Bu düşünce şekli onların pasifliklerinin de sebebi haline geliyor aslında. Zira ‘Batı’nın kendi gibi ‘laik’ bir ülkenin geleneksel çizgisinden uzaklaştırılmasına izin vermeyeceğine, Türkiye’nin İranlaşmasına göz yummayacağına güveniyorlar. Bu geniş kitleyi böylesi görüşlere yönelten sebeplerse çeşitli... Bir kısmı, İran’ın Rejim İhracının Batı’nın çıkarlarıyla örtüşmediğini düşünürken, bir başka kesim ‘Batılı’ değerleri dünyada hâkim kılma mücadelesi veren AB ve ABD’nin kazanılmış bir cephe olan Türkiye’yi, ‘gerici’ ülkelerin safına itmeyeceğine inanıyorlar.

Bu görüşlerin doğruluğunu ispatlamak için kullandıkları örnekler de üç aşağı beş yukarı aynı. Kimisi ABD’nin Saddam rejimini ortadan kaldırmasını, Batı’nın ‘demokrasi’ mücadelesinin ispatı olarak görürken; daha naif ve bir o kadar da, romantik bazıları, ülkemize on yıllardır resmi-yarı resmi geziler düzenleyen yabancı temsilcilerin: “Atatürk çok büyük lider!”, “Türkiye dünyadaki tek ‘laik ve Müslüman’ ülke olarak bir modeldir.” , “Çağdaş Türkiye Batı’nın doğal müttefikidir.” gibi fabrikasyon lafların gerçek olduğunu varsayıyorlar.

Böylesi kabuller sebebiyle de, memlekette ne olursa olsun, ‘sadece’ söylenip, akşam yatarken de; “Yok yok! Türkiye’ye Şeriat gelmez!” diyerek rahat bir uyku çekiyorlar kendilerine.

Bu kesimlere kötü bir haberim var! ‘Fena halde yanılıyorlar!’

Türkiye’de uzun zamandır uygulamaya konulan ‘Ilımlı İslam’; Batı’nın ‘Soğuk Savaş’ sonrası dengeleri bozulan dünya’ya vermek istediği ‘nizamın’ kilit noktalarından biri. Ilımlı İslam, AB’nin ve ABD’nin yeniden inşa edeceği Ortadoğu ve Enerji Kaynaklarının Kontrolü amacına hizmet etme noktasında ikili bir öneme sahip. İlk olarak Türkiye gibi‘Ulusal Direniş’ merkezlerini etkisizleştirmek ve olası Anti-Amerikancılığı engellemek. İkincil olarak da Sovyet Rusya’ya karşı desteklenen Radikal İslam’ın bazı kontrolsüz eylemlerini ortadan kaldırmak… Bu yeni dönemde örnek olarak kullanılmak istenen Türkiye’ye uygun görülen rol; Neo-Osmanlıcılık diye nitelenen ya da İslami çizgileri daha net bir yönetimle bölgeyi kontrol etmek. İçeride ki muhalefeti kırmak için oltaya takılan yem de; ‘Bölgesel Aktör’ olma yalanı. Sözde ‘Ilımlı İslam Projesiyle’ ‘Türk-İslam’ coğrafyasının liderliği Türkiye’ye geçecek! Küçücük coğrafyalı Türkiye Cumhuriyeti’ni bile kalkındıramayan, problemlerini çözemeyen, bölgeler arası eşitsizlikleri ortadan kaldıramayıp, birliğini-bütünlüğünü bile kırılgan hale getiren bir ülkenin; ‘Âlemlere Nizam’ götüreceğine inanmak, en basit ifadeyle ‘Hayal Tacirliği’ olsa da propaganda bu yönde.

Ilımlı İslamcı Türkiye, bugüne kadar örnek olamadığı ve rejimi sebebiyle tam olarak iletişim kuramadığı, Arap ve Müslüman coğrafyayla entegre olurken, öte yandan İran başta olmak üzere ‘Şii’ radikalizmine karşı da güçlü bir Sünni ittifakın kurulması sağlanmış olacak.

ABD’nin Türkiye’yi ‘Ilımlı İslam’a’ yöneltmesinin bir diğer pratik nedeni de, neredeyse Cumhuriyet’le yaşıt ‘Karşı Devrim’ yanlılarının diyetini almak. Laik Türkiye, AB’nin ve ABD’nin çıkarlarına yeri geldiğinde, tezkere olayında olduğu gibi, karşı çıkma kudretini gösterdi ancak, ‘Ilımlı İslamcıların’ ‘İktidar Olma’ karşılığında emperyalizme kayıtsız, şartsız teslim olacağını tahmin etmek zor olmasa gerek. Zaten sağ partilerin sürekli olarak yaptığı ve AKP döneminde zirveye vuran ‘teslimiyetçi’ uygulamalar da ortada. Kıbrıs konusundan, Kuzey Irak’a, özelleştirmelerden, Avrupa Birliği adına yapılan abukluklara kadar ‘Ulusal Öneme Haiz’ her mesele de Türkiye’yi değil de, egemenleri düşünen politika üretme ısrarı bu durumun en basit kanıtları.

Bütün bunlara rağmen ülkemize ‘Şeriat’ın ya da ‘Dini Renkleri Ağırlıklı’ bir yönetimin gelmeyeceğini düşünen, ABD’nin ve AB’nin Türkiye’nin ‘laik’ düzenini koruyacağına inananların unutmaması gereken şeyler var. Egemen ülkelerin ideolojik tercihleri olmaz. Onlar sadece çıkarlarına bakarlar. Tezkerelere onay verecek, Afganistan’da, Irak’ta, silah elde, Amerikan çıkarları için çatışacak, Türk ve Müslüman kimliğini ‘Egemenlerin’ hizmetine sunacak iktidarları desteklerler.

İşte Suudi Arabistan ortada… Sözde şeriatla yönetilen bu ülkeden ABD’nin ya da AB’nin herhangi bir rahatsızlığı var mı? Umurunda mı Suudi halkının neler çektiği? Adı Halk Cumhuriyeti, kendi Kapitalist Çin’e yatırım yaparken bir an bile tereddüt etti mi ‘Batı’? Kendilerine ucuz iş gücü sağlayan Güney Amerika Diktatörlüklerinden rahatsız olan bir ABD Başkanı hatırlayanınız var mı? Saddam kimin desteğiyle savaştı İran’la ve kimlerden aldı silahlarını? Sizce AB’nin ya da ABD’nin Irak’ta ‘Birleşik, laik, demokratik’ bir Cumhuriyet derdi var mı? Ya da İran anti-Amerikan politikalar uygulamasa ‘Şer Ekseni’nde olur muydu sizce?

Bizce cevaplar ortada ancak yine de safını belli edemeyen ve mücadele etmek yerine Türkiye’yi ‘Ortadoğu’nun Maşası’ ve ‘Enerji Yollarının Bekçisi’ yapmak isteyen Batı’ya güvenmeye devam edenlere bir kez daha hatırlatmakta fayda var. Bu kavga varoluş kavgası. Bu kavga ‘Anadolu’nun II. Kurtuluş Savaşı’. Bu kavga aydınlık kavgası… Pembe hayallerimizden bugün uyanmazsak, yarın kâbus dışında başka seçenek kalmayacak.