu: sanal bir muhalefet için çiğnenecek sakızlar önceden belirleniyor, masaya konuyor. Ve hesapları yapan Atlantik ötesi, konuları belirleyen de. Varolan partilerin hiçbiri Türkiye’deki gerçek muhalif sesleri temsil etmiyor.  200 günde 105 yerde halkla kucaklaştım. Halkın gündemini takip eden parti yok. Meclistekilerin kendi gündemi var. Onu dayatıyorlar.  Osmanlı döneminde de böyle değil miydi?  Bir sürü parti vardı. Hepsi aynı odaklarla içli dışlıydı. Sistemin gereği bu. Örgüt deyince herkesin aklına bir siyasi parti gelmeliydi. Siyasi partiler de sistemle uyumlu olmalıydı. Böylece her örgüt denetimde kalmalıydı. Birileri ‘Örgütsüz olur mu’ derken  ‘Atatürk’ün yol haritasını inceleyin!’ diyorum.  Kaynak Yayınları’ndan müthiş bir çalışma yayınlandı: Atatürk’ün Bütün eserleri. Dikkatle incelenmeli. Çünkü 1918'den 1923'e kadar Anadolu’da hiç parti yoktu. Bu Anadolu ihtilali sürecidir. Sivas ve Erzurum kongre kayıtlarında gayet güzel görüleceği gibi, "aman bir parti kuralım" diyen İttihat ve Terakki'ye Atatürk, "hayır parti olmayacak" demiştir. Örgütlenme Müdafaa-i Hukuk ve Reddi İlhak cemiyetlerince, işin içinde siyasi parti bölünmesi olmadan gerçekleşmiştir. Çünkü çamurlu zeminde parti olmaz. Kurtuluş dönemindeki örgütlenme çığ gibi büyümüş ve her cenahtan insanı kucaklamıştır. Hem dini hassasiyetini öne çıkaran gruplar, hem Türkçüler, hem de solu kapsayan ortak platformlar ortaya çıkmıştır... Şimdi bu ülke için samimi olarak bir şey yapmak isteyen insanlarında en çok karşılaştığımız durum, ‘bir lidere ihtiyaç var, lidersiz hiç bir şey yapamayız’ vurgusu. Lider için de bir partiye dâhil olma duygusu. Bir partiye dâhil olan ‘muhalif’ kanada aktığınızda bir kısmı iktidarla aynı odaklara hizmet ediyor haberi yok, bir kısmı da bir varlık gösteremiyor, halk tarafından benimsenmiyor, dar bir çevrede sıkışmış olarak yaşayabiliyor... Demek ki burada ‘olmayan’ bir şey var. Bu gerçeği gördüğümüz zaman sorunun üstesinden gelebiliriz. Toplumsal muhalefet üretmek için ortak platformlar kurulmalı diye düşünüyorum. Yani biz Kaş'ta ya da Isparta'da; her neredeysek orada yerel birlikler oluşturmalıyız ve bu birliktelikler milli ve ulusal olan herkesi kucaklamalı.

-Bir nevi ‘Şüra’ örgütlenmesi gibi mi?

-Evet. Aynen öyle. Atatürk de bunu yapmıştır. O dönemden de bir sürü örnekler veriyorum yaptığım konuşmalarda. “Bunun yapılabilmesi için kendi görevini kendin belirle bir defa. Ayrıca senin gibi düşünen birçok insan olduğunu asla unutma. Ama birilerinden emir alarak yola çıkmak yerine önce sen ne yapabilirsin bunu tanımla. Bu şekilde kendi bulunduğun yerde birlik oluşturmaya çalış. Bir lider aramak yerine her biriniz birer öncülük gösterin ve bu şekilde kendi yörenizin sorunlarına sahip çıkın. Özellikle derdi olan, bıçağı boğazında hisseden kitleyle kucaklaşın. Tarım ve sanayii işçilerinden tutun memuruna esnafına kadar temaslar kurarak somut sorunlar üzerinden bir birliktelik oluşturmaya çalışmalı diyorum. Önümüzde bir örnek var… Bu geçmişte böyle olmuştur. Bunu en iyi bilen millet biziz. ” diyorum ben.

