Kesinlikle otobiyografik değil. Annem, babam, kızkardeşim hiç değil. Salt kurmacamın gerçeğini yazdım romanımda. Tohumunu Günışığı Kitaplığı'ndaki arkadaşlar attı: Müren Beykan, Mine Soysal ve Hande Demirtaş. “Köprü Kitaplar” dizisinin başında Semih Gümüş'ün de olması benim için çok önemli. 2009 yılında Çukurova Ödülü'nü almak için Türkiye'ye geldiğimde bu hanımlar bana; daha önce hiçbir yayınevinden görmediğim bir ilgi gösterdiler. Oysa seçkilerinde salt bir öyküm çıkmıştı. Üç kez buluştuk. İki kültür arasında kalmış gençleri işleyen bir roman istediklerini söylediklerinde kafamda notlar aldım. Rahmetli lise öğretmenimin bana verdiği emek için yazmalıydım. O tuttuğum notlarla daha İstanbul'dayken çalışmaya başladım. Yazmak istediklerimi hayalimde yaşatarak kendi gerçeğimi yarattım. Kurmacamın gerçeği budur. Bu hayatı salt hayalimde yaşadım. Aslında bana bu romanı yazdıran editörüm Müren Beykan'dır.

 

Otuz yıldır yaşadığım Sydney'de çeşitli İngilizce dergilerde işlerim yayınlandı. Burada editörün ne olduğunu anladım. Şiirlerimin çevirisi için evime gelen Heat Dergisi'nin editörü İvor İndyk'i unutamam. Bütün gün çevirmenimle şiirlerim üstünde çalıştı. Bu kişi ABC televizyonuna program yapan zamanı kıymetli biriydi. Türkiye'de beni böylesi yönlendirecek bir editörü sabırla bekledim. O kalitede bir editör olduğunu bu romanı yazma sürecinde sayın Müren Beykan gösterdi. Romanın gelişmesinde bana zaman kaybettirmedi. Biçimlenmesinde, gelişmesinde, beni incitmeden yönlendirmesini bildi.  Her yazarın böyle bir editöre rastlamasını ve birlikte çalışmasını dilerim.

Editörüm "okuyanın eline yapışsın" dedi.  Ben de zamk olabilecek bir hayat kesimi hayal ettim. Kahramanım Altan'ın içine, on dokuz yaşın delifişekliğini üflemeye çalıştım. Aşkı Yasemin ve kızkardeşi Şerma'nın da, o yaşın sıcaklığıyla pişmesini istedim.

Kahramanlarımı ancak bildiğim mekanlarda gezdirebilirdim.  Ben de öyle yaptım.  Bildiğim yerler olunca fokurdama kendiliğinden oluşuyor.

 

Evet. Kesinlikle  kuşak çatışması. Fakat bunu, biraz Arabesk olacak ama "saf bir aşk"la dengelemeye gayret ettim. Bir de, her gencin kafasında, kapağı yurtdışına atma saplantısı vardır. Kapağı yurtdışına atarsın ama karşılığını da ödersin. İşte bu romanda NASIL ÖDENDİĞİNİ işledim.

Yazım felsefem, hayatın kırışıklarını sözcüklerimle boyamaya dayanır. Karamsarlığa geçit yoktur. On dokuz yaşındaki Altan, daha doğrusu o yaştakiler için, bir bakış, bir gülücük yeterlidir.  Çünkü gençlik coşkusuyla hissedilen, kutsal titreşimlerdir bunlar. İntihar etmeye kararlı biri, benden bir şey okuyunca vazgeçmelidir.

Ayrıntı hayatımızı derinleştirirken ona büyü katar.  Gençler ayrıntıya kulak asmaz. Ama bu romanı okuyan, demek böylesi de varmış diyebilir.  Yaşadığını sorgulamaya kalkabilir.

Hangi gençte kendine hayranlık yoktur? Yanılgı, hep genç kalacağını sanmaktan gelir.  Yurtdışına kapağı atınca, bocalamakla birlikte, yukarda söylediğim gibi karşılığını ödemek de vardır.  İşin en acı yanı, aşkınla da bunu ödemektir. Bizde şöyle bir söylem vardır: Askere giderse adam olur. On dokuz yaşında yurtdışına gitmek, askerlikten daha çabuk olgunlaştıran bir yaşam biçimi bence. Ailene yük olmamak için, bir işe girip para kazanacaksın ve dil kursuna koşturacaksın! Bu romanı yazdım ama şimdi bunu düşünmek bile istemiyorum. Kitap okuduğu için Yasemin'i kendinden üstün gören Altan, Sydney'de, Kitap Kemal Abi sayesinde okuma alışkanlığı edinir.  Bence bu, ödemenin yanında bir kazanımdır. Adam olmanın adımlarından biridir.

Tensel cinselliği kullanarak genç okurun ilgisini çekmek bana göre bir yol değil. Hem öğretmenim kulağımı çeker. Dediğim gibi, gamzede açılan bir gülümseme, bir bakış, birkaç dakika el ele tutuşmak, gençleri uçuracak bir coşkudur. 

            Güleryüzlü bir dilim olsun diye, on beş yaşımdan beri kalemimi terbiye etmeye çalıştım. Asıkyüzlülüğe bir tepki belki de. Benim kuşak, arı Türkçeye baş koymuştur. Dilde yalınlık, konuşma dili, doğallık, metne tazelik kazandırır. Daha önce yazılmamış gibi yazmak zamana dayanıklı kılar.  Dilden düşmezsiniz. Sözcüklerle oynayıp, cambazlık yaptırmak, okuyucuyu soğutur. Ne demişti editörüm: Okuyanın eline yapışsın! Sözcükleri değil anlamı yarma peşindeyim.  Bu ayrıntıyı getirir.  Ayrıntı da tazelik demektir.

Okuyanın hayalinde yürüyecek bir son olmasını istedim. Her okuyucu kendine göre kurup gidecektir. Hayallerde yürüyen bir roman, tartışma isteği de uyandırır.  Bu roman, sonuyla bile,  okuyanda tartışma isteği uyandıracaktır.

 

           Ferhan Şensoy'un Karagöz ile Boşverin Beni'si çarpıcıydı. Daha önceki Şensoy çizgisinden değişik, başyapıt özelliği taşıyan bir roman. Aynı çarpılmayı Selim İleri'nin Bu Yalan Tango'sunda da yaşadım. Bu romanlar üstüne uzun uzun konuşmak isterdim. Öneririm okuyucuya. Bir de Sadık Aslankara'nın Türk yazını için yaptıklarını heyecanla izliyorum. Gençleri yüreklendirme çabası, sanatın her kolunda yol gösterici gayreti, onu gözümde kahraman yapıyor.

 

           Yanıtları içinde olan sorulardı çoğu.  Asıl ben teşekkür ederim.

Adil İzci