Ressam Cemil Eren'in 1961-1965 yıllarında Ulus gazetesindeki Resim köşesinden seçtiğimiz yazılarla yeni bir diziye başlıyoruz. Amacımız bir dönemin kültür sanat yaşamına, içinden, eleştirel bir gözle tanıklık etmek. Bu yazılar, aynı zamanda, genç Cemil Eren'in sanat anlayışına, sanat anlayışındaki değişimlere birer pencere açacak, resimle iç içe dünyasına bir ışık tutacak.
Genç ressamlara, ressam adaylarına, resim heveslilerine, sanat severlere bir bilgi ve cesaret kaynağı olmasını diliyoruz.
Çocuk Resimleri Sergisi
Türk-Amerikan Derneğinde Türk ve Amerikan çocuklarının resimlerinden meydana gelen bir sergi açıldı, çoğunluğu 6-11 yaşlarında olan, Ankara Koleji ilk kısmı, Namık Kemal Orta Okulu ve Amerikan Okulu öğrencilerinin sergisi. Yalnız Amerikan öğrencileri arasında 15-17 olanları var.
Öğretmenin tesiri
Sergi bayram yeri gibi, cıvıl cıvıl. Tavanlara kadar resimle dolu; hem de güzel resimler. Resimde, harika çocuk numarası hala yürürlükte olsaydı, içlerinden en az on tanesini ‘harika çocuk’ diye Paris’e göndermek gerekirdi. Bu sadece Ankara’daki bir okulun öğrencileri. Bütün yurttaki okullar araştırılırsa, yüzlercesi, okula başlamamış çocuklar da hesaba katıldığında, binlercesi harika çocuk damgası yiyecek ve Türkiye harika çocuklar diyarı olacaktı....
Çocukların küçük yaşlarda güzel resim yaptığı artık bilinen bir şey, telaşlanmaya lüzum yok. Ben nerede bir çocuk sergisi gördümse, öğretmenleri tarafından yanlış bilgi verilmemişse, çocuklar diledikleri gibi resim yapmışlarsa resimler güzeldi.
Çocuk ilk okula başlamadan önce güzel resim yapar, fakat okula başlayınca öğretmenin beğenisi ile karşılaşır. Öğretmenlerimizin çoğunluğu resimden çok iyi anladıklarından, kısa zamanda, çocuk yaptığı resimlerin kötü olduğu kanısına varır, adama benzer adama, ördeğe benzer ördek çizemediği için de –çünkü istenenler bunlardır- bir aşağılık duygusunun kucağına düşer.
Öğretmenler karışmasalar da çocuk dilediği gibi boyasa, çizse orta okulda da, lisede de güzel resim yapması için sebep kalmayacak. İşte örnekleri göz önünde: Kolej ilk kısım öğrencilerinin resimleri pırıl pırıl olmasına karşın, Namık Kemal Orta Okulu ve Amerikan okulunun büyücek yaştaki öğrencilerinin resimleri pısırık, korkak, bir takım yasaklarla sınırlanmış, hiç bir güzellik taşımayan resimler. Demek ki ilkin öğretmenlere, güzel resim nasıl olur, hangi resim güzeldir, çocuklar nasıl resim yapmalı bunu öğretmek gerek. Ne kadar zor olduğunu biliyorum, ama çok önemli. Hiç olmazsa öğretmenlerin, resmin doğayı olduğu gibi yapmak demek olmadığını bilmeleri gerekir.
Yanlış bir yöntem
Sergide gördüğüm yanlış bir öğretim yönteminden söz etmeden geçemeyeceğim: Çocuğa yanlış bilgi vermek kadar, alabileceğinden çok doğru bilgi verme de doğru bir yol değil. Koleş öğrencilerinden Canan Alican (yaş 8), Viki Mutlu (yaş 11), Ahmet Oktay (Yaş 9), Zeynep Baray (yaş 10), Ayda Arıklı (yaş 10) nın resimlerinde görülen ışık gölgeli çalışmanın çocukların mizacına uymadığı, bunu, öğretmenin zoru ile yaptıkları besbelli. Ancak resim akademilerinde öğretilen teknik bilgileri 8-11 yaşındaki çocuklara öğretmeye kalkmak ve onlardan uygulanmasını istemek iyi bir sonuç vermez, olsa olsa çocuğu resim yapmaktan vazgeçirir. Resim, çocuk için bir oyun olmaktan çıkar, bir bela olmaya başlar. Niteki aynı öğretmenin öğrencisi bazı dost çocuklarından, öğretmenlerinin siyah boya kullanmalarına kızıp fırçalarını ellerinden alıp yerlere attığı, resimlerine çok karıştığı, daha ileri gidip düzeltmeye kalktığı için resim derslerini sevmedikleri yollu şikayetler dinledim.
Kimsenin, çocuğun pırıl pırıl, tertemiz iç dünyasını dilediği gibi kağıda dökmesine engel olmaya hakkı yoktur.
Sergide en güzel resimleri yapan çocuklar: Tülay Tözüm (yaş 8)4 Levent Baykal (yaş 7), Suna Mihri (yaş 6), Fatma Tanyeri (yaş 10), Sevinç Ulucanlar (yaş 7), Oya Demirli, Lale Tülay (yaş 11), Nilgün (yaş 10), Ayda Arıklı (yaş 10), Janet Wilson (yaş 8), Hanneke Oseick (yaş 8), Jane Somers (yaş 8), Shirley James (yaş 9), Billy Haigve (yaş 10), Yeşim Varol, Suna (yaş 9). George Arnold’un kızılhaç bayrağı taşıyan maketi, Rom Charomy (yaş 12)nin tenekeden yapılmış maskı ilginçtiler. Amerikan çocukları çeşitli teknikte çalışmasını öğreniyorlar: Linolyum baskılar, kumaş üzerinde işleme ve dokuma çalışmaları gibi.
Haberler | 
Kategori: 
Yazan: 
Ressam Cemil Eren'in 1961-1965 yıllarında Ulus gazetesindeki Resim köşesinden seçtiğimiz yazılarla yeni bir diziye başlıyoruz. Amacımız bir dönemin kültür sanat yaşamına, içinden, eleştirel bir gözle tanıklık etmek. Bu yazılar, aynı zamanda, genç Cemil Eren'in sanat anlayışına, sanat anlayışındaki değişimlere birer pencere açacak, resimle iç içe dünyasına bir ışık tutacak.
Facebook'ta paylaş