‘POPSTAR BİR ALDATMACADIR, KABUL ETMİYORUM’

-Burada bir parantez açmak istiyorum. Ben sizi uzun süredir izliyorum. TRT sürecinin ardından Anadolu kentlerine daha çok temas etmeye başladınız. Bir anlamda söyleşiler için gittiğiniz yerlerde adeta ‘popstar’lar gibi karşılanıyorsunuz…

-Popstar! Bana mı bu yakıştırmayı yapıyorsun..?  Ortada epeyce siyasi popstar var… Popstar nedir? Bir aldatmaca, yanıltmacadır. Böyle bir tanım beni sevenleri aşağılamak olur.

 -Aslında konuştuğunuz kitle, moda tabirle her iki kişiden birine tekabül ediyor. Bu anlamda sizi bir popstar gibi sevgi gösterileriyle karşılayan insanlar oluyor ama yeterince meramınızı o insanlara anlatabiliyor musunuz? Benim asıl sormak istediğim bu…

- Meramımı gayet rahat anlatıyorum ve gayet kolay anlaşılıyorum. Çobandan profesöre her kesimden insanla bir araya geliyorum ve açıkçası hiç okuma yazma bilmeyenlerle daha çabuk iletişime girebiliyorum. Onlar durumun daha farkında ve kafaları daha berrak… Belki de eğitim sistemimizin beyin yıkama sistemlerinden uzak kaldıkları için böyledir… Facebook'da Türkiye’nin her yerinden 400 bini aşkın takipçim var. Bu en çok satan gazeteninkine eşit bir tiraj. Gittiğim yerlerde kucaklaştığım insanlar arasında her partiden kişi var, her sınıftan insan var. Kapalısı açığı, öğrencisi işadamı, köylüsü, kentlisi,  bu insanlar genellikle benim kitaplarımı okumuş, belgesellerimi izlemiş, Atilla İlhan'ı, Mustafa Yıldırım'ı, Yılmaz Dikbaş’ı bilen insanlar Aralarında AKP’ye oy vermiş olanlar da, hiçbir partiye rağbet etmeyenler de var. Bu kitle durumdan memnun olmayan, ülkedeki gidişat konusunda ciddi endişe taşıyan insanlar. Bunlar  ‘popstar’ peşinde koşacak, yalancı balonlara kanacak vasıfta insanlar değil… Mesela bu yıl 103 yerde konuşma yaptım; tekrarlayayım: halkın özellikle yüksek eğitim almamış, hatta belki liseye bile gitmemiş, hatta bazen okuma yazması olmayan insanların bilinç düzeyinin son derece yüksek olduğunu gözledim. Durumu gayet güzel tahlil edebiliyor, sonuçlarını görebiliyorlar. Aralarında CHP’li, de Has Partili de Saadet Partili de var. Ülkü Ocaklı, solcu, komünist, ADD üyesi; Türk Ocaklı, ilahiyatçı herkes toplantılara geliyor.

-Peki sonuç sandığa neden yansımıyor size göre?

-Bu insanlar var olan partilere, CHP'ye de, AKP'ye de MHP'ye de güvenmiyorlar...


‘TÜRKİYE FEDERASYON HALİNE GETİRİLİYOR’

-Ancak iktidar partisine göre her iki kişiden biri CHP'li, tuzu kuru orta sınıfı temsil ediyor. Ve iktidar hala bu insanlar yüzünden bir türlü muktedir olamadığı duygusunu işliyor. Bir anlamda mağduriyet edebiyatı yaparak oy toplamayı sürdürüyor. Başbakan sürekli gündemde tutulan bu algı üzerinden öfke kusuyor. Başbakan'a göre sizin konferanslarınızı takip eden kitle Türkiye'yi temsil etmiyor…

