Anlatıcı Erkek: Demiryolu işçisi Hamdi Bey'le ev kadını Refika Hanım'ın tek çocuğu. Üniversite yıllarında sosyalizmle tanışır. Türkiye Sosyalist Partisine girer. Onu ne yoksulluk, ne 1930 depremi,ne yaşamının en güzel ve verimli yıllarının geçtiği mapusluklar, ne de 12 Eylül’ün zindanları yıldıramaz.

 

O nesnel, bilimsel elestirinin kurucusu, disiplinli titiz çalışması ile Edebiyatımızın “Kırkayaklı karıncası, 66 yıllık yaşamına, bir insan ömrüne eşit uzunlukta 70 kitap sığdırır.

 

 

O “Halklar da, edebiyatları da ölümsüzdür, ölümü yenmek istiyorsak halkın ölümsüzlük ırmağında yunmalıyız” derdi

 

 

Anlatıcı Kadın: Sonuç ne kadar acı olursa olsun, yüreklerimizi ne kadar acıya keserse kessin, ölümü Asım Bezirci'ye yakışır biçimdeydi. Kalesini terk etmeyen komutanlara benziyordu. Gençliğe inanıyordu. Bedeni Sivas’ta 2 temmuzda yakıldı. Ama o,  Kızıl Irmağa karışarak dünya halklarının ırmağında tüm hızıyla yüzerken ölüme meydan okumaya  devam ediyor.

 

 

Bu dünyadan Nesimi Çimen  geçti. 1931 yılında Sayimbeyli’de doğdu. 62 yaşında Sivas şehrinde yakıldı.

 

“Kayseri'nin Sarız ilçesinde bir köy ağasının yanında maraba olarak çalışırken ağanın kızı Dilber'e aşık olunca, birlikte Kayseri'den kaçtılar.

 

Küçük yaşta türkü derlemeleri yapan Nesimi, topladığı folklor değerlerini radyo arşivlerine kazandırdı. Hatayi, Pir Sultan Abdal ve diğer usta ozanların nefeslerini söyleyerek kendisini tanıttı.  Nefeslerini, türkülerini bağlama ile değil, göğsünde taşıdığı cura eşliğinde söyledi ve cura çalmada ün kazandı.”

 

 

Aç kulaklarını dinle sözümü
Yalan söz gerçeğe bir tuzak değil
Ehli irfan olan hakkın mekanı
İşte böylesinden hak uzak değil

İrfan meclisine girmeyen kişi
Pişmemiştir özüsünün ateşi
Yenilmez ekmeği zehirdir aşı
Lanet böylesine hiç yazık değil

İnsan haklarını hak bilen kişi
Özünde nur doğar yalan ateşi
Kamili taşlamak cahilin işi
Cahilden kötülük hiç uzak değil

Sakın ol Nesimi sen senden sakın
Meclis-i erkandır edep er hakkın
Özünü bilene hak olur yakın
Hak odağı demden hiç uzak değil

 

 

 

 

“ellerinde kalemleri,sazları
dudaklarında ezgileri
gözlerinde sevgileri
yüreklerinde insan
beyinlerinde aydınlık
öldürüldüler
yüreğimize
gömüldüler...”

 

 

Canlar, yüzlerce yıl önce Pir Sultan Abdal Sivas’da münkir’in taşı, münkir’in kemendi ile Hakk’a yürüdü. 33 Can, 17 yıl önce yine Sivas’da cahilin vahşeti ile Hakk’a yürüdü.

 

Tıpkı binlerce yıldır bu yolda baş veren Pisagor, İmam Hüseyin, Hallac-ı Mansur, Nesimi, Şeyh Bedreddin, Bruno ve Denizler gibi.

 

Gittiğiniz yolda, durduğunuz darda sizi de taşlayanlar, yakmak isteyenler olacaktır. Zor günlerinizde cahile, münkire karşı gerçekleri kalkan edin. Başınıza ne hal gelirse gelsin, nefsinize hizmet etmeyin, vicdanınıza ağır geleni başkasına yapmayın.

 

Canlar… Unutmayın. Yaratan ve yaratılan birdir. Hakk insanda, insan Hakk’tadır. Hakk en görünür haliyle insanda konuktur. O yüzden insan bu alemde en değerli varlıktır. Ne ararsanız insanda arayın. Varlığın birliğini aklınızdan, gönlünüzden, dilinizden düşürmeyin.

 

Bizim erkanımızda en küçüğümüz, en büyüğümüzdür, en büyüğümüz, en küçüğümüzdür. Büyüğü küçükten, küçüğü büyükten ayırmayın.

 

Canlar, Hakk’ın didarından, gerçeğin katarından, varlığın birliğinden şaşırıp ayrı düşmeyin.

 

Dostlarım, kardeşlerim, canlarım şimdi ayağa kalkın,

Kaldırın başlarınızı

 

Suçlular gibi yüzümüz yerde

 

Özümüz darda durup dururuz

Kaldırın başlarınızı yukarı

 

Bize göz verildi, gözleyin diye

 

Dil verildi, söyleyin diye

Kulak verildi, dinleyin diye

 

El, gövdede kaşınan yeri bilir

 

Dert bizde, derman ellerimizdedir

 

Ararsan bulursun

 

Verirsen, alırsın

 

İnanmazsan, gelir görürsün.

 

Koğusuz, gıybetsiz, kinsiz, kibirsiz evinize varın. Niyaz edip yastığa baş koyun.

 

Bozatlı Hızır yoldaşınız, Kadim Pirler haldaşınız olsun.

 

Gerçekler sizi bu demden, bu cemden, bu yoldan, bu ikrardan mahrum eylemesin.

 

Gerçeğin demine, devranına Hü!