Sistem çökecek, hem de tamamı ile çökecek ama insanın önce içinde yaşadığı sistemi fark etmesi gerekiyor. Fark ettiği zaman zaten devam etmesine de katlanamayacak. Sistemi çökertecek olan aslında kapitalizmin ta kendisi olacak, tüm insani değerleri çökertirken kapitalizm de daha vahşi bir hal alacak. İvme kazanarak yerini totaliter tekelci postkapitalizme bırakacak.

Aslında benim bahsettiğim toplumsal ahlak sistemleri, din, ekonomi ve insanlığın son birkaç bin yıldır kurduğu tüm sosyolojik düzenin çökecek olması. Yerine daha iyi bir alternatif sistem koymak ise imkansız olacak. Bu çöküş insanlığın çökecek olması anlamına da geliyor.


Halihazırda devam eden kapitalist çarkın kutuplaştırdığı iş gücü değerleri birbirlerini itmeye devam edecek. Devletlerin güvencesindeki sömüren sınıf, sosyal hakları elinden alınmış, güvencesiz, sömürülen sınıfı, açlığa itecek. İktisatta küçülen ve çok uluslu sermayeye özelleştirilen devlet modeli, artan nüfusları besleyemeyeceği için metropollere göç artacak ve gettolar kentsel topografya üzerinde yükselecek. Ekonomik gerilemeye bağlı olarak savaşlar, küresel-ekolojik felaketler ve hastalıklar nedeni ile dünyada mülteci nüfusu artacak. Dünya metropollerden başlayarak getto kolonilerine bölünecek. Körleştirilmiş, sınıfsızlaştırılmış, prekarya ve işsiz sınıfı zaman içinde ayaklanacak. İçlerinden çıkacak liderler gerilla savaşlarını başlatacak. Zaten devletlerin çıkarlarına işlemeye başlamış olan hukuk sistemi çökecek. Kaos dünyaya hakim olacak. Gerilla savaşları bir yana, prekarya hatta sonraki süreçte daha da sınıfsızlaşmış, üretimden yoksun işsiz sınıfı, yasa dışı yollarla kayıtdışı bir ekonomi yaratacak. Bu süreç, gettonun karanlık ekonomi ile yükselişine paralel, legal ekonominin de gerilemesine neden olacak. Devlet çökerken, mafya yükselecek. Terör ve kaosun hakim olduğu devletler ya henüz daha hala güçlü devletlerin eline geçecek ya da kanunun, hukukun işlemediği topraklara dönüşecek. Bir diğer olasılıkla çok uluslu şirketler devletleşerek varolan kaosun kendisinden pek de farklı olmayan faşizan totaliter bir hukuk modeli geliştirerek iktidarlarını kurmaya çalışacaklar. Dünya tiranlar ve köle işçiler olmak üzere iki sınıfa ayrılacak.

Günümüz dünya tiranları yani sömürücü sermaye sahipleri, halihazırdaki sistemden memnun. Tabii ki daha fazlasını arzu ediyorlar. Onlar her zaman kaoslardan karlı çıkan sınıf olmuşlardır. Çünkü makyavelisttirler, ellerindeki erk her türlü hile ve kirli oyunu inşa etmeye yeterlidir. Arkalarında hükümetin çeşitli kademelerinden işbirlikçi yalakaları vardır. Bu işbirlikçiler de her zaman semirirler ve banka hesaplarını kabartırlar. Aristoteles antik Yunan’ın tiranları için şunları diyor. “Tiran yüksek meziyete sahip kişilerin yükselmesini, gerektiğinde idam ya da suikasta başvurarak engellemeli, anlaşmazlık tohumları ekmeli, halkı yoksullaştırmalı, Mısır kralının piramitleri yaptırırken yaptığı gibi, uyruklarını büyük işlerle oyalamalı, kadınlara ve kölelere casusluk yapmaları için yetki vermeli”. Bertrand Russel, “Batı felsefesi tarihi”nde Aristoteles’in, “Hiçbir kötülüğün bir tiran için büyük olmadığı” tespitine vardığını söyler ve Aristoteles’in hangi yöntemin daha başarılı olduğu konusunda fikir yürütmemekle birlikte “Tiranlığı sürdürmenin bir başka yönteminin ılımlı ve dindar görünmek olduğu”nu söylediğini belirtir. Görülüyor ki, 25 asır sonra insan doğasında bir değişiklik olmamıştır. Olmayacaktır da. Bugün modern tiranlar, değişik kitlesel komplolarla halkların uyanışını, fikir sahibi olmalarını geciktirmeye, insanlığın aydınlanmasını ve refahını engellemeye çalışmaktalar. Çünkü aydınlanmış refah toplumunun yükselişi, dünya para akışını kontrol eden ve bu arada ceplerini dolduran onların ekonomik çöküşü de olacaktır.