-Eğer Başbakan böyle bir şey söylüyorsa o zaman bütünüyle halka karşı demektir. Millet hızla giden bir arabada olduğunu biliyor.  Türkiye’nin eyaletleşmesi yolunda atılacak adımlar neredeyse sona geldi. Belediyeler, kalkınma ajansları, adalet sarayları ve okullarıyla federasyon haline getiriliyoruz. Şimdi bir tek bunun ilan edilmesi kaldı. Bunu görenlerin çok az sayıda olduğunu sanıyorlarsa aldanıyorlar. İnsanlar bunu görüyor. Binlerce memur yürüyor, gençlik yürüyor. Öte yandan şu ana kadar sesi çıkmayan öğretmen sendikalarının beşi birden bir araya gelerek yürüyor. Yani bir ‘yeter artık’ hali var toplumda. Türkiye'de bizi yönetenler buna dikkat etmeyebilir, bu ayrı konu. Ama bize yol haritası veren birileri durumun farkında… "burada bir taşma durumu var" diyorlar. Eğer bu taşma durumu bu şekilde devam ederse insanlar bir gün patlama noktasına gelecek. Adamlar bunu gayet iyi biliyor. O zaman bunu engellemenin yolu geçmişte yapıldığı gibi "bu hükümet artık metal yorgunu oldu kullanım zamanı geçti,  bir değişim gerek… " diyorlar. Bunu ana muhalefette lider değişikliği ile düşünmüşlerdi. Ancak bu değişiklik ABD’nin beklentilerini karşılayacak yeterlilikte olmadı.

-Neden yeterli olmadı?

-Toplum ikna edilemedi. Çünkü Wikileaks ve sızdırılan diğer belgelerde iktidarla muhalefetin aynı odaktan yönlendirildiğini gördü toplum. Kod adı 705’leri Soros çocuklarının iktidar ve muhalefette aynı anda rol üstlendikleri görüldü… AKP kadar CHP’nin de ABD AB muhibi olduğu izlenerek anlaşıldı... CHP’li milletvekiline büyükelçinin evinde verilen resepsiyon, oraya koşarak gidip yüz sürenler görüldü… PKK yakınlaşmalarına şahit olundu. Pavey’in eli kanlı  Hillary Clinton’dan gülücüklerle aldığı ‘Cesur Kadın ödülü’ ortada…  Partili partisiz bu millet Atatürk’ün partisinin kimlere teslim edildiğini görecek zekada çok şükür.

‘TÜM PARTİLERİN GENETİĞİ İLE OYNANDI’

-Bu dönemde yeniden benzeri bir lider arayışı var mı size göre?

- Olmaz mı… Yeni yepyeni bir kavalcı gerek. Yoksa küresel çete ne yapar. Toplumdaki direnç noktalarını yakalayıp insanları yönlendirebilecek bir lider arayışı var. Sivil toplum örgütlerini dikkatle izliyorlar.  Amerikan istihbaratından haberlere sızan detaylı profil çalışmalarına bakın. Kimin ne kapasitede olduğu, hırsları, kibirleri ve korkuları raporlara yansıyor. Kim ne yapmak üzere kiralanabilir, satın alınabilir araştırıyor, hedefi bulunca harekete geçiyorlar. Hiç ummadığınız insanlar olabilir bunlar. Yeni bir liderlik için sıkı çalıştıkları ortada. Ayrıca emperyal odaklar arasında da çatışma var. Üçüncü bir dünya paylaşımı yapılıyor ve kendi arasında çelişkiler yaşayan küresel sermayenin Türkiye içinde arka çıktığı kanatlar da farklılık gösteriyor. İktidar yorgunu partiye ağır saldırılar her gün batı basınında yer alıyor. Bir grup  Suriye konusunda birden bire Beşar Esad'ın El Kaide ile çarpıştığını yazdı ve Erdoğan’ı,              uluslararası camia’nın terör örgütü olarak kabul ettiği bir yapılanmaya destek vermekle suçladı, mesela… em İngiltere'de hem de ABD'de, ‘Eğer Türkiye’deki iktidar onlara silah ve para yardımı yapıyorsa, cezai yaptırım uygulamalıyız’ mealinde yazılar yayınlanıyor. Bütün bu senaryoları bu hükümetin önüne koyan onlardı ama şimdi oyun kuralları değişiyor… Obama’nın akıl hocası Brzezinski, ‘Türklere güvenemeyiz, Suriye’ye de giremeyiz’ diye France 24 kanalına açıklama yapıyor. Dünya krizinin ağababaları bugün güvenip arkasında durduğu adamları yarın deliğe süpürüyor. Dolayısıyla çok değişken bir gündem içindeyiz. Birbiriyle çarpışan küresel sermaye gruplardan biri bu duruma göz yummayacaklarını söylüyor, diğeri de iktidarın üstüne yıkacağız diyor. Bu ne demek, ‘bu artık yönetemiyor’ demek.  Türkiye hedef tahtası ama kendini batının adamı zannediyor… Avrasya’nın kilidi diye niteleniyor. Bu ne demek? Kilit kırılmadan Avrasya’ya giremeyiz diyor dünya sermayesi… Türkiye’yi yönetenler bunu iltifat zannedip padişahlık ilan ediyor. Ayrıca Türkiye yönetimini elinde tutan bir cenah birlikte yola çıktığı diğer cenaha karşı da sinsi oyunlar oynuyor… Karışık bir dönem vesselam…
 
‘TÜRKİYE’DEKİ SİNİR YOĞUNLAŞMASI YUMUŞAK BİTMEYECEK’

-Başbakan Erdoğan'ın öfkesi bununla mı ilgili?

-Ayağının altındaki zeminin kaydığını anlamayacak değil ya. O da gün gün değişimi görüyor. İçerdeki çelişki ve çatışmaları  kaygıyla izliyor. BDP’ye karşı söylemlerini sertleştirirken  Abdullah Gül BDP yi önemli aktör olarak niteleyiveriyor.  Suriye konusunda uluslararası camia’nın kendisini yalnız bıraktığını anlatan beyanatlar veriyor.  Tayyip bey  ABDli muhafazakarlarla ilişkiyi geliştirirken Abdullah Gül bey Bilderberg'in kurucularından Prens Bernard'ın kızı olan  Holanda Kraliçesi Beatrix ve İngiliz kraliçesinden  ödül alıyor. İktidar odakları arasındaki odak farkı iç politikaya da yansıyor. Bu çarpışma, beceriksizlikler arttıkça daha da derinleşecek gibi görünüyor. Suriye'deki gelişmeler ve Türkiye’deki baskıcı politikanın tavan yapması, yüzlerce asker ve gazetecinin cezaevinde tutulması, ekonomik durumun dışardan gelen sıcak borçla idareyi maslahat edilmesi, her kesimden mağdurların sayısının roket hızıyla artması Türkiye’deki   ‘sinir yoğunlaşması’nı had safhaya çıkardı. Bunun sonu yumuşak bir çözüme gidecek gibi görünmüyor.

-Size göre Tayip Erdoğan liderliğindeki AKP böyle bir çöküş mü yaşayacak?

-Şimdi iktidara çok yakın olan gazetecilerin yazılarına filan bakıyorum. Anladığım kadarıyla içeride de zaten bir grup insan AKP'nin zirveden iniş yoluna girmesiyle bir ayrışma hareketi içinde. Hiç bir çıkış inişsiz değildir malum. AKP,  Küresel güçlerin zirve teşkilatı Dış İlişkiler Konseyi (CFR)'den gelen memorandumla yurt dışında kurulmuş bir partidir. Bunu Gazeteci Arslan Bulut bir yazısında bütünüyle yayınladı. CFR’nin bir lobi şirketi üzerinden Tayyip Erdoğan’a gönderdiği gizli mektupta,  ‘Yerel yönetimlere özerklik vereceksin, federasyonu kabul edeceksin,’ diyerek bugün bölücü örgütlerin taleplerini içeren bir tüzüğe sahip olduğunu açıklamıştı.

AKP  ayrıca küresel odakların Ortadoğu’da jandarmalık görevi verdiği model rol üstlenmesini istediği bir parti. Aldığı görevleri ne oranda yerine getirebildi, İsa’ya yaranırken, Musa ne diyor, bunlara bakmak lazım.

Bir yandan da baktığımızda Fas'tan Mısır'a bütün Arap baharı ülkelerinin hepsinde ‘Adalet ve kalkınma hareketleri’- partileri var. Hepsinin ortak özelliği logolarının ampul ya da gaz lambası olması. Kısacası formatlanmış bir hareketle karşı karşıya olduğumuzu düşündürüyor.. Birileri bir zaman diliminde formatladıkları oluşumu,  yeni bir zaman diliminde gereksiz bulabilir ya da yeni bir formata ihtiyaç duyabilirler. Bazı jeostratejistler 2001 yılından beri üçüncü bir dünya/ paylaşım savaşı içinde olduğumuzu yazıyor. Çok cepheli operasyonlar, asimetrik savaşlar süre giderken,  küresel odaklar pay kapma davasındayken varacağı noktayı önceden kestirmek hayli güç. Bütün bunlara bağlı olarak da emperyalistlerin Türkiye'deki oyunu değişimler gösterecektir.  Öte yandan Türkiye’nin kendi iç dinamikleri ve şu an sessiz duran ama sessizce kaynayan kendi gerçek muhalefeti vardır.