Marks’a göre insanlık tarihi ilkel komünal toplum dönemi, köleci toplum, feodal toplum, kapitalist toplum ve komünizm dönemlerine ayrılır. Burada bir parantez açarak 5. dönemin yani Komünizm’in gerçek anlamında yaşanmadığını var sayıyorum. En azından tüm dünya genelinde bir model olamadı. Ancak insanlık tarihi bundan böyle bu aşamaları tersine geçerek tekrar yaşayacak. Yapısal ve işleyiş olarak farklı olmakla birlikte süreç büyük ölçüde benzerlik taşıyacak. Postkapitalizm muğlak, dengesiz, tutarsız bir postfordizm döneminin kapılarını aralayacak. Gerçi Schumpeter’e göre bu kapitalizmin doğasında var. Bir bakıma neo-schumpeterci bir post fordizmden bahsediyorum. Öte yandan günümüzde 5. Kondratiev dalgasının yaşandığına dem vuran ekonomistlere göre dalga henüz 20 yaşında.


Bilgi ve iletişim dönemine giren Kondratiev dalgası bir anlamda tekrardan fordist süreci yaşayacak. Bu zaten aslında sürüyor da. Burada kapitalizmin yeni aktörleri karıncalar gibi çalışan Uzak doğulular ve Çin ekonomisine işaret etmek istiyorum. Her şey geriye giderken postkapitalizm çerçevesinde feodal ekonomi kolonileşmeye başlayan gettoların içinde tekrar yaratılacak. Burada feodal kavramı tarihsel anlamı ile algılanmamalı, feodaliteyi yöneten derebeylikler olmayacak. Eski feodal ekonomideki az gelişmişlik ve kısıtlı üretim doğal olarak söz konusu olmayacak ancak yönetsel anlamda postfeodal ekonomi, devleti de yöneten sermaye sahiplerinin kontrolünde olacağı gibi postkapitalizmin tekelci anlayışı yayılacak ve eski feodal sistemdeki kapalı ticaret, prekarya ve alt sınıfların kullanımında olacak. Daha sonrasında sınıflar arasında kutuplaşma artacak, emeğe ödenen değer gittikçe küçülecek ve faşizan totaliter ekonomi politikaları köle sınıfını doğuracak. Toyota paradigmasında olduğu gibi patrondan çok patroncular yaratılarak, köleleşmiş işçi sınıfı daha fazla ezilecek. Tüm bu süreci yaşayan sınıfsız sınıf, komün toplumuna dönüş yapacak. Bir ütopya olan komünizm nihayet bir toplum modeli halini alacak. Suyun yolunu bulduğu gibi. Ancak köle toplumlarını idare eden faşizan totaliter ekonominin aktörleri devlet şirketler yani modern tiranlar varlıklarını sürdürmeye devam edecek. Komün toplumlarıyla tiranlar birbirlerini kabullenip, birbirlerinin alanına girmeden varlıklarını sürdürecekler. Bir gün tüm sistem çöktüğünde ise dünya, komünal toplum dönemine tamamı ile dönmüş olacak.


Buraya kadar hepsi sadece birer var sayım. Ama bir fikrim daha var, bunu dile getirirsem var sayım olmaktan öte, bilim kurgunun alanına gireceğim ama aklımdaki şu ki, dünyanın modern tiranlardan kurtuluşu, sınıfsız emekçilerin kazandığı bir zaferle olmayacak. Modern tiranlar iktidarı bırakmışsa artık zaten dünya tükenmiştir. Bence sömürgeci sermaye tiranları, insanlığın emek gücüyle elde ettikleri zenginlik ve gelişmiş teknolojileriyle evrende ekolojisi bozulmamış, sömürülüp, tüketilmemiş, kaynakları zengin, nefes alınır bir başka dünya bularak, kirlettikleri dünyayı terk etmiş olacaklar. Geri kalan halklar ise komünal, primitif bir yaşama başlayacak. Bu halkların teknolojileri kısıtlı olmakla birlikte akıl, tarihsel deneyimden gelen bilgi ve ruhsal güçleri gelişmiş olacak. Nüfus azalacak, ömür kısalacak. Toplum eskiden olduğu gibi ampirik bilgi ve erdemle donanacak, diğer yandan dünya nefes alacak, diğer türler gelişecek, bio çeşitlilik artacak. Ortalama 55 yıllık dönemlere ayrılan k-dalgalarının sonuncusunun sonu 2044’te son bulacak.


Bu yazı tamamen kurgusal öngörülere dayalıdır, akademik veya bilimsel bir dayanağı yoktur ama diyorum ki, sen insanoğlu, sen aklınla yaşarsın, ad verirsin her imgeye ve kelimeler olmazsa bu dünya yok sanırsın. Her hayat bu evrenin besini ve evren her yaşama besin, gözyaşın akmadıysa hiç, boğazında bir şeyler hiç düğümlenmediyse, unutma ki senin sonun da aklınla gelecek. Görülmeyeni gör, duyulmayanı duy. Anlam boşlukta saklı. İmlere ad koyan sendin. Her nesne kendi sesine benzer ama aldanma her şey bunun da ötesinde, şekli yoktur fikrin de, duygunun da. Hiç bir şey gizli değil, insan göremediğini soyutlar çaresizce ama aklını kullandığın kadar kullanmamayı da öğren. Sen kapitalist maymun, biraz duygularına da yer aç şu hayatta, paraya domalttığın kıçınla dünyayı yaşanmaz kılan sensin. Benim de özgürlüğümü elimden alan yine sen.