-Bir yandan böyle bir gerçek olduğuna dair işaretler ortaya çıkarken diğer yandan da hükümetin bakanları büyüme ve istikrar rakamları açıklıyorlar. Başbakan uluslararası kredi derecelendirme kuruluşlarına kendince ağzının payını veriyor ve halka her şeyin yolunda olduğuna dair bir tablo sunuluyor...

-Acaba halk yani sayın başbakanın yakın çevresi ve o çevrelerle yakın temasları olan çevreler dışında kalanlar bu beyanları inandırıcı buluyor mu? Mesele bu.

‘DÜNYADAKİ DEVLET SAYISININ BİN OLMASINI İSTİYORLAR’

Sizin gördüğünüzü iktidar üyeleri ve Başbakan'ın görmemesi mümkün mü?

-Görebilir. Ne yapacak peki? Aynı şekilde gitmek zorunda. Çünkü bu bir kıskaç… Attila İlhan deyişiyle Batının Deli Gömleği. Bu gömleği giydiniz mi eliniz kolunuz bağlanır… Başa gelen batıya biat etmiş, yol haritasını oradan alan her hükümet aynı kıskaç içinde hareket etti. Küresel güçler, Türkiye’ye “Biz sana 1991’de Avrupa Yerel Yönetimler şartnamesini, 2003'de ikiz yasaları, 2006’da ise Bölgesel kalkınma için gerekli yasaları imzalattık. Bu çerçevede bir yol haritası çizdik. Bu yol haritasına göre Türkiye'nin başkanlık sistemine geçmesi, yeni bir anayasa ile Türklüğün kaldırılması, Türk milletinin yerini etnik bazda kurulmuş her an kavgaya hazır küçük derebeyliklerin almasını planladık” diyecekler. Birinci Dünya Savaşı'nda 50 olan devlet sayısı, İkinci Dünya Savaşı'nda 100 oldu, şu anda bu sayı 194. Rockefeller bir konuşmasında yakın gelecekte bu sayının 1000’e sonra 5000 ülkeye çıkacağını söylemişti. Dünya sermayesinin yarısından çoğunu elinde tutan batılı çete başları Türkiye yönetimine diyor ki: “Doğal kaynaklarım giderek azalıyor Gıda,  Su ve madenler konusunda tekel olmam gerekiyor. Bor çok önemli benim için. Geleceğin yakıtı. Türkiye Bor madeninde tüm dünya rezervlerinin  yüzde 76'sına sahip. Avrasya’nın kapısında duruyorsun yani büyük zenginlerin vatanı Avrasya’nın kilidi konumundasın… Müthiş bir ordun var. Bu ordunun benim çıkarlarım doğrultusunda Avrasya'nın kapısından içerilere gitmesi için kullanılması lazım. Bunun için de bu ordunun tamamen Amerikan ordusu, NATO ordusu haline dönüştürülmesi gerekiyor. Tüm bunlar olurken, halkının sessiz, tepkisiz kalması için gerek eğitimin gerek diğer toplum hipnoz operasyonlarının önü açılmalı, muhalefet susmalı..Bütün bunlar için sana bir süre tanıdık ama benim zamanım doldu. Şimdi harekete geçme zamanı…” diyorlar.  Ve tüm bunları derken tıpkı 1. ve 2. Dünya savaşlarında olduğu gibi kendi aralarında da gırtlaklaşıyorlar…

‘HÜKÜMETİN SONU DA 1946’DAN SONRAKİLERE BENZER OLACAK’

-Ortadoğu’daki dönüşümle ilgisi nedir söylediklerinizin?

-Suriye, Bahreyn, Yemen ve Suudi Arabistan gibi ülkeleri bölüp küçültmeyi sonra her bir parçanın küresel bankerlerin doğrudan denetimi altına girmesini planlıyorlar… Ama farklı kanatlar arasında paylaşım kavgası da var.  Kan Sınırları adlı Stratfor haritasında da görüleceği üzere Suudi Arabistan içinde beş, İran ve Suriye içinden dört devlet çıkarmayı öngörüyorlar.  Yemen ikiye bölündü. Libya 3 devlet olarak planlanıyor. Mısır bu sınırlarda kalmayacak. Irak zaten 3 devlet olarak şekillendiriliyor. Peki ya  Türkiye. Türkiye’ye “önce sen benim jandarmam ol, pis işlerimi hallet, bölgede benim adıma dayılan, işin bitince aynı kaderi paylaşacaksın’ diyorlar. Benzer operasyonları yıllardır yapıyorlar. Örtülü operasyonlar, darbeler planlıyorlar, adamlarını belirleyip başa geçiriyor sonra kafese sokuyorlar… Mesela CFR’nimn kalbinde oturan eski Türkiye büyükelçisi Morton Abromowitz, Tayyip Bey iktidara gelirken kendisine en çok destek veren isimlerin başında gelir. Şimdi Wall Street Journal’da alyhine bir sürü makale kaleme alıyor. İktidar da tüm bu politik keşmekeş arasında batılı ‘ağabeylerini’ koklayarak iz bulmaya uğraşıyor. Hem onlara yaranmaya çalışıp onların verdiği yol haritalarını kullanarak, hem de aynı zamanda ülkeyi sessiz bir şekilde idare etmeye çalışıyor... Aynı zamanda  yol haritasını veren odaklar tarafından hedefe konulduğunu da görüyor. İşte bu, Atilla İlhan'ın deyimiyle ‘batının deli gömleği’dir.  Batı, gömleği giydirir, “bunları bunları yapacaksın” der. Bunları yapmaya başladığın zaman altından toprak kayar, halk giderek çığırından çıkar ve bağlı olduğun odaklar yerine yeni figüranlar düşünmeye başlar.  1946'dan bu yana batının deli gömleğinin içine girmiş bütün hükümetler gibi bu hükümet de benzer bir debelenmeyle karşı karşıya. Bunun ilacı Atatürk yoludur. Tam bağımsızlık diyen bir lider yedi düveli dize getirmiştir. Sonra gelenler yine batının deli gömleğine girivermişlerdir.

‘DAVUTOĞLU ‘SIFIR BARIŞ ‘ POZİSYONUNDA…’

 -Özellikle İslamcı camia tarafından büyük beklentiler içinde Dışişleri koltuğuna oturtulan Ahmet Davutoğlu ile birlikte komşularla sıfır sorun politikasından neredeyse komşularıyla düşman olan bir ülke konumuna geçildi. Ortadoğu’yu yakından izleyen bir gazeteci olarak bunu nasıl yorumluyorsunuz?

- Davutoğlu “sıfır sorun” dedi ve Atatürk’ün politikalarını gösterdi. Atatürk’ün dış politikası üç ayak üzerine oturmuştu. Birinci ayak SSCB ile dostluk anlaşmasıydı, arkasını sağlama almak istemiştir. Sadabat ve Balkan Paktı gibi oluşumlarda diğer iki ayaktır. Balkan Paktı ile Hitler’e set çekilmiştir. Sadabat Paktı ile de İran, Irak, Türkiye ve Afganistan bir araya gelmiştir. Türkiye tüm çevre coğrafyada müttefiklerle sarılmıştır… Ve ‘sıfır sorunlu’dur.  Bu söylem o nedenle millette hemen yankı bulmuştur. “Evet, bu doğru politika, komşularımızla el ele verelim ve barış ortamında yaşayalım ve kendimizi de koruma fırsatı bulalım” diye düşündü insanlar. Ama batının politikaları gereği sıfır sorundan sıfır barış konumuna geçilmiştir.  “önce sınırlarınızdaki mayınları temizleyin, Suriye ile sınırı açın’ dediler, sonra açık kapıdan örtülü operasyonlar için gerekli timleri rahatça bölgede oynattılar. Bir yıl sonra ne sıfır sorun kaldı, ne dostluk, ne ortak parlamento toplantıları ve ticaret!

-Başbakan Erdoğan’ın bu kaos öncesi Esad’la verdiği sarmaş dolaş pozlar bunun mizanseni miydi?

-Evet. Tam bir mizansendi.  ABD’nin yol haritası izlendi ve burundan kaosa girildi.

 -Davos çıkışı sonrasında Erdoğan’ın posterleri Ortadoğu sokaklarında dolaştırıldı…

-Bir de bu tarafı var tabii. Sen model ol bütün Ortadoğu halkları da “vay be ne efe adam” desinler. “Çık kendi söylemini kabul ettir. Osmanlı’yı canlandır… Halifeliğini ilan et!’  dediler… Söylem bizim değil Amerika’nındı. Ama onun lafı bölgede geçmiyor ve nefret topluyor. Atatürk Türkiye’si ise tüm bu ülke halklarının sevgilisiydi. Bunu kullanarak ilerleme taktiğiydi. Ama o taktik de işlemedi. Önce iltifat edenler, örtülü operatörlerle işbirliği yapan Türkiye yönetimine kahretti.

‘TAHRİRDEN SONRA SADECE PETROL ŞİRKETLERİ DEĞİŞTİ’

-Tahrir eylemlerine kadar hava böyleydi ama sonrasında değişti sanırım…

-Aslında Tahrir eylemlerinde de sürdü bu hava. Tahrir eylemlerinden sonra Davutoğlu Mısır’a gittiği zaman hiç de hoş karşılanmadı. Çünkü Tahrir eylemleri için de ABD bir açıklama yaptı. Esma Mahfuz, Vail Gonim ve Ahmed Maher; Mısır’daki Tahrir olaylarında öncülük yapan, İvan Marovic ve Soroscu örgüt Otpor’u takip eden bu kişilerin hepsine Katar’da Amerika tarafından madalya takıldı ve “beş yıllık çalışmalarınız için teşekkür ediyoruz, çok iyi iş çıkardınız” denildi. Tahrir’in ardından gelinen durumda Mısır halkının durumunda en ufak bir düzelme olmadı. Tam aksine İhvancılar ortaya fırladı. Bu bir imalattı. Burada bir turuncu darbe imalatı yapıldı. Libya’da ise daha da kanlı bir işgal operasyonu gerçekleştirildi. Libya doğal gazını o güne kadar Chevron ve Exon sömürüyordu,  bugün gaza BP ve Shell ve Total el koyuyor. Küresel güç odakları paylaşım kavgasına girdiler ve sömürü el değiştirdi.

-NTV’den Rıdvan Akar operasyonlar sonrasında Libya’daki gençlerle konuşmuştu ve elinde gitar olan gençler “eskiden özgürce müzik yapamıyorduk şimdi demokrasi var özgürce müzik yapabiliyoruz” diyorlardı. Bütün bu dökülen kanların, yağdırılan bombaların gençlerin rahatça müzik yapabilmesine indirgenmesi ne anlama geliyor?

Ben de İran’da bir belgesel çekmiştim. Burada da birebir aynı şey olmuştu. Bir üniversitenin önünde gençlerle röportaj yapıyordum. Öğrencilere İran hükümetine eleştirilerinin ne olduğunu sormuştum,  benzer şeyler söylediler. Hatta bir tanesi “ben bir şarkıcıyım, ama özgürce şarkı söyleyemiyorum. Kızlarla dolaşmak istiyorum ama böyle bir imkânım yok” demişti. Söylemler bir odaktan verili gibi. Bunları söyleyen genci karşıdan karşıya geçerken izleyen kamera,  genç bir kızla el ele karşıya geçtiği görüntüleri yakaladı… Kameraman arkadaşım buna çok gülmüştü.  İran’da batılı yaşam tarzına özenen bir grup üniversiteli, akademisyen, siyasi figür, sivil toplumcu Sorosvari eylemlerle ortada. Öte yandan İran’ın kendi çelişkileri, mollaların kuralları, azınlıklar çatışması Türkmenleri durumu ve bunu kullanan odaklar var…

 -Romanya’da Çavuşesku’yu devirirlerken de benzeri görüntüler servis edilmişti. Özgürlüğü, Cola ve Çikita muz sallayarak CNN ekranlarından dünyaya göstermişlerdi…

-Evet. Oysa ‘diktatör gitti’ diye manşet atılan Çavuşesku döneminde, Romanya en sağlam ekonomiye sahipti. Ülkenin neredeyse hiç borcu yoktu. Bu da işin başka bir tarafı. Şimdi ise Romanya siyasetinden askeriyesine, eğitiminden kültürüne ‘hiç’ seviyesine indirgendi ve borç batağında.

MUHABİR HANIM SURİYE’DE KAN GÖSTERİP ‘PATRON BÖLYE İSTİYOR’ DEDİ

-Suriye’den gelen haberlerde de benzer bir içerik göze çarpıyor değil mi?

-Biliyorsun biz geçen yaz başında Sam Üniversitesi’nden tarih profesörü Mehmet Yuva’nın başında bulunduğu Türkiye- Suriye Dostluk Grubu’nun davetiyle Suriye’ye gittik... Saadet Partisi, CHP ve MHP, İP gibi partilerden isimler, siyasiler, gazeteciler de vardı heyette.  Medya yalanları boyutunu gözlerimizle gördük. Hama’ya geldiğimizde namaz vakti gelmişti ve gruptan eski Adalet Bakanı İsmail Müftüoğlu Bey, bombalarla yıkılmış yapılardan birinin girişinde namaz kılmak istedi.  Çok kısa süre sonra İsmail Bey, sinir içinde geldi. Gruptaki Habertürk muhabiri hanım, İsmail Bey’in namaz kıldığı yerin önünde canlı yayına bağlanmış “burası kan gölü gibi. Binlerce kişi sokaklara dökülmüş durumda. Bombalar havada uçuşuyor’ mealinde yayın yapmış. İsmail Bey  namazı bırakıp “kızım Allah’tan kork. Biz sabahtan beri buradayız böyle bir durum görmedik hiç. Bunları nasıl uyduruyorsun” diye çıkışınca da “patronum böyle istiyor” diye yanıtlamış. Benim de tanıklarından biri olduğum bu gibi birçok hadise her yerde anlatıldı. Suriye konusu haber tarihinde medya operasyonu olarak kayda geçecektir. Uluslararası medya ve Türkiye’deki uzantıları müthiş bir yalan operasyonu üzerinden bir olayı pişirmeye başladılar. Arabiya, El Cezire, BBC CNN, dünya medya devleri Suriye’de terörü ilk başlatanlar olarak medya tarihine geçti.

‘LANETLİ BİR COĞRAFYADAYIZ, ÇOK DİKKATLİ OLMALIYIZ’

-Bu yalan operasyonuna karşı insanlar ne yapabilirler size göre?

-İnsanlarımız şimdi “zaten akşama kadar cinnet içinde yaşıyoruz, akşam eve gelince rahatlamak adına Hürrem’i, Survivor’ı, maçları, moda, izdivaç vs programlarını izliyoruz..” diyorlar.  Tüm dünya medyalarını bir anda saran ve aptallaştırıcı etkisi gözle görülür olan tv programlarının küresel boyutu yavaş yavaş ortaya çıkıyor. Survivor formatının sahipleriyle ilgili bir yazım var. Okusunlar, arkasında nasıl bir ağ var görsünler. Güle oynaya bir adaya giden bir grup arkadaş, 3 ayın sonunda birbirinden nefret eder, birbirinin kuyusunu kazar hale getiriliyor.. Arkadaşına ihanet etmek, dedikodu yapmak kendini kurtarmak için başkasına çukur açmak olağanlaştırılıyor. Ödüllerde kazanan New York’a ya batı kültürüne özendirecek bir sahne gösterisine götürülüyor. Bu insanları kendi bireysel çıkarları için arkadaşlarını harcamayı, yok etmeyi öne çıkaran bir formatlama. Açlıkla terbiye edilen ve  ‘ben ben ben’ diyen bir ego savaşı özendiriliyor. Doğu toplumlarında ‘ben arkadaşım için canımı veririm’ anlayışı vardır. Birisi açsa sen burada oturduğun zaman vicdan azabı duyarsın. Biz başka türlü değerlerle yetişmiş bir toplumuz.  İşte tüm bu değerler Survivor ya da benzeri birçok programla, bilgisayar oyunlarıyla, filmlerle müzikle vs erozyona uğruyor.  ‘Eğlenmeyecek miyiz!’ diye itiraz edenlere sözüm şu:  Zehir en kolay, lezzetli bir yiyecek içinde takdim edilir. İçinde bulunduğumuz dönem ve coğrafya ‘lanetli’dir… Bu lanet, ancak çok bilinçli bireylerin etraflarına ışık saçmasıyla yok edilecektir… (Devam edecek)
 
Yusuf Yavuz